Tekort aan arbeidskrachten terwijl honderdduizenden mensen zonder werk zitten. Waar loopt het fout?

De werkgevers klagen over een ‘krapte op de arbeidsmarkt.’ Volgens de Vlaamse werkgeversfederatie VOKA ondervindt meer dan de helft van de werkgevers problemen om personeel te vinden. Werkgeversfederatie VBO stelde dan weer dat in 2017 gemiddeld 132.000 vacatures niet ingevuld raakten.

Tegelijk zijn er meer dan een half miljoen werklozen in ons land, zo blijkt uit de cijfers van het ABVV dat de werkloosheidsstatistieken van de RVA corrigeert door onder meer schoolverlaters en werklozen die geen uitkering genieten mee te tellen. Bovendien zijn er bijna 400.000 langdurig zieken, op 10 jaar tijd een verdubbeling die vooral komt door stress en burn-out.

In steden als Brussel of Antwerpen bedraagt de jongerenwerkloosheid volgens de officiële cijfers (dus zonder een pak schoolverlaters) meer dan 20%. Van waar komt die krapte op de arbeidsmarkt dan?

Het lijkt erop dat de werkgevers niet bereid zijn om zelf te investeren in opleiding van jongeren, maar verwachten dat hoogopgeleide werknemers kant en klaar afgeleverd worden. Bovendien moeten die werknemers dan nog eens een hels ritme van werkdruk aankunnen. Wie niet mee kan, moet door de gemeenschap opgevangen worden. De werkgevers zijn de eersten om te roepen dat moet bespaard worden en dat ‘we’ boven onze stand leven. Dit betekent in de praktijk onder meer een gebrek aan publieke middelen voor onderwijs. De werkgevers zijn niet bereid om middelen in het onderwijs te steken, maar verwachten er wel verregaande resultaten van. En de regering? In plaats van te investeren in jongeren, geeft die de voorkeur aan een jacht op langdurig zieken.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie