De ongerustheid en de woede onder de bevolking groeit. De toekomst van de onze planeet wordt namelijk op het spel gezet. Het IPCC-rapport geeft ons nog 12 jaar om een onomkeerbare ecologische ramp te vermijden. Toch lijkt het politieke establishment de ernst niet te vatten. De opkomst voor de historische klimaatmars in Brussel geeft aan hoe een groeiende laag van de bevolking dit niet langer neemt.
De tienduizenden betogers bleven maar toestromen: meer dan twee uur nadat de eerste manifestanten vertrokken waren aan Brussel-Noord moesten anderen nog aan de tocht naar het Jubelpark beginnen. Qua omvang deed het denken aan de grote vakbondsbetoging in oktober 2014 of de anti-oorlogsbetoging van 2003. De politie had het over 65.000 maar dat was een onderschatting, zelfs de 75.000 volgens de organisatoren leek ons een lage schatting. Mogelijk waren we met 100.000!
De lichte regen kon het enthousiasme van de betogers niet stoppen, wat extra zon had ongetwijfeld voor een nog grotere opkomst gezorgd. Onder de aanwezigen opvallend veel gezinnen met kinderen en veel jongeren. Het thema van klimaatverandering en de strijd ertegen staan op de politieke agenda. De vraag is nu hoe we effectief resultaat kunnen bekomen.
Op een dergelijk grote betoging zijn er uiteraard heel uiteenlopende standpunten. Sommigen pleiten voor meer individuele maatregelen zoals taksen op vliegreizen. Als het protest van de gele hesjes de afgelopen dagen iets duidelijk maakte, is het echter dat de gewone bevolking al genoeg betaalt. Er waren enkele van die gele hesjes op de betoging: protest tegen dure brandstofprijzen betekent immers niet dat voor vervuiling wordt gepleit. Feit is dat niet in milieuvriendelijke alternatieven wordt geïnvesteerd: de 5,5 miljard euro die de overheid jaarlijks aan brandstof verdient, is meer dan alle overheidsdotaties aan openbaar vervoer samen. Dat vat het samen.
Er is een groeiende roep naar collectieve antwoorden. Veel mensen proberen zelf een steentje bij te dragen, maar ze merken op dat er geen gelijkaardige inspanning komt van diegenen die echt verantwoordelijk zijn. Zolang grote bedrijven sectoren als energie domineren, zal daar geen verandering in komen. Klimaattoppen mogen dan nog zoveel goede voornemens spuien als ze willen (en helaas zijn ook die voornemens onvoldoende), echte verandering komt er niet. Wat de gemeenschap niet bezit, kan ze immers niet controleren. Het wordt hoog tijd om energie in publieke handen te nemen en publieke middelen te voorzien voor wetenschappelijk onderzoek naar de ontwikkeling van alternatieve duurzame energie op massale schaal. Het is ook hoog tijd om drastisch te investeren in openbaar vervoer, in plaats van te besparen zoals momenteel gebeurt (bij de NMBS is er op vijf jaar tijd 663 miljoen bespaard, de gevolgen daarvan ondergaan personeel en reizigers elke dag).
‘Groen kapitalisme’ is geen antwoord. Dat is uitgeprobeerd en het faalt. Consumptie kan niet los gezien worden van productie. Eerder waarschuwden de Belgische werkgevers (VBO) al voor te ambitieuze klimaatdoelstellingen want die “mogen de competitiviteit niet schaden.” Tegenover de chaos van het kapitalisme pleiten wij voor een socialistisch alternatief: een samenleving waarin de meerderheid van de bevolking beslist over wat en hoe er geproduceerd wordt zodat de belangen van de mens en de planeet centraal staan. Daarvoor moeten we een krachtsverhouding uitbouwen. De klimaatmars was daar een goede aanzet voor. Verandering is steeds afgedwongen door ons met de werkende bevolking te organiseren en door strijd aan te gaan.
De snelheid waarmee we tot fundamentele collectieve oplossing kunnen komen, zal afhangen van de rol van de arbeidersbeweging in de klimaatbeweging. Zij heeft de sleutels van de economie in handen. Met het stakingswapen kunnen zij de natuurlijke rijkdommen en productiemiddelen uit handen nemen van degenen die de klimaatverandering veroorzaken (de kapitalisten) en een socialistisch alternatief uitbouwen onder hun democratische controle en beheer.
Op de betoging vormden we een strijdbare delegatie en kregen we een goede respons op ons materiaal. De badges vlogen de deur uit en we verkochten meer dan 100 exemplaren van ons maandblad. Tientallen betogers gaven hun contactgegevens op. Wil je samen met ons de strijd voor een socialistische samenleving aangaan? Contacteer ons om lid te worden!
Fotoreportage door Liesbeth:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/MPoLU6xUW9PrvJ5B9]
Video van onze delegatie:
