Vrijdag hield Campagne ROSA samen met LGBTQI+ organisaties Casa Rosa en Verkeerd Geparkeerd een solidariteitsactie tegen LGBTQI+foob onder de stadshal. Vorige week werd in Gent een holebikoppel afgevoerd naar het ziekenhuis nadat ze door hun buren werden aangevallen met een fietsslot. De mannen hadden al heel wat homofobe pesterijen te verduren gekregen van de bewuste buren, maar de politie en gerecht weigerden in te grijpen.
Verslag door Koerian. Zie ook de fotoreportage die we gisteren al publiceerden
Met de actie reageerden we tegen LGBTQI+foob geweld en lieten we zien dat de meerderheid van de mensen dergelijke discriminatie walgelijk vindt. Anderzijds eisten we ook fundamentele oplossingen voor de discriminatie van LGBTQI+ personen: meer investeringen in onderwijs, voor een degelijke seksuele opvoeding en broodnodige investeringen in vluchthuizen, een degelijke gezondheidszorg en betaalbare sociale woningen. Ervoor vond een actie plaats die onder de naam (A)Wake een permanent monument voor de LGBTQI+ gemeenschap eiste.
De mood was strijdbaar. Mario, een van de partners die slachtoffer werden van het voornoemde geweld, getuigde over de verschrikkelijke pesterijen die hij en zijn man te verduren kregen. Elise ging verder in op het programma van ROSA en op welke manier het besparingsbeleid LGBTQI+ personen extra hard raakt. Boris maakte duidelijk dat de strijd LGBTQI+ fobie geen excuus kan zijn voor een racistische agenda. Discriminatie is een structureel en maatschappelijk probleem en valt niet terug te brengen tot één bevolkingsgroep.
Het Gentse stadsbestuur kan een rol in spelen in de strijd tegen discriminatie. Schepen van gelijke kansen Tapmaz kwam verkondigen dat Stad Gent al veel gedaan heeft in het kader van hun LGBTQI+ charter. Het is echter het paars-groene bestuur dat het aanbod sociale woningen de laatste legislaturen liet inkrimpen. Bovendien zijn het net zij die via gerichte investeringen in vluchthuizen, wijkgezondheidscentra en stadsscholen een concreet verschil zouden kunnen maken voor LGBTQI+ personen in Gent.
Alle betogers waren het erover eens dat Pride opnieuw een protest hoorde te worden en onderstreepten dit met de slogan ‘Stop gaybashing, stop pinkwashing’. De oproep van Boris om een strijdbare Gentse Pride te organiseren vond een grote weerklank.
Toespraak van Elise (campagne ROSA) op de actie in Gent
“Met campagne ROSA willen we strijden tegen alle vormen van onderdrukking (seksisme, racisme, lgtbqi+fobie): daarom leek het ook voor ons belangrijk om deze actie hier te organiseren. De voorbije gebeurtenis toont immers aan dat lgbtqi+fobie zeker nog niet verdwenen is uit onze samenleving. Ik denk dat het belangrijk is om lessen te trekken uit de geschiedenis en uit internationale acties tegen lgbtqi+fobie en ook punten aan te halen die gelijk zijn met de strijd tegen seksisme, tegen racisme om daaruit te leren en zo te kijken hoe wij de situatie dan wel kunnen verbeteren.
“Eerst en vooral: vandaag geven politici graag de indruk dat de rechten van de LGBTQI+ personen (net als die voor vrouwen), noodzakelijk voortkomen uit ‘Verlichte Westerse waarden’. Maar als we naar de geschiedenis kijken, is het duidelijk dat dit niet het geval is. Rechten hebben we nooit zomaar cadeau gekregen (ook niet in het westen)! Integendeel, alles wat we nu hebben is er alleen maar gekomen doordat mensen op straat zijn komen en zich georganiseerd hebben die actie hebben gevoerd, en waarbij er zelfs mensen waren die bereid zijn geweest hun leven –figuurlijk maar ook letterlijk – te geven in de strijd voor die rechten. Daarom denk ik dat een actie zoals deze nu, ook gelegenheid zijn om de strijd die mensen gestreden hebben te gedenken maar ook om duidelijk te maken dat ook wij opkomen voor onze rechten en ons welzijn. Want wereldwijd zien we aanvallen op die rechten: kijk naar politici zoals Trump en Putin, maar kijk ook naar het besparingsbeleid dat vandaag wereldwijd gevoerd wordt en in de praktijk ook onze rechten in gevaar brengen, ons welzijn in gevaar brengt: actie en strijd zijn vandaag nodig!
