De dood van de tweejarige Mawda blijft reacties losweken. De omvang van het protest is niet zo groot als 20 jaar geleden met Semira Adamu. Twintig jaar van continue politieke campagnes om vluchtelingen als een onpersoonlijke massa profiteurs en criminelen voor te stellen, heeft een zeker effect. Als Francken en co vandaag een beetje in de problemen komen, is het omdat de ontmenselijking doorbroken werd door het beeld van een overleden kind.
N-VA gaat ondertussen onverkort door met het criminalisering van vluchtelingen, inclusief de ouders van Mawda. Bart De Wever stelde dat die ouders verantwoordelijk zijn voor de dood van hun dochter. Op een ogenblik dat we allemaal overspoeld worden met emails die zeggen hoe belangrijk onze privacy is, aarzelden Francken en De Wever niet om het persoonlijke dossier van de ouders van Mawda openbaar te maken. Het ligt in het verlengde van het gevoerde beleid waarbij vluchtelingen geen mensen zijn, maar overlast en (potentiële) criminelen.
Het is alleszins opmerkelijk dat Francken en De Wever meer te zeggen hebben over de vermeende verantwoordelijkheid van de ouders van Mawda dan over de poging tot doofpotoperatie van politie en parket. Het feitenrelaas van wat er gebeurde, moest meermaals worden bijgeschaafd en zelfs helemaal omgegooid. Van de eerste versie waarin de politie zich verdedigde tegen een bedreigende aanval door de migranten in het busje bleef nadien niets over. Het politieke establishment spreekt vaak over waarden en normen. Maar als in eigen kringen zo hard gelogen wordt, dan zwijgen de conservatieven vanop de Meir tot in de Wetstraat. Dan wordt de aandacht snel afgeleid naar de ouders van het overleden kind. Hoe onverantwoord waren zij immers niet om de oorlog in Irak te ontvluchten en een onderkomen in Groot-Brittannië na te streven? Daarmee wordt tegelijk gezegd dat het verantwoordelijk is voor de politie om tijdens een achtervolging met scherp te schieten op ongewapende mensen.
Als de eerste pogingen tot doofpotoperatie mislukt zijn, is dat mee te danken aan breed gedragen ongenoegen en het protest dat plaatsvond. Eerder dit jaar waren er al grote acties in Brussel tegen het repressieve asielbeleid van de rechtse regering. Nu waren er opnieuw acties en er zijn er nog gepland. Zo wordt woensdag een rouwmars gehouden. Er is op 10 juni een eerder geplande nationale betoging van mensen-zonder-papieren. Dit straatprotest is belangrijk als antwoord op het gevoerde beleid van ontmenselijken en criminaliseren van vluchtelingen.
Het biedt tegelijk een mogelijkheid om de discussie aan te gaan over fundamentele vragen als waarom mensen genoodzaakt zijn om te vluchten en hoe we die oorzaken kunnen aanpakken. Dat is des te belangrijker nu de internationale spanningen in het Midden-Oosten rond de verdeling van Syrië na ISIS hoog oplopen, waarbij Trump met zijn eenzijdige opzegging van het nucleair akkoord met Iran nog meer olie op het vuur gooit. Dit zet de dreiging van een nieuwe en verdere escalatie van oorlog op de agenda, met uiteraard ook gevolgen als nieuwe vluchtelingenstromen.
De politiek correcte rechtse propaganda stelt dat ‘links’ liefst zoveel mogelijk vluchtelingen naar hier zou halen. Daarmee wordt ook een gevoel van medeleven gecriminaliseerd. De ongemakkelijke waarheid is evenwel dat het rechtse beleid van oorlog en plundering tot een nooit geziene wanhoop leidt. Het is die wanhoop die mensen tot vluchten dwingt. Consequent links heeft daar nog voor het begin van de oorlog in Irak voor gewaarschuwd en geprotesteerd. Niemand vlucht voor zijn of haar plezier. Het kapitalistisch systeem van plundering en oorlog leidt tot steeds meer ellende. Hoog tijd om daar een einde aan te maken!
