Op 15 juni komt de correctionele zaak voor tegen Antwerps ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt en een militant van de Algemene Centrale. Ze worden vervolgd wegens deelname aan een collectieve actie tijdens de staking van 24 juni 2016. Een veroordeling kan leiden tot gevangenisstraf. Het hele proces is politiek gekleurd: het door rechts gedomineerde establishment wil verzet aan banden leggen door een voorbeeld te stellen.
Tijdens de staking van 24 juni 2016 werden de toegangswegen tot de Scheldelaan afgezet door stakersposten. Het ging om blokkades die zo georganiseerd waren dat de veiligheid in de petrochemische bedrijven langs de Scheldelaan gegarandeerd was. Dergelijke stakersposten worden al jarenlang bij collectieve acties opgezet. Op 24 juni 2016 werden echter zware middelen ingezet om met de politie de stakersposten weg te ruimen.
Met het politie-optreden maakte het N-VA-bestuur duidelijk dat het geen weerstand tegen het beleid duldt. Dit werd verdergezet met een gerechtelijke vervolging, wat de afgelopen decennia zelden gebeurde. Aan de strafrechtelijke vervolging van collectieve organisatie van de werkenden, de zogenaamde wet-Le Chapelier, maakte de protestbeweging na de Eerste Wereldoorlog in ons land een einde. Die protestbeweging zorgde ook voor de erkenning van sociaal overleg, de invoering van de 8-urendag en elementen van sociale zekerheid. Dit alles ligt vandaag opnieuw onder vuur, inclusief het recht op collectieve actie.
De vorige poging om vakbondsverantwoordelijken te veroordelen op basis van het ‘kwaadwillig belemmeren van het verkeer’ mislukte toen het Antwerpse Hof van Beroep in 2004 stelde dat een vakbondsactie wel verkeershinder meebrengt, maar dat het doel is om “ruchtbaarheid te geven aan bepaalde ideeën.”
Op 13 april voerden tijdens de inleidende zitting een 350-tal militanten actie. De zaak werd toen zoals verwacht meteen uitgesteld naar 15 juni. De actie was heel snel georganiseerd, maar toch was er een mooie aanwezigheid. Voor de zitting van 15 juni is er een grote mobilisatie nodig: het recht op collectieve actie kunnen we het best verdedigen op de wijze dat onze overgrootouders het afgedwongen hebben: door er gebruik van te maken.
Dit proces belangt alle vakbondsmilitanten en leden aan: niet enkel ABVV’ers uit Antwerpen. In april waren er enkele ACV-militanten aanwezig, wat erg belangrijk was. Er waren ook solidariteitsdelegaties uit andere regio’s. Daar moet verder op gebouwd worden. Wie aan één van ons raakt, raakt ons allen!
