De vakbeweging is absoluut onder de indruk van de betoging die afgelopen zaterdag gehouden werd op het Museumplein te Amsterdam, en dat in tegenstelling tot het kabinet. Dat heeft besloten om geen duimbreed toe te geven aan de betogers en de vakbeweging, en om de maatregelen met betrekking tot onder andere het brugpensioen gewoon door te drukken. Overleg is, wat hen betreft, alleen mogelijk op andere onderwerpen zoals jeugdwerkloosheid en dergelijke.
Mirjam, Offensief Amsterdam, werkzaam in de bouw
En dus zet de vakbeweging nu dus in op een referendum om alsnog de discussie over deze onderwerpen los te peuteren. Maar dat stuit toch op belangrijke bezwaren.
In de eerste plaats wordt er vanuit gegaan dat er wel geluisterd zou worden naar een referendum. Maar er is inmiddels wel enige ervaring opgedaan met referenda en de uitkomst leggen de beleidsmakers gewoon naast zich neer indien het door hen verhoopte resultaat niet wordt gehaald. Het referendum in Nederland zou slechts ‘raadgevend’ zijn, wat betekent dat zelfs indien 100% van de stemmers tegen een maatregel is, de regering nog steeds haar eigen beleid kan doorvoeren.
Ten tweede is er het probleem dat de referendumwet per 1 januari 2005 afgeschaft wordt en dat de maatregelen met betrekking tot prepensioen en dergelijke dus vóór die datum in de Staatscourant dienen te staan. Ook moet je vele duizenden mensen bewegen te gaan tekenen in een stadhuis voor het houden van een referendum. Als dit niet lukt kán er niet eens een referendum gehouden worden.
Maar in de derde, en in onze ogen meest belangrijke plaats komt het feit dat het inzetten op een referendum, dat mogelijkerwijs niet eens door kan gaan, de actiebereidheid van de mensen ondermijnt zonder dat er echt iets toegezegd wordt. Kortom: Het neigt weer naar zoiets als het najaarsakkoord van vorig jaar!
En dat is een gevaarlijke ontwikkeling: Het moet er nu immers om draaien dat de regering naar huis gestuurd wordt en niet om één van de maatregelen die er nu liggen, die allemaal erg slecht zijn, te vervangen door één iets minder extreem slechte regeling en verder nog steeds slechte regelingen met instemming van de bonden.
Het volledig inzetten op een referendum dat om heel veel redenen misschien wel eens helemaal niet door kan gaan zorgt ervoor dat velen hun hoop in dat referendum zullen leggen en niet meer bereid zijn actie te voeren of te staken vanwege dat niet-bindende referendum!
Daar bovenop komt nog eens dat het referendum alleen maar draait om het prepensioen. Doen de andere bezuinigingen er ineens niet meer toe? Is de WAO niet belangrijk meer? Of de No Claim voor het ziekenfonds? Of de rest van de bezuinigingen? Daarom ook is het des te vreemder dat naast de PvdA en de vakbondstop ook de SP het idee van een referendum steunt, in plaats van leiding te geven aan een actieve (in plaats passieve) strijd tegen de afbraakpolitiek van Balkenende.
Het zal er toe leiden dat de traditionele actiemiddelen van de vak- en arbeidersbeweging, zoals stakingen, in de koelkast gezet worden. We leveren ons daarmee uit aan een mechanisme dat geheel binnen de structuren van het huidige systeem past, maar niet buiten die grenzen treedt. Kortom, het is een verkeerd middel op het verkeerde moment. Onze voorstellen binnen de vakbeweging, de Maat is Vol en binnen Keer het Tij moeten gericht zijn op de grootst mogelijke actie-eenheid en op het opbouwen van de beweging richting in eerste instantie de val van de regering.
Er is namelijk maar één manier om ervoor te zorgen dat alle maatregelen ongedaan gemaakt kunnen worden en dat is dat de regering, die op dit moment totaal geen draagvlak meer heeft, weg te staken. Net zolang doorstaken dus tot de regering zijn biezen pakt! Laat de vakbonden weer haar verantwoordelijkheid nemen, nu de wil onder haar leden aan de basis er is!
