Dender: stemoproep van de linkse socialisten

Sociale strijd en het stemhokje

In tijden van relatieve sociale rust is het stemhokje niet meteen het meest gunstige terrein voor de consequente linkerzijde. Het bruuske einde van het opbouwend actieplan van de vakbonden tegen het afbraakbeleid van de regering eind 2014 blijft tot op vandaag de linkerzijde parten spelen. Het moment om de regering een beslissende slag toe te dienen, werd verspeeld. Sindsdien is veralgemeende sociale strijd op de achtergrond geraakt. Veiligheid, migratie en identiteit worden door neoliberalen centraal gesteld om de aandacht af te leiden van de ongeziene sociale afbraak van hun regeringen. De rechtse tot uiterst rechtse populisten van NV-A en Vlaams Belang spinnen daar garen bij.

Politiek vacuüm links van sp.a en Groen

Ondanks het gezeur over “oubollige vakbonden uit de vorige eeuw” bewees het actieplan van 2014 dat de rechterzijde wel degelijk in de verdediging gedrukt kan worden. De voorwaarde daartoe is dat de georganiseerde arbeidersbeweging in haar geheel én doordacht in beweging komt en voorts dat er een politiek alternatief bestaat. Ook daar wringt het schoentje. Al 40 jaar werkt de klassieke sociaaldemocratie mee aan de neoliberale afbraakpolitiek van besparingen en privatiseringen. Na de val van de muur werd alles wat naar socialisme rook, er uitgespuwd. Weinigen geloven nog dat zij ooit opnieuw in staat zal zijn een linkse politiek te voeren. De Groenen hebben tijdens hun machtsdeelnames evenmin kunnen overtuigen dat zij het fundamenteel anders zouden doen. Er ontstond een gigantisch vacuüm ter linkerzijde.

In Spanje wordt dat vacuüm opgevuld door Podemos en in Frankrijk door La France Insoumise. Zowat overal in Europa zijn nieuwe linkse partijen of formaties in opmars. In de VS volstond het dat Bernie Sanders teruggreep naar een flauw afkooksel van de sociaaldemocratie zoals we die kenden tot eind jaren ’70, om het politieke tij te keren. In Groot-Brittannië deed Corbyn iets gelijkaardigs. Maar in elk van die gevallen kwam de grote doorbraak er pas in een conjunctuur van opgaande sociale strijd. Daardoor werd de aandacht van bredere groepen in de maatschappij getrokken naar concrete, reële sociale problemen en de echte verantwoordelijken, de bazen en hun politieke knechten, weg van de massamedia. Bij die massamedia worden we overspoeld door verhalen over onveiligheid, migratiegolven en identiteit. Als onze vakbondsleiders oprecht een links politiek alternatief willen, dan zal dat er niet komen door rustig af te wachten, maar door nog deze zomer de strijd tegen het ‘zomerakkoord’ ernstig te organiseren.

In België – zowel in Wallonië, Brussel als in Vlaanderen – zien we niet meteen oude volkstribunen als Sanders of Corbyn opstaan. We zouden niet weten wie. De beste kans om op electoraal vlak de balans opnieuw naar links te buigen, lijkt de PVDA die er sinds haar vernieuwing gedeeltelijk in slaagt het politieke vacuüm ter linkerzijde op te vullen. In de steden waar de PVDA de afgelopen jaren erin slaagde een zekere werking aan de dag te leggen, zullen zij in oktober hoogstwaarschijnlijk met de verkiezingen doorbreken. Dat kan linkse voorstellen als sociale woningbouw om de huurprijzen te drukken, betaalbare publieke crèches, een openbaar plan van infrastructuurwerken en de creatie van degelijke jobs op de agenda plaatsen. Het kan ook helpen om socialisme en solidariteit als alternatief op kapitalisme en winstbejag breder ingang te doen vinden. Het kan wat rest van links in sp.a en Groen een argument opleveren om ook daar voor linksere standpunten op te komen. Dat is de reden waarom LSP zowel in de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, als in de verkiezingen van volgend jaar, in het algemeen zal oproepen om PVDA te stemmen. We hopen en zullen er op toezien dat de PVDA begrijpt dat wat gerommel in de marge niet volstaat, maar een fundamentele omslag vereist is.

An der schönen braunen Dender’

We moeten echter vaststellen dat een doorbraak van de PVDA in Aalst nog niet voor morgen is. De linkerzijde die zich (in meer of mindere mate) beroept op de socialistische tradities zit er al enkele jaren in het verdomhoekje. Aalst bevindt zich “an der schönen braunen Dender” (titel artikel Duits webmagazine in 2013) waar electoraal gezien de combinatie van N-VA en Vlaams Belang hoge toppen scheert, de hoogste in Vlaanderen. Het was in onze regio dat het Vlaams Belang, ondanks de neerwaartse trend elders, het best standhield.

