Voetbal. Niet de supporters zijn het probleem, maar corrupte bedrijfsleiders en schimmige makelaars

Foto: Ruaraidh GilliesThe revamped Main Stand Anfield, CC BY-SA 2.0, Link

In de vroege uren van woensdag 10 oktober werd een hele resem topfiguren uit het Belgische voetbal uit hun bed gelicht in het kader van een onderzoek naar witwaspraktijken, fiscale fraude en matchfixing in de Jupiler Pro League, het hoogste echelon van het Belgische voetbal. Dit schandaal toont opnieuw aan hoe het kapitalisme een mooie sport tot op het bot kan doen verrotten en kapotmaken.

Artikel door Tim (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Het onderzoek draait vooral rond Mogi Bayat en Dejan Veljkovic, twee topmakelaars die de voorbije jaren gigantische sommen geld hebben verdiend met spelerstransfers binnen het Belgische voetbal. Het gerecht wil nu weten of er bij de afhandeling van die deals sprake was van het witwassen van geld en het ontduiken van belastingen. Veljkovic wordt er bovendien ook van verdacht een rol te hebben gespeeld bij matchfixing in het kader van de degradatiestrijd van voormalig eersteklasser KV Mechelen. In dat kader werden een aantal bestuurders van die ploeg opgepakt, evenals topscheidsrechters Bart Vertenten en Sebastien Delferière. Spelersmakelaars, trainers, bestuurders van topploegen, spelers, scheidsrechters en sportjournalisten werden ondervraagd: de omvang van het onderzoek toont aan hoe diep de rottigheid in onze sport is genesteld.

De traditionele media rolden over elkaar heen om op Emile Zolaanse wijze een beschuldigende vinger te verheffen naar diegene die zij medeplichtig of zelfs verantwoordelijk achten voor het corruptieleed in het voetbal: de voetbalsupporter. Ging er bij hen geen belletje rinkelen bij het zeer vreemde verloop van de degradatieduels tussen Eupen en Moeskroen of Mechelen en Beveren. Of, zoals hoofdredacteur Bart Eeckhout in het editoriaal van De Morgen schreef: “De zwakke link in de profsport, dat zijn eenvoudige supporters, zoals ik. Wij zijn het publiek voor wie de beren dansen […] Wij zijn uiteraard tegen corruptie, maar applaudisseren voor een kampioenschap waarbij zelfs de loting getrukeerd wordt.”

Eeckhout verwijt supporters die hun club ondanks alle schandalen niet laten vallen zelf verantwoordelijk te zijn voor de corruptie. Vergeet de corrupte zakenmannen die zich als spelersmakelaar verrijken ten koste van spelers en de belastingen. Vergeet de Couckes en de Duchâtelets van deze wereld, de Qatarese oliesjeiks of Russische oligarchen die voetbal zien als een speeltje of de rest van hun zaken: de eigen winsten eerst. Vergeet Paul “botox” Gheysens van Ghelamco of Bart Verhaeghe, die vooral in het voetbal zitten om hun schimmige vastgoeddeals te organiseren. Het zijn de supporters, de gewone mensen die zich te veel laten verblinden door het mooie voetbalspel om de machinaties achter de schermen te doorzien.

De supporters krijgen de schuld, de corrupte bedrijfsleiders en schimmige makelaars ontspringen de dans. Het kapitalisme heeft als eigenschap om overal een potentiële markt te zien: een plek om winsten te accumuleren. Het voetbal is een populaire sport: de schoonheid van het spel, de spanning, de emoties bij winst en verlies: het is voor miljoenen een uitlaatklep voor de hectische werkweek. De Couckes, Duchâtelets, Bayats, Gheysens of Verhaeghes van het voetbal zitten er echter niet om die reden. Voor hen is voetbal een investeringsmiddel, dat geld moet opbrengen. Als het geen geld meer opbrengt, laten ze hun ploeg in de steek om elders te investeren.

Daarom kan corruptie hoogtij vieren in de voetbalwereld: er gaat veel geld in om en investeringen moeten verzekerd worden. Een degradatie is een financieel risico dat door het omkopen van een scheidsrechter kan vermeden worden.

Supporters vertrekken van een heel andere basis: echte fans volgen hun ploeg in goede en slechte tijden. Er zijn de gloriemomenten: promoties, winnen van kampioenschappen of bekers, of gewoon die topwedstrijd tegen een aartsrivaal. Er zijn ook slechte momenten: het verliezen van die belangrijke wedstrijd, of zelfs degradatie. Maar de ploeg blijft bestaan, en de goede tijden zullen terugkomen.

Tegenover het winstperspectief op korte termijn van de manager en makelaar stelt de supporter het langetermijnperspectief van het volgen van de club door dik en dun, vaak over vele generaties heen. Maar de behoeften van deze supporters zijn slechts bijzaak voor de kapitalisten die onze ploeg domineren, net zoals onze behoeften als arbeidersklasse slechts bijzaak zijn in de kapitalistische vrije markt in haar geheel.

Corruptie in het voetbal en kapitalisme zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Daarom is elke poging om de voetbalsport te hervormen binnen een kapitalistische context gedoemd om te mislukken. Supporters moeten zich dus organiseren om hun ploegen weg te halen uit de klauwen van kapitalisten.

Onze Engelse zusterorganisatie Socialist Party bracht enkele jaren geleden het boek “Reclaim the Game” uit, over de strijd van Engelse voetbalfans voor een democratisch voetbal. Daarin staan een aantal ideeën over hoe dit kan gerealiseerd worden: sportclubs en federaties onder democratische controle van spelers, supporters, stafleden en de lokale gemeenschap. Een eerlijke en correcte verdeling van TV-rechten en commerciële inkomsten over alle afdelingen van de voetbalcompetitie heen. Lage toegangsprijzen in stadia, correcte en eerlijke verloning voor alle professionele sporters. Zo’n eisenpakket kan de start zijn voor de organisatie van de strijd door supporters over verschillende clubs heen. Een strijd die uiteindelijk het kapitalisme zal moeten omvergooien, en moeten vervangen door een democratisch socialisme waarin alle rijkdommen democratisch beheerd worden, en sport terug ten dienste kan staan van de sporters en hun fans.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie