De gebeurtenissen in Chemnitz hebben veel mensen geschokt en kwaad gemaakt. Velen laten niet het hoofd hangen, maar zijn net bereid om zich actief te verzetten. Dat was de sfeer gisteravond in Neukölln, Berlijn. Zowat 10.000 mensen betoogden na een oproep van SAV (de Duitse zusterorganisatie van LSP), de lokale linkse jongerenorganisatie [‘solid], Die Linke uit Neukölln en #nobärgida. Er werd luidkeels betoogd tegen het rechtse geweld in Chemnitz, Neukölln en elders.
Verslag door Tom Hoffmann vanuit Berlijn
De mobilisaties van neonazi’s in Chemnitz begin deze week waren een grote schok voor velen. Nazistische relschoppers en rechtse hooligans joegen op (vermeende) migranten, niet-Duitsers, linkse activisten en journalisten. Terwijl de politie toekeek, ging de rechtse meute te keer. Deze week was er ook een aanval met brandstichting in Neukölln, een stadswijk van Berlijn. De afgelopen maanden werden de wagens van verschillende linkse activisten en syndicalisten in brand gestoken. Na deze aanvallen werd een gekende nazi opgepakt als verdachte, iemand die eerder ook al werd opgepakt. Net als voorheen werd hij gewoon vrijgelaten. Verschillende staatsinstanties lijken te willen aantonen dat ze niet willen optreden tegen extreemrechts. Daar lijken ze alvast in te slagen. Als we zien hoe nauw de banden waren tussen de veiligheidsdiensten en de moorddadige bende van de NSU (een nazistische terreurgroep die verschillende moorden pleegde) of nog hoe op een betoging in Dresden een personeelslid van de politie tegen journalisten uitpakte, dan is het duidelijk dat we enkel op onze eigen krachten kunnen rekenen in de strijd tegen neonazi’s en andere delen van extreemrechts.
Daartoe is er nood aan massamobilisatie, we moeten ons verenigen en ons organiseren. De betoging gisteren was een eerste stap. Het feit dat 10.000 mensen op straat kwamen op twee dagen tijd en dit op initiatief van SAV, toont het potentieel voor antifascistisch verzet. Het was niet enkel de omvang die belangrijk was, maar ook de sfeer op de actie. De woede die mensen tot betogen aanzette, ging steeds meer gepaard met een vastberadenheid om de strijd aan te gaan. Rond 19u was de Hermannplatz bomvol betogers. Langs de route van de betoging groeide ons aantal nog aan. Toen de kop al aan het gemeentehuis van Neukölln aankwam, waren de laatste betogers nog maar halfweg de Sonnenallee. Op de betoging wisselden strijdbare slogans de strijdbare toespraken af.
Sascha Stani?i? (lid van Die Linke, de Antikapitalistische Linke en nationale woordvoerder van de SAV) stelde dat de neonazi’s van Chemnitz het resultaat zijn van diegenen die jarenlang de zaden ervan verspreid hebben: de krant Bild, gevestigde politici of nog de politie. “Zonder deze dames en heren en deze instellingen, zou Chemnitz niet gebeurd zijn,” zei hij. “Racisme is onderdeel van een verdeel-en-heersbeleid. Het is een wapen van dominantie om ons onder de knoet te houden.”
Marlene Frauendorf van de jongerenafdeling van Die Linke in Oost-Berlijn en tevens lid van SAV benadrukte: “De huren stijgen explosief, het onderwijs en de zorg worden kapot bespaard. Er is geen plaats in de kinderopvang en de lageloonsector is groter dan ooit. Dit is het resultaat van een systeem gebaseerd op uitbuiting en concurrentie. Het kapitalisme kan niet voldoen aan onze dringende dagelijkse noden. Het maakt integendeel de situatie enkel erger voor de werkenden. Een minderheid wordt steeds rijker, terwijl de meerderheid van de bevolking hieronder gebukt gaat. Extreemrechts vindt hierop een voedingsbodem voor onmenselijke antwoorden.”
Er werd opgeroepen tot nieuwe acties in Chemnitz en Berlijn dit weekend en daarna, maar ook om het niet daarbij te laten. We moeten ons organiseren op de werkvloer, campussen of scholen. Enkel door samen in actie te gaan, kunnen we de nazi’s stoppen. Heel wat sprekers benadrukten wat ons verenigt los van afkomst, huidskleur of nationaliteit: de roep naar betaalbaar wonen, een degelijke job, … Het geld hiervoor is er: het zit bij de rijken en machtigen. We moeten het halen waar het zit.
Op de betoging was er een grote belangstelling in de socialistische ideeën van SAV. We hadden onze handen vol, maar verdeelden toch alle pamfletten die we hadden en we verkochten heel wat exemplaren van de nieuwe editie van ons maandblad ‘Solidarität.’