Homofobie blijft welig tieren – verzet blijft nodig

Enkele maanden geleden werd André-Joseph Léonard als opvolger van aartsbisschop Godfried Danneels ingewijd. Al voor de aanstelling werd het duidelijk wat dit betekende. Zijn conservatieve onwetenschappelijke standpunten die gedeeld worden door het Vaticaan, zorgden voor heel wat ophef. Ook de paus herhaalde de afgelopen dagen nog dat naast abortus het homohuwelijk een bedreiging zou vormen.

Opinie door Benoit

De nieuwe aartsbisschop Leonard oogstte in het verleden al heel wat kritiek als zou volgens hem het een “abnormaliteit” zijn om homoseksueel te zijn. Er werd in 2008 al klacht ingediend tegen deze uitspraak die hij o.a. had gedaan in een interview in Télémoustique. In 2008 moest hij voor de raadkamer verschijnen omtrent deze uitspraak.

Dit jaar maakte hij een omweg. Hij stelde o.a.:

“…zal me nooit weerhouden te denken dat het fout is alle vormen van seksualiteit op gelijke voet te plaatsen, alsof ze gelijkwaardig zouden zijn. Homoseksualiteit, lesbianisme, biseksualiteit en heteroseksualiteit zijn niet gewoon ‘varianten’ op de seksualiteit, zoals blond, zwart of rood ‘varianten’ zijn van onze haren. Enkel de heteroseksualiteit is conform aan de dynamiek van de seksualiteit.”

Als enkel de heteroseksualiteit conform is aan de dynamiek van de seksualiteit, waarom bestaat het celibaat dan? Waarschijnlijk is de énige rol die seksualiteit bij de mens dient te vervullen volgens de katholieke kerk, die van de voorplanting. Men erkent de evolutietheorie niet, maar het misschien meest puur dierlijke van de seksualiteit, namelijk voorplanting, behoudt men voor de mens…

“Dit oordeel uiten komt in geen geval neer op het uitschelden van homoseksuelen voor ‘abnormaal’. Want een persoon is meer dan zijn gedrag. Een beetje zoals anorexia een disfunctie is van de eetlust die noodzakelijk is voor ons behoud, en in die zin een ‘abnormaliteit’ is. Maar dit impliceert geenszins dat anorexiapatiënten ‘abnormaal’ zouden zijn. Een cultuur die dit onderscheid niet meer kan begrijpen, loopt het gevaar intolerant te worden.”

Het feit dat anorexia veel te maken heeft met de samenleving waarin we leven en die een onmogelijk schoonheidsideaal oplegt, dat vergeet Leonard. Het arrogante aan dit standpunt is ook dat hij iemands gedrag loskoppelt van diens persoon. Met anorexia pleegt de persoon een aanslag op zichzelf.

De vrije ontwikkeling van seksualiteit gaat in tegenstelling daarmee juist over de vrije beleving van iemands gevoelens en verlangens. De belemmering van de seksualiteitsbeleving van holebi’s en transgenders en het veroorzaken van anorexia komen beiden voort uit de samenleving waarin we vandaag leven en de idealen die ze ons oplegt.

Léonard, en de kerk met hem, maakt een fout. Vrije seksualiteitsbeleving gaat over emancipatie, anorexia is veeleer zelfdestructief. Daarom kunnen, en mogen ze niet in dezelfde hoek geduwd worden. Of hoe een bisschop een conservatief en verwerpelijk standpunt tracht te redden door verwarring te zaaien, en het Vaticaan te paaien.

“Ja. Jezus houdt van homo’s. Uit medelijden”

Bovenstaand standpunt is een karikatuur van het discours dat door veel kerkgangers of pastoors verdedigd wordt. In het Nederlandse Den Bosch waar pastoor Hurkmans alleen nog mensen ‘met de juiste beleving van seksualiteit’ een hostie wil geven, werd deze vraag gesteld aan de pastoor: houdt jezus van homo’s? In de tussentitel vindt u het antwoord van de pastoor in kwestie. Uiteindelijk kwam het tot een vergelijk en mogen holebi’s toch om een hostie gaan, maar de kerk bleef erbij: homofiele neigingen zijn een zonde.

In België zit de kerk omtrent haar formulering veeleer in het defensief, vanwege de relatieve erkenning die er juridisch reeds is bekomen door holebi’s omtrent hun eigenheid. Dit in tegenstelling tot heel wat neo-koloniale landen, waar holebis of transgenders zwaar bestraft worden. Turkije, als kandidaat-lidstaat, is hierop trouwens geen uitzondering.

Versta me niet verkeerd. Ook de holebi-beweging zit hier in het defensief omdat er vandaag geen organisaties zijn die echt voor verandering gaan via acties, zowel juridische verandering als sociale verandering. De strijd is allesbehalve gestreden, zowel juridisch als sociaal.

