Vaste klanten zien het bij elk bezoek: de werkdruk bij Lidl is vreselijk hoog en er is weinig respect voor het personeel. Het is een probleem in de hele sector en er wordt daar al jarenlang over onderhandeld tussen vakbonden en werkgevers in de handelssector. Dit heeft weinig opgeleverd: het moet steeds sneller en efficiënter. Wie niet mee kan, moet er maar uit. De concurrentie wordt steeds harder opgevoerd om de winsten van de aandeelhouders te vergroten. Winst is er absoluut: Lidl was in 2015 wereldwijd goed voor 1,5 miljard euro winst.
Door een delegee in de sector
Op 7 april bleef een winkel van Lidl in Oostkamp een halve dag dicht door de werkdruk. De directie probeerde het af te doen als een alleenstaand geval. De werkdruk werd zelfs weggelachen. Maar er is iets beginnen broeien. De directie beloofde via overleg tot oplossingen te willen komen, maar toen een zoveelste onderhandeling zonder resultaat eindigde op 25 april ontstond een spontane stakingsgolf. Het personeel besloot de directie onder druk te zetten om tot oplossingen te komen.
Het initiatief kwam van onderuit zonder oproep vanuit de vakbond. De staking breidde uit als een lopend vuurtje. Dat bevestigt dat het probleem van de werkdruk overal in de keten onhoudbaar is. De roep om de werkdruk naar beneden te halen, weerklinkt bijzonder luid. Het personeel is het beu.
Heeft de directie de boodschap begrepen? Dat is twijfelachtig. Grote baas Dieter Schwarz is met een vermogen van 20,9 miljard dollar de 52ste rijkste mens ter wereld, maar nog is het niet genoeg. Dat vermogen is niet opgebouwd met een menselijke opstelling tegenover het eigen personeel.
Bij onderhandelingen kwam de directie met het voorstel om de winkelmanager uit de personeelsbezetting te halen waardoor 42 uur per winkel extra zouden vrijkomen. Maar de directie wilde dit beperken tot zes maanden om ondertussen andere oplossingen te zoeken. Gezien die korte periode en de vele gebroken beloften uit het verleden, ging BBTK niet akkoord met het voorstel.
Het opvoeren van de werkdruk zorgt in steeds meer bedrijven voor problemen. Het leidt tot acties waarbij het personeel aan de noodrem gaat trekken, denk maar aan de acties vorig jaar bij Volvo Cars en Volvo Trucks. Als de vakbonden de kwestie op tafel leggen, willen de werkgevers er niets rond doen. De regering heeft de mond vol van ‘werkbaar werk’, maar voert een beleid waardoor het voor de werkgevers gemakkelijker wordt om ons werk onwerkbaar te maken. Deze kwestie zal steeds meer terugkomen: het opvoeren van de werkdruk is namelijk een manier om de winsten van de aandeelhouders te vergroten.
Een oplossing voor het probleem is uiteraard het aanwerven van bijkomende vaste medewerkers zodat het werk verdeeld kan worden. Een arbeidsduurvermindering tot 30 uur per week met loonbehoud en bijkomende aanwervingen (waarbij de huidige contracten van 30 uur automatisch omgezet worden in voltijdse contracten met bijhorende lonen), moet daar ook onderdeel van zijn. We moeten de strijd organiseren en in de vakbonden en met de collega’s de discussie aangaan over eisen en tactieken om tot overwinningen te komen.