“Tweede punt dat geldt voor vrouwenstrijd en voor de LGBTQI+gemeenschap is dat we merken dat formele rechten niet noodzakelijk reële gelijkheid betekenen. Er zijn rechten gewonnen voor LGBTQI+ personen: het huwelijk opengesteld same seks koppels, het is verboden te discriminatie obv genderidentiteit en seksuele geaardheid, adoptie is mogelijk… Hetzelfde geldt voor de lgbtqi+ gemeenschap, we hebben wel die rechten verkregen, maar als we kijken naar de realiteit, moeten we constateren dat die rechten niet volstaan!
- Zelfmoordcijfers onder LGBTQI+jeugd zijn zeer hoog.
- Het aantal klachten wegens LGBTQI+fobie is sinds 2014 met 30% gestegen, het geweld neemt toe.
- Ook op wereldvlak wordt om de drie dagen een persoon vermoord omdat die transgender is.
- De moeilijkheden/discriminatie die LGBTQI+ personen ondervinden bij het zoeken naar een woning, naar een job zijn opvallend.
- 40% van de holebi’s in Vlaanderen voelt zich niet veilig op school, 25% kreeg al te maken met lgbtqi+foob geweld…
“Er is meer nodig dan wettelijke gelijkheid om reële gelijkheid te bewerkstelligen, en daarvoor is ook nodig om actie te voeren.
“Derde punt. Laat ons heel duidelijk zijn: in deze strijd voor de emancipatie van de LGBTQI+gemeenschap, kunnen we het niet permitteren ons te laten verdelen! Vandaag zien we effectief dat er sprake is van seksisme, maar ook racisme, bifobie, transfobie etc. binnen de LGBTQI+ gemeenschap zelf. Dergelijke fenomenen zijn een reflectie van wat in de samenleving leeft, wat door de media en verschillende politici gepropageerd wordt. Denk aan politici zoals Theo Francken die ‘lgbtqi+friendliness/vrouwvriendelijkheid’ inzetten in een racistisch discours, die de ene minderheid (de LGBTQI+ers) gebruikt om andere personen te stigmatiseren (personen met een moslim-geloof), MAAR die tegelijkertijd besparingen doorvoeren op zaken die zeer belangrijk zijn voor LGBTQI+personen en die echt kunnen helpen om een verschil te maken naar de toekomst toe: de zorgsector, op onderwijs (tekort aan aandacht), op openbare diensten etc. cruciaal voor het welzijn van lgbtqi+ en voor iedereen. Dat wil zeggen: die besparen op het welzijn van LGBTQI+ personen. Het is heel belangrijk dat we breken met de verdeeldheid die er vandaag is binnen de LGBTQI+gemeenschap en binnen de samenleving als geheel. .
“De afgelopen decennia is de productie enorm gestegen, dat wil zeggen dat ook de winst enorm gestegen is. Er is genoeg geld om te investeren in het welzijn van die klasse die de productie mogelijk maakt, namelijk de werkende klasse. Het is niet zo dat investeren in lgbtqi+welzijn betekent dat we dan maar moeten besparen op vrouwenrechten, het is niet zo dat geld voor vluchtelingenwerk noodzakelijk betekent dat lgbtqi+gemeenschap het dan maar met minder moet doen. Simpel gezegd komt het erop neer dat we niet tekorten moeten verdelen, maar moeten verzekeren dat de meerwaarde die geproduceerd wordt, die wij allemaal samen produceren, niet in de zakken van de grote bedrijven of in belastingparadijzen verdwijnt.
“Maar dit mogelijk maken, vergt een gezamenlijke strijd tegen diegenen die de winsten naar zich toe trekken en die verdeel-en-heersstrategieën zoals LGBTQI+fobie, seksisme, racisme, gebruiken om de aandacht af te leiden van de reële machtsstructuren in de samenleving. We moeten ons niet laten verdelen maar ons verenigen en opkomen voor onze rechten en investeringen die ons allemaal ten goede komen: holebi-hetero, vrouw en man, trans en cisgender, vluchtelingen en Belgen!!
“Actie is nodig, strijd is nodig – en die strijd heeft jullie nodig! Daarom roep ik op: neem uw rol in de strijd tegen LGBTQI+fobie, maar ook tegen seksisme, tegen racisme, tegen alle vormen van discriminatie en onderdrukking en organiseer u, kom mee naar de Antwerpse Pride morgen en maak er een strijdbaar initiatief van, sluit aan bij Campagne ROSA, om die strijd samen met ons te voeren ZODAT geweld zoals Mauro en zijn partner ervaren hebben, niet meer mogelijk is!”