De stigmatisering van homoseksuelen, biseksuelen en transgenders draagt er toe bij dat de depressie- en zelfmoordcijfers onder deze groepen in de samenleving heel wat hoger liggen. Het begint reeds in het lager onderwijs waar in Vlaanderen de seksuele opvoeding dikwijls door twee zaken gekenmerkt wordt: enerzijds preutsheid, anderzijds heteroseksualiteit.

“33 tot 45% van de homo’s, lesbiennes en bi’s heeft tijdens het opgroeien zelfmoordgedachten. 12,4% van de homojongens onderneemt effectief een zelfmoordpoging. Tegenover 5,9% bij heterojongens is dat meer dan het dubbele. Bij lesbische meisjes ligt dat cijfer zelfs vijf maal zo hoog: 25% onderneemt een zelfmoordpoging tegenover 5,4% van de heteromeisjes.” John Vincke, 2000.

Op niet weinig lagere en middelbare scholen is “homo” een scheldwoord. Een democratisch onderwijs waarin leerlingen opgevoed worden om zelf kritisch meningen te formuleren en respect te hebben voor elkaar, is de enige manier om seksualiteit bespreekbaar te maken. Soms heeft de leerkracht in dienst jarenlange opleiding de discussie zelf amper gevoerd of is hij amper in contact gekomen met dergelijke kwesties. Een basisvoorwaarde is dat er meer middelen gaan naar onderwijs, maar ook naar een andere vorm van onderwijs. Een andere voorwaarde is natuurlijk de juridisch volledige gelijkschakeling met hetero’s.

Weg met Léonard, tegen elke stigmatisering

Religieuze beleving dient een vrijheid te zijn. Seksuele beleving dient een vrijheid te zijn. Heel wat gelovigen worden door uitspraken en standpunten die de kerk verdedigt met enorme persoonlijke problemen opgezadeld. De actiegroep die een betoging organiseerde tegen de aanstelling van Léonard had groot gelijk.

Zij stelden o.a. volgende eisen:

  • Een strikte scheiding tussen kerk en staat.
  • Acceptatie van iedere gelovige binnen zijn/haar geloofsgemeenschap, ongeachte de seksuele geaardheid.
  • Dialoog tussen de holebi/transgendergemeenschap en de religieuze instanties en leiders.
  • Strikte toepassing van de antidiscriminatie wetgeving tegen elke strafbare daad van homo/transgenderfobie.
  • Klachten kunnen worden medegedeeld aan het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding.

LSP verwacht geen mirakels van de religieuze gemeenschap en denkt ook niet dat enkel een scheiding tussen Kerk en Staat volstaat. Sociaal moet er meer bewegen om gelijkheid te bekomen, maar het merendeel van de eisen kunnen zeker onderschreven worden. LSP pleit tegen de aanstelling van elk persoon die discrimineert op basis van gender, ras, beroep.

Het Rode Kruis doet ook mee aan discriminatie

Recent was er een bloedinzamelactie op de Ugent. Heel wat studenten gaven gratis bloed weg uit solidariteit met diegenen die het kunnen gebruiken. Eén van de standpunten die het Rode Kruis er op nahoudt, is evenwel dat homoseksuelen een risicogroep zijn. Vanaf enig seksueel contact wordt je geweigerd om bloed te geven. Verschillende mensen probeerden bloed te geven, maar kregen vanwege hun seksualiteit het deksel op de neus. Het feit dat homoseksuelen een risicogroep zouden vormen voor SOA’s is hypocriet. Men gebruikt het argument dat er statistisch meer SOA’s voorkomen onder homoseksuelen. Maar met statistieken kan men veel beargumenteren, een persoon is niet gelijk aan een statistiek. We spraken met één van de aanwezigen die er voor het Rode Kruis werkte:

    “Het merendeel van de artsen en verplegers hier aanwezig gaat niet akkoord met die gevoerde politiek. Al jarenlang is er interne discussie over deze kwestie. Uiteindelijk wordt er een lukraak onderscheid gemaakt. Als ik toch bloed zou afnemen van homo’s krijg ik morgen mijn C4. Dus dat kan ik moeilijk doen. Uiteindelijk is het onderscheid omtrent homo’s in deze volledig arbitrair. Lesbiennes mogen trouwens wel bloed geven. Men kan op die basis studenten ook als een risicogroep beschouwen, aangezien er onder studenten ook meer SOA’s voorkomen. Daarbovenop zijn er heel wat holebi’s die geen risicogedrag vertonen. Wat dit risicogedrag dan ook moge betekenen. Je hebt gelijk als je dit als discriminatie bestempelt.

De UGent is fier op haar diversiteitsbeleid en richtte enige tijd terug een cel Diversiteit en Gender op. ALS pleit ervoor dat de Ugent, wil ze consequent zijn, de eis stelt aan het Rode Kruis dat ook homoseksuelen bloed kunnen geven. Zoniet is de UGent hypocriet. De stigmatisering waar het Rode Kruis aan meewerkt werkt dezelfde trend in de hand die ook door bisschop Leonard gestimuleerd wordt.

