De verkiezingscampagne heeft elke dag een beetje meer weg van een slecht geschreven en geregisseerde soap. De traditionele politici lijken met hun opzienbarend nietszeggende slogans vooral op de life style-goeroes en andere platgeföhnde marketeers onder ons in te spelen. Die beroepsgroepen vormen voorlopig nog geen meerderheid in het land. Enkel de LSP, krijgen wij de indruk, wil met haar affiche en slogans niet met alle mogelijke middelen de intelligentie van de kiezer beledigen. Intussen benadert de vaderlandse politiek naar inhoud en vorm steeds meer een doordeweekse aflevering van Thuis: bordkartonnen karakters, een middelmatige plot maar steeds met dramatische gevolgen…
Ten Huize Bart De Wever:
Mevrouw De Wever: "Schat! Julie en onze François hebben weer eens ruzie gemaakt."
Bart: "Dat het kletterde? Ik heb altijd gezegd dat het met die Julie troubles zou worden voor onze Cisse. Die komt van over het water. Volledig langs de andere kant van de Maas. Waar wij nog met onze kruiwagens naartoe zijn gereden. En dan heb ik het niet over de Duitsers, hé schat. Die Julie, het spijt me dat te moeten vaststellen, belichaamt zowat alle slechte aspecten van de Franstalige én Latijnse cultuur. En haar konijn met pruimen trok ook op niks. Dat ze ons en de kinderen dat vorige zondag zonder verpinken durfde voorschotelen!"
Mevrouw De Wever: "Je hebt gelijk Bart. Groot gelijk. Onze François moet durven veranderen. Niet van regering maar van vrouw."
Bart: "Nu zeg ik! Nu durven veranderen. Konijn met pruimen? Een dooie rat in het vriesvak met bedorven mertillekes is er niets tegen. Amai amai." <p< Mevrouw De Wever: "Het verschil tussen Julie en onze François… Weet je wat dat is, Bart? Het verschil tussen revolutie en evolutie. Die Julie wil met haar wuft kookgedoe 100 kilometer per uur te snel gaan voor onze François. Gewoon te snel! Net als de arbeidersmassa’s in mei ’68. (Bart deinst verschrikt achteruit) Ik ken mijn broer toch hé, Bart. Ik ken hem al veel langer dan die Franse madam. Met meer dan stoofvlees en frieten moet je bij onze François toch niet afkomen. Allé!"
Bart: "Ik stel vast dat uw broer wordt gegijzeld door een Franstalig front. In zijn eigen huis nog wel. Ik stel verder vast dat onderhandelen met dit front niet veel zal opleveren. Scheiding van de bevoegdheden in een confederaal model dringt zich bijgevolg op, schat. Met zoveel mogelijk middelen voor de Vlaming, de Cisse, maar dan rechtstreeks beheerd door de patroons van VOKA en Unizo. Door een Vlaamse elite. Want de Cisse is niet van de snuggersten, zoals uit zijn huwelijkskeuze blijkt. En als het even kan zonder sociale zekerheid voor die Latijnse furie, die haar geld toch maar in slecht gebakken konijnen steekt."
Mevrouw De Wever: "Separatisme, Bart? Is het dat wat je zegt?"
Bart: "Separa-wat? Begint de botanische tuin van de buren weer over onze haag te hangen? Nu bel ik echt de politie, hé schat. Nu gaan ze te ver. Da’s onze grond hé! Aha, je bedoelt een radicale scheiding van uw broer en Julie. Euh, ik ben natuurlijk een voorstander van het klassieke huwelijk, hoe slecht dat konijn ook mocht zijn. En dus lijkt me in de gegeven situatie een ruim opgevat confederaal model meer aangewezen. Gaan we slapen?"
Intussen in de woonst van Alexander De Croo:
Het vrouwtje van Alexander: "Alexander, waar ga je naartoe? Naar je werk? Je bent de baby vergeten?!"
Alexander (kijkt gehaast in zijn aktentas, scharrelt een beetje rond): "De baby? Mmm. Ah, daar in zijn box, zijn belastingvrije zone. Kom hier ventje! Euh, of was het een vrouwtje? (plots gevoelig) Liefje, ik doe dit allemaal voor onze kinderen. Voor dit kleine grut en al de rest dat nog zal volgen. Vandaar dat ik ook eis te weten hoeveel mijn rivalen zullen besparen! Onze plannen zijn duidelijk: het onderwijs, de sociale zekerheid, zelfs de pensioenen van ons nageslacht zullen tot schroot worden herleid, als het van mij afhangt. Ik eis te weten, ja ja zeker liefje – dit is een eis, in welke mate de andere politici dit land tot schroot zullen herleiden. Meer platgewalst schroot dan dat van Open VLD? Euh schat, een vraagje: heeft papa zijn testament nu al ondertekend?"
Het vrouwtje: "Zijn testament? Ochgottekestoch… De mens kan amper fatsoenlijk spreken, laat staan dat hij iets verstaanbaars op papier krijgt. Oh Alexander! Ik ben zo wanhopig!"
Alexander: "Hmm. Liefje… Laat ons rationeel nadenken, in de stijl van de Verlichting en de Familie Verhofstadt. Die erfenis zal toch van pas komen voor ons en onze bloedjes. Het zou een nieuwe start zijn in dit politieke circus, waar ik desalniettemin nooit in wil opgeven. Want de De Croo’s 1st. We moeten weer vooruit: je weet dat ik veel kinderen nodig heb voor al die covers op de boekjes. Het zijn er ook steeds meer en de eisen van het vak worden steeds harder."
Het vrouwtje: "Oh!"
Alexander: "Zeker als ik binnenkort als Eerste Minister 5% minder ga verdienen met al die begrotingstekorten. Staat in ons programma."
Het vrouwtje: "5%! 5%!? Maar dat is onze volledige derde pensioenpijler, Alexander! En je gaat op de eerste pensioenpijler flink besnoeien, heb ik je gisteren nog tegen de buurman horen zeggen."
Alexander: "Ja ja sorry schat. Sorry zeg ik!! Ik zal papa bellen… (slaat met de vuist op tafel) Dat we duidelijke engagementen en een tijdschema eisen, net als met de staatshervorming."
Nee, gemakkelijk zal het niet worden in het stemhokje op 13 juni. Op 14 juni gaan wij gewoon klassenstrijd voeren. Noem het een doorstart.
