Mounir en Jiyed nog steeds gevangen na razzia tegen vluchtelingen.
In de late namiddag van vrijdag 9 februari kwamen artiesten samen bij het kunstencentrum vzw Globe Aroma om de laatste hand te leggen aan een tentoonstelling die dezelfde avond zou starten in het stadscentrum van Brussel. Er was echter een inval door de federale politie waarbij zeven mensen-zonder-papieren werden opgepakt. Vijf van hen kwamen dezelfde nacht nog vrij, maar twee anderen werden naar het gesloten centrum 127bis in Steenokkerzeel gestuurd met het oog op uitwijzing.
Artikel door Pietro, Brussel
Deze razzia was een nieuwe stap in de strijd van de federale regering tegen migranten, vluchtelingen en mensen-zonder-papieren, maar ook tegen culturele en sociale verenigingen die bekommerd zijn om het lot van vluchtelingen.
Met een groot machtsvertoon werd bij de vzw binnengevallen. Het ging om een gezamenlijke operatie van de federale politie, de Dienst Vreemdelingenzaken en het ministerie van Binnenlandse Zaken in het kader van het ‘Belfi-project,’ een onderdeel van het Kanaalplan tegen terrorisme en radicalisering.
Volgens getuigen werd de aandacht van de verantwoordelijken van het kunstencentrum afgeleid door een administratieve controle door de sociale inspectie, waarvan de politie gebruik maakte om een scherpe controle uit te voeren en mensen in het kunstencentrum op te pakken.
Dat is waar het beleid van deze regering op neerkomt: sociale controles bij een vzw of de strijd tegen terrorisme worden misbruikt om migranten en sociale werkers te criminaliseren en op te jagen. De brutale methoden tegen migranten tonen het racistische gezicht van deze regering.
Het gaat om een kwalitatieve verandering in het repressieve beleid tegen mensen-zonder-papieren. De regering wil woonstbetredingen zonder gerechtelijk bevel, een eufemisme voor huiszoekingen, bij mensen-zonder-papieren mogelijk maken. En nu blijkt dat vluchtelingen evenmin veilig zijn bij verenigingen.
Om hun beleid op te leggen, gebruiken Michel en Francken migranten als zondebokken. Ze willen daarmee de bevolking verdelen en racisme stimuleren zodat het minder opvalt dat ze alle jongeren, werkenden, gepensioneerden en uitkeringstrekkers aanvallen.
Mounir: “Trots dat ik arbeider ben”
De twee gevangen genomen mensen-zonder-papieren zijn Jiyed, een artiest die zijn werk wilde voorstellen in de tentoonstelling waar hij niet meer geraakte, en Mounir, een vakbondsmilitant van het Comité van Werkenden met en zonder papieren van het ACV. Hij is al een tiental jaar in ons land actief.
Mounir nam deel aan de beweging van 2008 die leidde tot regularisaties. Hij werd zelf in 2009 geregulariseerd op basis van het criterium van werk. Hij werkte voor Abay Construct, een onderaannemer van Atalian Cleaning Services NV, een onderaannemer van de sociale huisvestingsmaatchappij Anderlechtse Haard waar hij schoonmaker was van juni 2008 tot december 2012. Hij kreeg minder dan het minimumloon en heeft vier maandlonen tegoed. Mounir verloor zijn verblijfsrechten omdat de werkgever misbruik maakte van de gebreken in de wettelijke procedure rond de tewerkstelling van vreemdelingen.
We telefoneerden met Mounir in het gesloten centrum van Steenokkerzeel: “Ik ben er trots op dat ik een arbeider ben. We vechten voor onze rechten samen met andere kameraden. We willen net als iedereen bijdragen aan de sociale zekerheid. Maar de werkgevers buiten ons uit en de regering behandelt ons als misdadigers. Ze sluiten enkelen van ons op en gaan ondertussen verder met de uitbuiting van duizenden anderen. Dat lost voor niemand iets op. Ik blijf hoopvol dankzij de solidariteit en de mobilisaties.”
Mounir is niet de enige in deze moeilijke situatie. We moeten resoluut ingaan tegen het misbruik van werkenden zonder papieren en de sociale dumping die eigen is aan het systeem van onderaanneming. Dit is geen uitwas, het zit ingebakken in de logica van het kapitalisme.
Het Comité van Werkenden-zonder-papieren van het ACV en Mounir mobiliseerden in 2012 de afgevaardigden uit de sector om zijn re-integratie te eisen en om een werkvergunning te bekomen waarmee hij ook zijn verblijf kon regulariseren.
“Dit systeem van uitbuiting is schering en inslag voor de zowat 100.000 werkenden zonder papieren in België,” zegt Eva Maria Jimenez Lamas van het ACV Brussel-Halle-Vilvoorde. “Dat komt de werkgevers die misbruik willen plegen goed uit, het gebeurt zelfs in de publieke sector. Er wordt gebruik gemaakt van de wettelijke mogelijkheden van onderaanneming om precaire statuten, gedetacheerde werknemers, interimmers en zelfs mensen-zonder-papieren tewerk te stellen. Het gebrek aan voldoende jobs maakt dat de concurrentie tussen mensen zo sterk is dat werkgevers de lonen verlagen en alle werkenden onwaardige omstandigheden opleggen. Ze profiteren van de onzekerheid die gepaard gaat met het ontbreken van een geldige verblijfsvergunning. Wij komen elke dag op voor de rechten van alle werkenden, voor degelijke lonen en arbeidsvoorwaarden voor iedereen. Het is namelijk in het belang van iedereen, zowel werkenden van hier als van elders, zowel interimmers als vaste werknemers, om gelijke rechten af te dwingen. Dat is het enige wapen tegen sociale dumping.”
Wat nu?
In de strijd tegen racisme en het volledige beleid van deze rechtse regering, moeten we de eisen voor democratische rechten en de regularisatie van mensen-zonder-papieren koppelen aan een strijd om de nodige middelen af te dwingen voor een beleid dat vertrekt van de noden van de meerderheid van de bevolking zonder onderscheid.
Het gemeenschappelijk vakbondsfront besliste om druk op premier Michel te zetten met een permanente zitactie aan het kruispunt Kunst-Wet in Brussel. Tal van syndicalisten en andere sympathisanten namen hieraan deel. Ook LSP ondersteunde dit initiatief.
We moeten meer vakbondsafgevaardigden betrekken bij de strijd tegen het repressieve asielbeleid van deze regering en in de opbouw van solidariteit in de campagne voor de vrijlating van Mounir en Jiyed. LSP eist de onmiddellijke vrijlating van de opgepakte mensen-zonder-papieren, een solidariteitsstaking in de culturele sector, het verdwijnen van de gesloten centra en een regularisatie van alle mensen-zonder-papieren. Enkel door een krachtsverhouding op te bouwen tegen racisme en tegen het besparingsbeleid van deze regering kunnen we de basis leggen voor een nieuwe samenleving.
