BEZETTING, PLUNDERING EN ETNISCHE ZUIVERING IN AFRIN
Turkse troepen en door Turkije gesteunde soennitische rebellen van het zogenaamde Vrije Syrische Leger, het Al-Nusra Front en andere jihadistische huurlingen, zijn op 18 maart het centrum van Afrin binnen getrokken en aan het plunderen geslagen. Tijdens het 58 dagen durende offensief dat eraan vooraf ging, vielen minstens 289 doden onder de burgerbevolking en zijn 150.000 inwoners op de vlucht geslagen. De Turkse president-dictator Erdogan kondigde sindsdien aan zijn offensief verder te zetten en de ”terroristen” ook uit de gebieden rond Manbij, Kamishli, Kobani en Ras al-Ayn te willen verdrijven. Bovendien sluit hij niet uit ook tegen Koerdische strijders in Noord-Irak te zullen optreden.
Artikel door Eric Byl uit de aprileditie van ‘De Linkse Socialist’ (die vrijdagavond van de drukker komt)
Het is niet duidelijk of Erdogan zich daarmee aan zijn afspraken met het regime van Assad en Rusland houdt. “Operatie Olijftak”, de invasie van Afrin, was enkel mogelijk omdat Rusland, dat het luchtruim boven Afrin controleert, Turkije liet begaan. Dat kwam door een akkoord waarbij Turkije de Syrisch-Koerdische Volksbeschermingseenheden (YPG) uit Afrin mocht verdrijven mits het zweeg over het offensief van het Assad-regime en Rusland in Oost-Ghouta. Die landelijke enclave in de buurt van Damascus is sinds 2013 in handen van fundamentalistische rebellen. De bevolking zit er gevangen tussen de terreur van de fundamentalisten en het tegenoffensief van de troepen van Bashar Al-Assad en Rusland, waarbij ook vatenbommen en chemische wapens worden ingezet, waardoor het aantal burgerslachtoffers nauwelijks bij te houden is.
Met het oog op de machtsdeling van Syrië na het verdrijven van IS, komt de verzwakking van de YPG Assad goed uit. Hijzelf en Rusland konden zich dat niet veroorloven, want het zou hen in conflict gebracht hebben met de VS die de YPG als grondtroepen hadden gebruikt in de strijd tegen IS. Ze gokten erop dat NAVO-bondgenoot Turkije daar wel mee weg zou komen. Het Witte Huis en de Europese regeringen protesteerden in woorden, maar staken geen vinger uit om het Turks offensief te stoppen. Tot daar hebben Assad en Rusland de situatie juist ingeschat. Turks vicepremier Bekir Bozdag kondigde trouwens aan dat de Turkse soldaten Afrin zouden verlaten en het teruggeven aan de “rechtmatige eigenaars”, waaronder we moeten begrijpen dat Turkije er haar Syrische vluchtelingen wil hervestigen, twee vliegen in één klap. Maar nu kondigt Erdogan aan dat hij meteen heel het Noorden wil bezetten, waarop Syrië in een brief aan de Verenigde Naties eist dat de Turkse eenheden zich onmiddellijk terugtrekken.
Afrin was één van de drie zelfbestuurde kantons in Noord-West Syrië of Rojava die sinds 2012 hoofdzakelijk gecontroleerd worden door de Syrisch-Koerdische Volksbeschermingséénheden (YPG). Het gebied ligt afgezonderd van de grotere oostelijke gebieden waar de YPG als onderdeel van de Syrische Democratische Krachten (SDF) regeert. Het gebied bleef jarenlang buiten het Syrisch conflict en was een toevluchtsoord voor veel vluchtelingen. De bevolking bestaat naast Koerden uit Arabieren en Turkmenen en is op enkele jaren tijd verdubbeld tot 4 à 500.000. Het gebied en haar bevolking wordt nu opgeofferd aan de strategische belangen van de lokale en internationale grootmachten, wier honger naar macht en winst het Syrisch conflict na IS dreigt uit te breiden naar heel de regio.
LSP heeft zich de voorbije maanden actief ingezet in de solidariteitsbeweging met Afrin. We namen deel aan talloze activiteiten waaronder een concentratie op 27 januari aan Brussel Centraal, het vijfdaagse Afrin-kamp (19-23 maart) aan het Europees parlement en de betoging van 27 maart. LSP militanten leggen aan hun vakbondsdelegaties en/of -centrales solidariteitsmoties voor en mobiliseren. Imperialistische overheersing en het schrappen van democratische en sociale rechten heeft immers niet alleen een catastrofaal effect in de betrokken regio, maar zal ook gebruikt worden om de rechten van alle werkenden en jongeren, waar ook ter wereld, af te bouwen.
Lees ook: analyse van de oorlogen in Syrië
