Na acties tegen Schild & Vrienden: strijd tegen racisme verderzetten!

“Jullie zijn mijn schild en mijn vrienden,” grapte Bart De Wever, richting enkele collega’s die hem van de tv-camera’s afschermden op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen. Voor de voorzitter van N-VA is de zaak S&V geklasseerd en een bron van humor. De laatste weken is het in de mainstream media heel wat stiller geworden rond Schild & Vrienden; het resultaat van de verontwaardiging en de tegenreactie na de onthullende Pano-reportage. Van Langenhove’s aanzet tot privémilitie lijkt – voorlopig althans – gefnuikt.

Artikel door Fabian (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Der Untergang?

Ook de “lange mars op de instellingen” die S&V plande werd ondertussen, onder druk van de enorme verontwaardiging en mobilisaties, een halt toegeroepen. Na de verwijdering van Van Langenhove uit de Raad van Bestuur van de UGent volgde de exit van de S&V’ers uit de Vlaamse Jeugdraad en een hele reeks geïdentificeerde S&V’ers vlogen van kieslijsten, vooral bij N-VA. Deze overwinningen zijn mede de verdienste van antifascistische krachten die zijn blijven mobiliseren tegen extreemrechts en er zo voor gezorgd hebben dat die ideeën nooit konden genieten van een breder platform en dat ze nooit vertaald werden in structureel geweld op straat.

Provocatieve of brutale acties zoals die aan het Gravensteen of tegen vakbondspiketten hoeven we van hen misschien niet meteen opnieuw te verwachten. Ze kondigden voordien al nooit hun acties op voorhand aan uit angst voor grote tegenmobilisaties. De bereidheid voor zulke tegenmobilisaties is – zeker bij jongeren – enkel toegenomen. Bovenal zijn Van Langenhove en enkele anderen verbrand voor het leven en is Filip Dewinter voorlopig wellicht de enige die hem nog “een talentvolle jongen” durft te noemen die “het voordeel van de twijfel” verdient.

Of even hergroeperen?

Op hun Facebookpagina blijven S&V – of Dries Van Langenhove en enkele overgebleven getrouwen – hun onschuld uitschreeuwen en beschuldigingen lanceren tegen de zogenaamde ‘leugenpers’ waarin ze voordien zo gretig figureerden. De pagina heeft inmiddels een bereik van 28.000 volgers en behalve walging bij de meerderheid heeft de reportage wellicht ook inspiratie aan anderen gegeven.

Uit een rechtszaak in kortgeding vloeide ondertussen voort dat Van Langenhove toch terug toegang krijgt tot de UGent, zij het slechts 8 uur per week en enkel tot de bibliotheek van de Rechtenfaculteit. Het is overigens nog afwachten waar de universitaire tuchtprocedure tegen hem en het gerechtelijk onderzoek tegen S&V toe zullen leiden.

Daar waar de aanwezigheid van S&V’ers de geloofwaardigheid van anderen aantastte, werden ze (soms snel) verwijderd, maar het functioneren ervan werd niet onmogelijk gemaakt. Hoewel ze er vandaag niet meer mee zullen uitpakken blijven heel wat S&V’ers aan de UGent actief als leden van KVHV, NSV en/of Jong N-VA. Ook zit S&V’er Louis Ampe nog steeds in de Sociale Raad (SoRa) van de UGent.

Massamobilisatie tegen fascisme

De actie onder de Stadshal, daags na de reportage, werd gevolgd door een grote betoging tegen S&V op 25 september. Daar waren een duizendtal deelnemers waaronder veel studenten maar ook personeelsleden van de UGent en heel wat scholieren. ACOD Ugent mobiliseerde actief naar de actie en slaagde erin ook vakbondsmilitanten uit andere sectoren mee te krijgen. De Actief Linkse Studenten (ALS) en campagne ROSA hadden de Gentse scholieren opgeroepen tot een Student Walkout om de actie te vervoegen. Op een zestal middelbare scholen werd de oproep opgepikt en door nieuw opgerichte mobilisatiecomités verder verspreid.

Na die betoging riepen enkele studentenvertegenwoordigers op tot een nieuwe actie op 10 oktober aan de SoRa. De scholierencomités en gelijkaardige studentencomités aan twee universitaire faculteiten speelden opnieuw een rol in de mobilisatie naar de actie waar de studentenvertegenwoordigers een petitie overhandigden met iets meer dan 3600 handtekeningen ter uitsluiting van Louis Ampe uit de SoRa. De rector nam de handtekeningen in ontvangst maar wellicht zal er, zonder grote acties om de eisen kracht bij te zetten, weinig gevolg aan gegeven worden. Op juridische middelen en officiële instanties kunnen we niet rekenen om extreemrechts echt aan te pakken.

We moeten vooral klaar staan om te reageren als S&V of andere extreemrechtse groupuscules zich opnieuw proberen roeren. Toen ALS op zaterdag 22 september in Dendermonde een meeting organiseerde over strijd tegen extreemrechts probeerden enkele neonazi’s van N-SA deze te verhinderen. De extreemrechtse dreiging is niet geweken. ALS en ROSA roepen daarom nu al op om de mobilisatiecomités tegen fascisme meteen weer samen te roepen voor wanneer de nood zich stelt om het verzet ertegen te organiseren. Ook naar de tegenbetoging tegen de jaarlijkse haatmars van NSV, die waarschijnlijk volgende maart in Leuven zal plaatsvinden, moeten we een zo groot mogelijke mobilisatie opzetten om hun vertrouwen verder in te dijken.

Nood aan een socialistisch alternatief

Massamobilisatie alleen is niet genoeg. De zoektocht van werkenden en jongeren naar een alternatief op armoede, werkloosheid en een uitzichtloze toekomst is een open proces. De sterkte van extreemrechts hierin is de zwakte van de linkerzijde. De verkiezingsoverwinning van Guy ‘chocomousse’ D’Haeseleer’s Forza Ninove toont opnieuw aan dat de traditionele partijen geen antwoord hebben op opkomst van extreemrechts. Electorale steun voor extreemrechts zal niet verdwijnen door een deel van hun programma over te nemen en een rechts beleid te voeren. Integendeel: zij die dachten dat N-VA de beste remedie was tegen het Vlaams Belang en afgeleiden, zijn er na deze verkiezingen aan voor de moeite.

We moeten, in de mobilisatiecomités en erbuiten, de discussie aangaan over de rottigheid waar de extreemrechtse schimmel op kan groeien – de enorme tekorten in de samenleving. Fascisten putten vertrouwen uit het dominant wordende verdeel-en-heersdiscours van rechtse populisten. Die laatsten hebben op hun beurt nood aan die zondebokretoriek om de aandacht af te leiden van hun asociale beleid, dat de frustraties en sociale spanningen enkel verhoogt.

Wat er nodig is, is een links alternatief dat iets doet aan de sociale woestijn die het neoliberalisme heeft gecreëerd. Enkel door de strijd tegen racisme te verbinden aan een strijd voor de gemeenschappelijke belangen van werkenden en jongeren kunnen we de voedingsbodem voor de extreemrechtse schimmel echt wegnemen. Strijden tegen racisme en haat doen we dus best door samen op te komen voor jobs, degelijk onderwijs, goede openbare diensten, … voor iedereen!

ALS en ROSA roepen daarom op om aan te sluiten bij het verzet en strijd op te bouwen tegen alle vormen van discriminatie en tegen het systeem dat er de voedingsbodem van vormt – het kapitalisme.

Delen:
Printen:
Voorpagina van De Linkse Socialist