De pensioenbetoging was bijzonder groot. Op veel werkplaatsen was de opkomst voor het eerst opnieuw zo groot als in 2014 toen met een opbouwend actieplan het gevoel leefde dat het mogelijk was om de rechtse regering te stoppen. Dat gevoel was terecht. Alleen vielen de acties stil na de geslaagde algemene staking van december 2014. Met een opkomst van 80.000 waren we vandaag met ongeveer dubbel zoveel als in december 2017. De actiebereidheid is er duidelijk!
De betoging bracht werkenden uit diverse sectoren bijeen: zowel ouderen als opmerkelijk veel jongeren. De woede over de pensioenmaatregelen is erg groot: de verhoging van de pensioenleeftijd is nog niet verteerd. De steeds verder opgevoerde werkdruk maakt het voor velen onmogelijk om tot 67 jaar te werken. De regering was er snel bij om de pensioenleeftijd te verhogen, maar voor een regeling van de zware beroepen is er geen haast en zijn er vooral geen middelen.
Daarboven maakt de regering zich op om een volgende aanval op de pensioenen in te zetten met het puntenpensioen. De waarde van die punten wordt pas op het einde van de loopbaan bepaald, wat tot verrassingen kan leiden. Op de radio vergeleek een betoger het met de puntentelling in de voetbal sinds de invoering van de play-offs: midden in het seizoen worden de spelregels veranderd en zakt de waarde van de reeds behaalde punten.
De woede rond de pensioenen is bijzonder groot en niet beperkt tot wie vandaag betoogde. Tienduizenden anderen zijn eveneens bezorgd. Ook mensen die zich laten vangen aan de verdelende retoriek die ze dagelijks over zich heen krijgen in de traditionele media, waar zeker langs Nederlandstalige kant Francken, De Wever, Jambon en co een monopolie lijken te hebben. Zo’n verdelende neoliberale pletwals heeft natuurlijk effect, maar hun pensioenmaatregelen krijgen de N-VA’ers niet verkocht. Eerder dit jaar was er een peiling die aangaf dat 92% zichzelf niet tot 67 ziet werken. De rechtse regering zit op dit vlak met een probleem.
Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de brede steun voor verzet tegen de pensioenmaatregelen tot overwinningen leidt? Dat is de centrale vraag op en na de betoging vandaag. In ons pamflet stelden we: “Bij een sterke opkomst blijft alles mogelijk, maar enkel als we niet stil vallen en doorgaan met een ernstig actieplan.”
We stelden: “Het potentieel voor een krachtige beweging is er, niet alleen omtrent de pensioenen, maar ook omtrent de onhoudbare werkdruk zoals de overwinning van de spontane stakingen bij Lidl of de stakingen bij B-Post, Brussels Airlines, de federale ambtenaren en andere hebben aangetoond. Dat potentieel ten volle benutten, vergt een minutieuze voorbereiding op alle niveaus.
“De vakbondsleidingen weten even goed als wij dat die eisen een linkse meerderheid vergen die bereid is te breken met de alomtegenwoordige besparingspolitiek van deze en vorige regeringen en die ons opgelegd wordt door Europa. Die eisen ernstig nemen, vereist dat de vakbonden de politieke partners die dit in beleid willen omzetten actief ondersteunen en de banden breken met diegenen die daar niet toe bereid zijn. Die eisen consolideren vergt echter ook een maatschappij waarin geproduceerd wordt voor de behoeften van de overgrote meerderheid van de bevolking en niet voor de opgestapelde winsten van een handvol kapitalisten die hun politieke vertegenwoordigers rijkelijk belonen voor bewezen diensten.”
Fotoreportage door Walter:
Fotoreportage door Liesbeth:
Fotoreportage door Mario:
Foto’s door Nico:
Foto’s door Wilfried:
