N-VA en Open VLD zetten hun neoliberaal opbod verder. De afgelopen dagen was het de beurt aan Open VLD om zich te positioneren. Staatssecretaris Philippe De Backer haalde op de sociale media uit naar de staking van ACOD. Kamerlid Egbert Lachaert legt de verplichte gemeenschapsdienst voor werklozen terug op tafel. De liberalen proberen zich modern voor te doen, maar met recepten uit de 19de eeuw komt dat niet geloofwaardig over.
Staatssecretaris De Backer plaatste naar aanleiding van de staking in de openbare diensten volgend bericht: “Staking. Toen: voor de rechten van iedereen. Nu: voor de privileges van enkelen.” De geprivilegieerde politicus beseft blijkbaar niet dat pensioenrechten voor iedereen gelden en vakbondsprotest tegen aanvallen op die rechten helemaal niets met privileges te maken hebben. Maar we kunnen ook iets positief uit het bericht van De Backer halen: hij erkent dat de liberale tegenstanders van stakingen vroeger ongelijk hadden. Zo zijn we het toch over iets eens. Het stakingsrecht betwisten, is erg 19de eeuws. Toen was het effectief verboden voor werkenden om zich te organiseren en om collectieve acties te ondernemen. De liberalen hebben duidelijk heimwee naar die tijd.
Jong N-VA voerde acties tegen de staking. Er werden fluitjes uitgedeeld in stations. Voor de zoveelste keer werd het gijzelingsdiscours bovengehaald met de stelling dat gewone reizigers de dupe zijn. Dit is een poging om personeel en reizigers tegen elkaar op te zetten, terwijl het N-VA-beleid bij het openbaar vervoer zowel personeel als reizigers raakt. Zij worden geraakt door de vele besparingen. Het drastisch optrekken van de pensioenleeftijd bij het spoor, ondermijnt niet alleen de gezondheid van het personeel maar ook de veiligheid van personeel en reizigers. Wie is daar de dupe van?
Nu gooit Egbert Lachaert nog een oude liberale klassieker in de discussie: de gemeenschapsdienst voor werklozen. Het idee is eenvoudig: er zijn tekorten en er zijn werklozen, waarom die werklozen dan niet inzetten waar er tekorten zijn? Dat klinkt uiteraard positief en het is eigenlijk een scherpe veroordeling van een jarenlang gebrek aan publieke investeringen in de openbare diensten waardoor heel wat taken niet meer uitgevoerd worden. Alleen zijn de liberalen niet bereid om wie aan het werk gezet wordt ook effectief een loon uit te betalen. Werklozen zouden moeten werken voor hun uitkering. In Nederland leidde deze maatregel al tot schrijnende situaties: een straatveger die afgedankt werd, moest nadien als werkloze in ruil voor zijn uitkering de straten vegen… Dat voorbeeld vat samen waarover het gaat: werk laten uitvoeren zonder er loon voor te betalen. Is dat geen vorm van dwangarbeid? Een arbeidsovereenkomst houdt in dat er in ruil voor overeengekomen prestaties een overeengekomen loon wordt betaald. In dit geval eisen de liberalen wel de prestaties, maar blijft het loon achterwege. Ze willen blijkbaar terug naar de werkomstandigheden van de 18e en 19e eeuw.
Het voorstel van gemeenschapsdienst voor werklozen of leefloners is niet nieuw. Het duikt met de regelmaat van de klok op en stond zelfs in het regeerakkoord. Open VLD dient een nieuw wetsvoorstel in om zich hierrond te profileren. Lachaert probeert het zelfs voor te stellen als positief voor de werkloze zelf: “Dit moet vooral een opstap zijn voor de werkloze zelf. Ze geraken uit hun sociale isolement, krijgen weer wat regelmaat en kunnen weer enige ervaring opdoen.” Zo klinkt het vandaag in De Morgen.
We stellen vast dat zelfs liberalen erkennen dat er heel wat werk is dat vandaag niet gebeurt maar de gemeenschap wel ten goede komt. We stellen eveneens vast dat er veel mensen zonder werk zitten, maar gerust willen bijdragen aan de gemeenschap. Waarom de twee niet met elkaar verbinden door degelijke jobs te creëren met echte lonen? Door taken uit te besteden aan werklozen die gedwongen moeten klussen in ruil voor hun uitkering, worden de arbeidsvoorwaarden en lonen van alle werkenden onder druk gezet. Waarom zou nog een personeelslid aangeworven worden indien er gratis klussers beschikbaar zijn?
Als er werk genoeg is om de gemeenschap vooruit te helpen, investeer dan in meer en sterkere openbare dienstverlening met degelijke lonen en goede arbeidsvoorwaarden. Een dergelijke publieke investering in extra collega’s en degelijke arbeidsvoorwaarden (waaronder pensioen) zou overigens ook heel wat ongenoegen onder het personeel van de publieke sector wegnemen en stakingen zoals die van gisteren kunnen vermijden. Maar daar is het de liberalen niet om te doen: zij willen werklozen gebruiken als goedkoop personeel en op die manier bevestigen ze de rol van werkloosheid als een ‘reserveleger’ om alle arbeidsvoorwaarden en lonen naar beneden te trekken.
Zij organiseren onze ellende, wij organiseren onze strijd ertegen. Dat is de echte reden waarom de neoliberalen problemen hebben met onze strijd.