Internationale impact van het kerkbeleid: Oeganda

De kerk staat traditioneel heel sterk in Oeganda, onder andere via donaties van de evangelische gemeenschap in de VS. In 2003 maakte de regering Bush maar liefst 15 miljard dollar vrij voor het ‘President’s Emergency Plan For AIDS Relief’. In ruil voor medicijnen uit Washington, namen veel Afrikaanse landen voor de preventie van aids het door de Amerikanen gepropageerde ‘ABC-beleid’ over: ‘Abstain, Be faithful or use Condoms’. In de praktijk werd vooral de A gepromoot: Abstain.

Daarbovenop ging veel van het geld voor preventie rechtstreeks naar hulpclubs van evangelische kerken die zich de laatste jaren vol overgave op de aidsbestrijding hebben gestort. Jarenlang werd Oeganda als lichtend voorbeeld aangehaald voor de onthoudingspolitiek die er werkte: het aantal HIV-besmettingen liep terug. Tot voor kort, zo bleek.

Oeganda werd beschouwd als het succesverhaal in Afrika voor een geslaagd anti-aidsbeleid. Het verhaal was altijd dat Oeganda van één besmetting op iedere vier Oegandezen in 1990 naar één besmetting per twintig inwoners in 2006 was gegaan. Onderzoekers hebben in 2007 vastgesteld dat de veronderstellingen niet kloppen. In plaats dat het aantal besmette mensen achter blijft bij het gemiddelde aantal besmettingen in Afrika, zijn er in Oeganda de afgelopen jaren simpelweg meer hiv-patiënten overleden. Ondertussen groeide de complete bevolking van het land wel. De reden is niet ver te zoeken. Bij de besmettingen begin jaren ’90 was er amper medicatie voor handen. Daardoor was er een veel groter deel van de besmette mensen die het leven liet en bij de telling in ’93 wel nog werd meegeteld. Bij een herberekening kwamen ze er achter dat de jaarlijkse groei van het aantal bekende hiv-besmettingen van 0,9 procent in 1993 naar 2,3 procent in 2003 was gegaan. Oftewel: het aantal nieuwe hiv-besmettingen groeit dus sterker.

Tot zover de geslaagde onthoudingscampagne in het continent waar HIV het hevigst woedt. In Oeganda wordt de impact van het kerkbeleid dus nog veel pijnlijker duidelijk. Eind vorig jaar werd er trouwens een wetsvoorstel ingediend die de doodsstraf zou opleggen voor iedereen die homoseksuele seks praktiseert. Ondertussen is er reeds heel wat internationaal protest en ook in Oeganda zelf tekenden reeds 500 000 mensen de petitie tegen dit wetsvoorstel.

Wij pleitten voor de nationalisering van de farmaceutische industrie opdat deze kan aangewend worden om de HIV-besmettingen tegen te gaan en aids af te remmen. Dit zal er enkel komen op basis van internationale solidariteit tussen werkenden en arme boeren, in de westerse wereld zowel als de neo-koloniale wereld.

Enkel op basis van acties en protestbewegingen zullen standpunten geformuleerd zoals door Leonard, of de wet die voorligt in het Oegandees parlement, gestopt kunnen worden. In België sprak geen enkele politieke partij zich heel duidelijk uit tegen de discriminatie die gepromoot werd door Leonard. In Oeganda gaat de meerderheid voorlopig akkoord met het afgezwakte wetsvoorstel. Het is voor LSP duidelijk dat er een alternatief nodig is op de traditionele politieke partijen. Deze zou hieromtrent ook internationale solidariteit kunnen organiseren. Een socialistische partij die haar wortels vindt bij de uitgebuite massa’s en standpunten formuleert vanuit de behoeften van de meerderheid van de bevolking, niet de winsten van enkelen.

Enkele eisen als voorstel, zowel voor gelovigen als atheïsten:

  • tegen de aanstelling van elke persoon die discrimineert op basis van gender, ras, beroep. Zowel in de privé, de staat, of religieuze instanties.
  • voor een juridisch volledige gelijkschakeling van holebi, transgenders, en hetero’s. Ook wat betreft de adoptieprocedure.
  • voor een verhoging van het budget voor onderwijs naar 7%, met een democratische inslag waarin niet één “normale” seksualiteit behandelt wordt.
  • Acceptatie van iedere gelovige binnen zijn/haar geloofsgemeenschap, ongeachte de seksuele geaardheid.
  • tegen elke vorm van discriminatie bij bloeddonaties.
  • tegen de onthoudingspolitiek die de kerk stimuleert.
  • Voor de nationalisatie van de farmaceutische industrie en de verstrekking van gratis condooms. Seksualiteit is een basisbehoefte van de mens.
Delen:
Printen:
Voorpagina van De Linkse Socialist