Op maandag 13 september, in de vroege ochtend, legden de chauffeurs van het dépôt Haren spontaan het werk neer. Normaal ontvangen de chauffeurs hun uurrooster voor gedurende 2 weken enkele dagen op voorhand. Regelmatig gebeurt het echter dat ze het maar op de dag zelf ontvangen! Dat was de vonk die de acties deed ontbranden. De chauffeurs staan onder een enorme druk: de tijd waarin ze hun traject moeten afleggen is veel te kort. Dikwijls hebben ze zelfs geen tijd meer om een pauze te nemen.
Cécile Mangin
In Haren weigerden de chauffeurs spontaan om nog uit te rijden. Chauffeurs die reeds vroeger waren begonnen, keerden terug naar het dépôt toen ze te weten kwamen dat het staking was. Andere dépôts deden niet mee, omdat de vakbonden de informatie niet doorspeelden. Het ACV en vervolgens het ABVV waren toch gedwongen om de staking te erkennen.
Op het piket kwamen alle problemen naar voor: te weinig tijd voor de ritten, slechte communicatie met de dispatching,… Het vooraan opstappen en controleren van de reizigers brengt de chauffeurs in een positie van “politie-agent”: er zijn dikwijls incidenten met reizigers. Het aantal incidenten is nog toegenomen door de hernieuwde druk om dubbel werk te doen: rijden en de passagiers controleren.
De directie van de MIVB, die aanvoelde dat de vakbondsleiding werd voorbijgestoken door haar basis, liet snel 2 directeurs ter plaatse komen. Geconfronteerd met de vastberadenheid van de chauffeurs hielden die zich redelijk kalm. Ze beloofden de situatie te onderzoeken in een werkgroep met de syndicale vertegenwoordigers.
De directie van de MIVB handelt volgens een zuiver kapitalistische logica: de tijd voor de ritten wordt zoveel mogelijk beperkt om zoveel mogelijk kilometers te kunnen rijden met zo weinig mogelijk buschauffeurs. Het is erg waarschijnlijk dat de werkgroep niets anders wordt dan een instrument om de woede te kanaliseren en het probleem van de rittijden in een commissie te begraven.
Eén zaak is zeker: de werkonderbreking van de chauffeurs heeft meer gedaan om de situatie te deblokkeren dan 10 vergaderingen van een werkgroep. We moeten echter ook de beperkingen zien van een geïsoleerde actie in één dépôt. Dit laat de directie toe om enkele minuten van één traject te gaan afnemen om die aan een ander te geven: een vestzak-broekzak operatie dus. Enkel een eengemaakte beweging van alle buschauffeurs voor correcte rittijden – die reëel rekening houden met de moeilijkheden op een traject, mogelijke werken, pauzes,… – kan de werkomstandigheden verbeteren voor alle chauffeurs.
Op vrijdag 22 oktober zijn er nieuwe acties aangekondigd.