Is dit een reden tot pessimisme? Neen. Kan dit alleen gekeerd worden in het stemhokje? Neen. Zolang politiek hoofdzakelijk een zaak blijft van een politieke elite zal de -extreme- rechterzijde in een comfortabele positie zitten om de politieke toon aan te geven. Extreemrechts en populisten richten zich op de -soms terechte- frustraties en het ongenoegen onder de minder bewuste of strijdbare lagen van de bevolking. Uit de zéér magere opkomst voor de uitgesproken extreemrechtse “witte mars tegencriminaliteit” in Aalst bleek dit nog maar eens. Indien dit niet tegengegaan wordt door een massale, actieve mobilisatie door de linkerzijde lijkt “the sky is the limit” voor allerhande would-be keizers, burgemeesters en populisten van allerlei allooi. De actieve, consequent-linkse krachten zullen in Aalst -en erbuiten- geduldig en van beneden af opgebouwd moeten worden. Toverformules of korte binnenwegjes bestaan hiervoor niet, net zomin als vooropgestelde schema’s die je zomaar kan kopiëren zonder rekening te houden met de concrete context.

Linkse eenheid: theorie en praktijk

LSP stelde de vraag aan de nationale leiding van de PVDA of we hun lijsten mochten versterken met kandidaten – en dus extra campagneteams- om het resultaat voor een consequent linkse stem te maximaliseren. Het antwoord, dat 11 maanden later volgde, was negatief. Volgens ons is dit een gemiste kans om een brede dynamiek te creëren die ver buiten de onmiddellijke omgeving van PVDA, LSP en andere consequent-linkse organisaties en individuen reikt. Anderzijds bestaat er in Aalst een traditie van samenwerking in concrete actie. Denk maar aan de NOIG Verontruste Aalstenaars (2012-2014) en bijvoorbeeld de ludieke protestactie in juni tegen het bezoek van Theo Trump Francken aan onze stad.

De strijd tegen extreemrechts: 

het stokpaardje van de linkse socialisten

De linkse socialisten hechten veel belang aan consequent-linkse eenheid in de strijd tegen extreemrechts en rechts populisme. Het behoort immers tot onze kerntaken sinds de oprichting van de antiracistische campagne Blokbuster in de zomer van 1991. Aangezien de jonge pioniers van toen nu vakbondsmandaten bekleden, kreeg dit ondertussen een vervolg met ‘Syndicalisten TEGEN Fascisme.’

REGIO DENDER

Op enkele uitzonderingen na zal de LSP niet deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen. Daarom roepen we op om, waar mogelijk, voor de PVDA te stemmen. Gezien de concrete situatie in Aalst doen we géén eenzijdige oproep voor de PVDA maar doen we een uitgespreide oproep in het belang van toekomstige consequent-linkse eenheid in actie in onze stad en regio.

De linkse socialisten roepen op om in AALST te stemmen voor:

  1. Ofwel de lijst van dePVDAgetrokken door nieuwkomer Alexander van Ransbeeck
  2. Ofwel (onafhankelijke) kritische kandidaten op de open lijst van sp.a of Groen die hun sporen verdiend hebben in de georganiseerde arbeidersbeweging of samengewerkt hebben/samenwerken met de linkse socialisten zoals bijvoorbeeld in het Comité Andere Politiek, NOIG Verontruste Aalstenaars en andere eenheidsinitiatieven.

kandidaten in Aalst op sp.a:

Huguette Van Medegael (2): verpleegkundige, voormalig vakbondsafgevaardigde ACOD-ABVV ASZ
Michael Bal (5): voorzitter van de heropgerichte JS

Evelien Roelandt (8): zorgkundige en vakbondsafgevaardigde ACOD-ABVV rusthuis Mijlbeke
Paul Van Lierde (16): vakbondsafgevaardigde ABVV VPK

Chis Ascoop (17): vakbondsafgevaardigde ABVV VPK

Hugo De Bodt (25): zelfstandige in de horeca

Franky Van Boven (30): vakbondsafgevaardigde ACOD TBM

Christine Van Mieghem (32): verpleegkundige, vakbondsafgevaardigde BBTK-ABVV ziekenhuissector

kandidaten in Aalst op Groen:

Jan Van Derschueren (23) : ambtenaar Vlaams Milieu Maatschappij

Dirk Verfaillie (33) : verpleegkundige Woonzorgcentrum en voormalig straathoekwerker

PS: Men mag voor meerdere kandidaten stemmen op dezelfde lijst

In ERPE-MERE roepen we nét zoals 6 jaar geleden op voor Anja Vanrobaeys (lijsttrekker van sp.a-groen) en zoon Robben Ghijselen (JS Aalst) Anja staat ook op de sp.a-lijst voor de provincie.

In HERZELE roepen we op om te stemmen voor de lijst LEEF! met op kop dweize en ambetante mensj  Filip De Bodt 

In DENDERMONDE roepen we op om te stemmen voor de onafhankelijke kandidaat op de sp.a-groen lijst Kris Vander Stappen, uitbater Irish Pub.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie