De instorting van een brug in Genua waarbij 43 mensen omkwamen, leidde tot een schok in de Italiaanse samenleving. Dit zal verregaande sociale en politieke gevolgen hebben. De ramp is het resultaat van een beheer van de autosnelwegen door private bedrijven en een gebrek aan investeringen in onderhoud gedurende decennia. Waar er in 2007 nog 14 miljard euro in de Italiaanse wegen werd geïnvesteerd, was dit in 2015 nog maar 5 miljard euro.
Door Stéphane Delcros uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Een dergelijke ramp is jammer genoeg ook in ons land mogelijk. Als er geen wijziging in het beleid komt, neemt de kans hierop toe. De brug in Genua is immers in hetzelfde bedje ziek als bijvoorbeeld de Brusselse tunnels en tal van andere infrastructuur: een chronisch gebrek aan investeringen en onderhoud als onderdeel van een besparingsbeleid.
Heel wat wegen, de Brusselse tunnels, de waterleidingen, musea, scholen en andere publieke gebouwen, de spoorinfrastructuur, … Zowat alle diensten voor de bevolking – van de kinderopvang over de scholen tot de bejaardenzorg – kreunen onder de tekorten en worden deels uitbesteed aan de private sector die enkel uit is om winst.
Niet dat het volstaat om het beheer gewoon in publieke handen te laten of te hernationaliseren: de publieke infrastructuur en openbare diensten beheren zoals in de private sector, gericht op zo weinig mogelijk kosten en investeringen, is evenmin een antwoord. Zonder de nodige middelen schiet de openbare dienstverlening tekort.
De afgelopen 25 jaar was er een forse afname van publieke investeringen in infrastructuur en andere domeinen. Een belangrijk deel van die publieke investeringen heeft betrekking op de gemeenten: scholen, kinderopvang, zorgcentra, wegen, culturele centra, … De afgelopen jaren zijn de publieke investeringen door gemeenten met een kwart afgenomen: van 4 miljard euro in 2012 tot 3 miljard in 2017. Er gingen 5.200 voltijdse equivalente banen verloren bij het gemeentepersoneel. Resultaat: minder diensten, minder kwaliteit en heel wat problemen van stress en burn-out bij het gemeentepersoneel dat er ondanks alles het beste van probeert te maken.
Nood aan massaal publiek investeringsplan op alle niveaus: gemeenten, regio’s, federaal!
Zo’n plan botst echter meteen met het financiële keurslijf en bijhorend besparingsbeleid waarmee de gemeenschap op droog zaad gezet wordt om de fiscale cadeaus aan de grote bedrijven te financieren. Om te investeren op basis van wat nodig is, moeten we het keurslijf voor de begrotingen doorbreken. Op gemeentelijk vlak kan dit bijvoorbeeld door de schulden die van bovenaf opgelegd worden te verwerpen. Op regionaal en federaal niveau door een einde te maken aan de cadeaus voor de grote bedrijven en superrijken zodat er middelen zijn om de sociale tekorten aan te pakken. Maar om alle tekorten in de samenleving aan te pakken, zal meer nodig zijn: de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie. Zo moet de volledige bankensector in publieke handen komen onder beheer en controle van de gemeenschap. Enkel dan kan werk gemaakt worden van de broodnodige investeringen gericht op de vele en toenemende behoeften van de gemeenschap.
We zullen dit niet cadeau krijgen, het zal massastrijd vereisen. Laten we van elke gelegenheid gebruik maken om onze eisen offensief naar voor te brengen, te beginnen met de sociale strijd tegen de rechtse regering en de gemeenteraadsverkiezingen van oktober. Sluit aan bij LSP om een strijdbaar socialistisch alternatief naar voren te schuiven!
