In Wolfsburg, Duitsland, lopen momenteel de onderhandelingen tussen de directie van Volkswagen en IG-Metall voor een nieuwe CAO. Nog voor de onderhandelingen begonnen, stelde de financieel directeur van Volkswagen, Hans Dieter Poetsch, dat er meer dan 30.000 van de 174.000 jobs in Duitsland zouden verdwijnen, als niet werd ingegaan op de eisen van de directie. Daarmee gebruikt Volkswagen dezelfde strategie van chantage als haar concurrent DaimlerChrysler eerder dit jaar.
Karel Mortier
IG-Metall stemde toen in met besparingen voor 500 miljoen euro en verregaand flexibiliseren in ruil voor een aantal jaren werkzekerheid. Ook Siemens slaagde er op die manier in om de werkweek in een aantal van haar fabrieken te verhogen van 35 naar 40 uur, zonder loonsverhoging. Peter Hartz, de personeelschef van Volkswagen en ook architect van de afbraak van de Duitse welvaartstaat, stelt niet alleen dat een daling van de uitkeringen noodzakelijk is om mensen onder druk te zetten om een job te zoeken (die er meestal niet is). Hij stelt nu dus ook dat mensen harder en meer moeten werken voor minder geld, wil men de bestaande jobs behouden.
Ook in de Belgische vestiging van Volkswagen in Vorst moet er (verder) worden bespaard. De volgende jaren moet de productiviteit van de vestiging omhoog en de kosten omlaag in het kader van ForMotion, een ander besparingsprogramma van Volkswagen. De directie wil daarom de weekendploegen in Vorst verminderen en meer wagens produceren per arbeider. Deze plannen zorgen voor een toename van de werkdruk en voor onzekerheid en stress bij het personeel.
Volkswagen maakte in 2003 meer dan 1,12 miljard euro winst (2,6 miljard in 2002), maar blijkbaar is dit niet genoeg voor de aandeelhouders. Volkswagen wil daarom tegen 2011 wereldwijd 30% – 2 miljard euro – besparen op haar loonkosten. Het besparingsprogramma ForMotion moet de komende 2 jaar 2 miljard euro opleveren.
