Socialisten nemen deel met strijdbare campagne
De Nigerianen trekken in februari en maart naar de stembus. Op 16 februari worden de president en het nationaal parlement verkozen, op 2 maart de gouverneurs en regionale parlementen in het merendeel van de 36 deelstaten naast lokale verkiezingen in de federale hoofdstad Abuja. De recent geregistreerde Socialist Party of Nigeria (SPN) neemt voor het eerst deel aan de parlementsverkiezingen.
De SPN stelt dat een groot deel van de bevolking bij de verkiezingen van 2015 illusies had in Buhari en de partij APC (All Progressives Congress) om verandering te brengen na 16 jaar bewind door een PDP-regering (People’s Democratic Party). De afgelopen drie jaar is de ontgoocheling in de regering-Buhari sterk toegenomen, de levensvoorwaarden van brede lagen van de bevolking gingen er immers op achteruit. Er komt geen antwoord op de vraag waarom het land een puinhoop is ondanks de enorme menselijke en natuurlijke rijkdommen. De crisis van Nigeria is de crisis van het kapitalisme in een neokoloniaal land. Het kapitalisme moet weg vooraleer Nigeria het volledige potentieel en de menselijke en materiële rijkdommen kan benutten in het belang van de volledige bevolking en niet slechts een kleine inhalige elite. Deze boodschap moet gepopulariseerd worden onder de bevolking.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de massa’s maar hulpeloos moeten wachten op betere tijden. De werkende klasse en de massa’s moeten de strijd aangaan tegen de heersende elite om toegevingen af te dwingen waarmee hun leven verbeterd wordt, zelfs indien het slechts tijdelijke verbeteringen zijn. De mogelijkheden hiertoe werden reeds aangetoond toen de werkenden en jongeren in strijd gingen tegen onder meer prijsverhogingen voor elektriciteit, brandstof, inschrijvingsgelden of voor loonsverhogingen. Deze toegevingen zijn echter slechts tijdelijk, er is een fundamentele oplossing nodig. Het ontbreekt daartoe aan een massapartij die vanuit de strijdbewegingen de werkenden verenigt en het perspectief aanbiedt om de politieke macht over te nemen om het kapitalisme omver te werpen.
Dat is de achtergrond waartegen de Socialist Party of Nigeria (SPN) deelneemt aan de verkiezingen van 2019. De partij werd in 2012 opgezet door socialisten, syndicalisten en jongerenactivisten, waaronder leden van de Democratic Socialist Movement (DSM). De partij werd pas na een gerechtelijke procedure erkend in januari 2018. Daarvoor was er een strijd van drie jaar met zowel gerechtelijke als politieke stappen. De verkiezingscommissie INEC weigerde aanvankelijk om de partij te registreren, ook al werd aan alle grondwettelijke, legale en financiële vereisten voldaan.
In periodes van verkiezingen wordt nagedacht over hoe geregeerd wordt en hoe de economie bestuurd wordt. Wij willen van de verkiezingen gebruik maken om met brede lagen in discussie te gaan over hoe de regering en de economie zouden moeten beheerd worden. We trekken naar buiten met een socialistisch alternatief dat vertrekt van onmiddellijke verbeteringen in de arbeids- en levensvoorwaarden.
Hieronder een verslag vanop de website van de Democratic Socialist Movement over de lancering van de SPN-campagne in Ifo, in de staat Ogun, een regio die grenst aan Lagos, de economische hoofdstad van het land. Het verslag is geschreven door Ibukun Omole.
De lancering van de kiescampagne van de Socialist Party Nigeria werd enthousiast onthaald. Er was een meeting op 15 december om de campagne van kameraad Hassan Taiwo Soweto voor het tweede district van Ifo voor het deelstaatparlement te starten. We begonnen met een meeting voor het stadhuis van Olombe Town. Op deze meeting hadden we ongeveer 120 aanwezigen. Eerst waren er solidariteitsliederen en dan kwam de kandidaat zijn manifest voorstellen voor een enthousiast publiek.
Soweto voert campagne om als parlementslid te bouwen aan een sterke beweging die opkomt voor de wijken in het kiesdistrict waar het ontbreekt aan degelijke infrastructuur, elektriciteit, publiek onderwijs, gezondheidszorg en jobs. Hij pleit voor actief verzet tegen alle asociale maatregelen en wil een klare stem zijn voor de werkenden, jongeren en de massa’s. Als hij verkozen wordt, dan blijft Soweto in het district wonen en zal hij niet meer verdienen dan een geschoolde ambtenaar.
Na Soweto werd gesproken door Chief Bamigbose van Olaogun die de aanwezigen eraan herinnerde dat het kiesdistrict groter is dan zes deelstaten, maar dat het niet de middelen krijgt waar het nood aan heeft. Er zijn amper berijdbare wegen en het ontbreekt aan publieke scholen en degelijke zorg. Hij benadrukte dat de inwoners van het district eindelijk echt moeten vertegenwoordigd worden en riep op om uit protest voor Soweto te stemmen.
De nationale secretaris van de SPN, kameraad Chinedu Bosah, sprak eveneens op de meeting om te benadrukken dat de campagne in Ifo belangrijk is voor de hele partij. De voorzitter van SPN in de staat Lagos, kameraad Rufus Olusesan, zei dat de Nigerianen niet langer willen bedelen om rond te komen, maar dat we genoeg hebben van kapitalistische politici. Een lid van de Campaign for a Workers and Youths’ Alternative (CWA), Falilat Jimoh, betuigde de solidariteit van CWA en zei dat een overwinning voor Soweto een voorbeeld zou zijn voor al wie een radicaal alternatief nastreeft.
Kameraad Ayo Arogundade zei dat het alternatief van een politicus aan een normaal arbeidersloon die bovendien in de buurt blijft wonen een voorbeeld is van hoe SPN verschilt van de gevestigde partijen. De voorzitster van de Tailor’s Association in de buurt, mevrouw Olaoyenika, riep op om voor een kandidaat van onderuit te stemmen. Een gerespecteerde oudere uit de buurt, Elder Jegede, zei dat hij onder de indruk was van een toespraak door Soweto eerder op de Community Development Council. Hij zei dat gevestigde politici gebruik maken van jongeren om een fris imago naar voor te schuiven, maar dat het belangrijk is dat jongeren nu zelf hun toekomst in handen nemen. Een vertegenwoordiger uit Olambe stelde dat de kandidaat als een David ingaat tegen Goliath, maar dat hij overtuigd is van de kansen op succes. Mamakofoshi, de vrouwelijke partijleidster, verklaarde dat ze blij is dat een activist aan de verkiezingen deelneemt en ingaat tegen de corrupte politici.
Er werd op de meeting een kiesfonds opgestart waarbij 45.000 Naira werd beloofd, waarvan 11.500 Naira meteen werd opgehaald. Na de meeting trok een groep activisten met drie auto’s, een bus, vijf moto’s en een busje door de buurt, gevolgd door een grote groep mensen die te voet volgde. Onze eisen rond goede wegen en diensten werden goed onthaald. Er werden meteen affiches opgehangen en pamfletten verdeeld.
