Bende van Nijvel: de vaudeville gaat verder …

Midden jaren 1980 zorgde een reeks brutale overvallen voor een klimaat van terreur en angst in ons land. Het onderzoek naar deze overvallen tussen 1982 en 1985, toegeschreven aan de ‘Bende van Nijvel’, loopt al jarenlang vast. Er wordt al lang gewezen op mogelijke verbanden tussen deze terreurdaden en delen van het establishment die een harder repressief staatsapparaat wilden vestigen als onderdeel van een (extreem)rechts politiek project. We vroegen een reactie van Wilfried Mons op de nieuwe ontwikkelingen in het dossier.


Strafpleiter Vermassen die zijn nek uitsteekt: “dat gaat me niet in dank worden afgenomen.”

De broer van Christiaan Bonkoffsky, de sinds mei 2015 overleden ex-rijkswachter van Aalst, die getuigenis aflegt over diens laatste woorden (maar oorspronkelijk helemaal niet van plan was om daarover te getuigen).

Oudgedienden van de pers die tegen beter weten in toch maar weer op de zaak springen en mee  aan de kar gaan duwen … en we vergeten er nog zoals Marc Van Damme, jeugdvriend van Christiaan.

Zonder hun bemoeienis had Jumet zoals gewoonlijk in alle stilte de boel weer laten verzuipen, hadden we nooit gehoord van Bonkoffsky, hadden we nooit iets geweten over de (inhoud van) de anonieme brief die Vermassen aan Jumet bezorgde (volgens hem met mogelijk de ‘gouden  tip’ in), waren de magneetvissers nooit met hun vondst naar het gerecht gestapt, enz.

Het duurt natuurlijk niet lang of de tegenreactie komt op gang: criminoloog Fijnaut: “hij (lees: Vermassen) heeft het onderzoek en de publieke opinie geen dienst bewezen” en “als hij problemen heeft met de gang van zaken moet hij dat voorleggen aan zijn stafhouder” (met andere woorden: de  publieke opinie mag niet wakker gemaakt worden).

En kijk, daar komt ook de mist weer opzetten:

Zou het kunnen dat de inhoud van de anonieme brief van Vermassen het heeft over een – met name genoemde  – overste binnen de rijkswacht die aan de bewaking van de Delhaize te Aalst toestemming geeft om te vertrekken wanneer luttele minuten later de bende arriveert (bedoeling was oorspronkelijk dat de bewaking tot het sluitingsuur – 20 uur – zou lopen?). Als het daarover gaat, begint de procureur-generaal van Luik, De Valkeneer, warm en koud te blazen en alles er tussenin: dergelijke feiten zijn onbekend, het gaat over ‘non-informatie’, misschien toch beter Vermassen ontmoeten, van wie het bevel kwam om de post te verlaten hebben we niet kunnen achterhalen, …

Die reactie is nog niet eens zo vreemd: want uit de feiten blijkt duidelijk dat de R4 van de rijkswacht (want daar gaat het over) nog steeds vlak bij de Delhaize was toen de overval al in volle gang was. Dus: als het bevel er al was, wordt het bevestigd door een anonieme brief en kan (32 jaar na de feiten) de naam van wie het bevel gaf niet meer geverifieerd worden door justitie. Zou u daar veel mee kunnen aanvangen?

En insiders geven ook grif toe dat, hoe graag we het ook zouden willen, we met Bonkoffsky er ook nog niet zijn:

Wie 2 jaar dood is, kan moeilijk ondervraagd worden, en dus is er alleen het getuigenis van zijn broer dat Madani Bouhouche en Bob Beijer met Christiaan contact hadden.

Bouhouche is dood (althans … officieel want het lijk werd gecremeerd voordat Belgische justitie ter plaatse was!) en Beijer zit veilig in Thailand en ontkent staalhard.

En verder: is er een band met de bende-voertuigen: vraagteken? Of: is er een band met de bende-wapens: vraagteken?

De Valkeneer doet zijn beklag over het verwijt dat de relaties met de nabestaanden-burgerlijke  partijen altijd al slecht was. Want kijk, nu juist justitie open kaart wil spelen, zouden er maar een drietal partijen interesse hebben om hun dossier in te kijken.

Had men dan een andere reactie verwacht van mensen die al 30 jaar (!) met een kluitje in het riet worden gestuurd? En daarbij: het  dossier als een “open boek”? Dan toch één waarbij belangrijke  bladzijden eruit gescheurd zijn!

Het is bijvoorbeeld een vaststaand feit dat in het dossier ‘De Staercke’ het chronologisch eerste  proces verbaal (pv) verwijst naar een ander pv dat niet meer in het dossier zit. Hetzelfde doet zich voor in het dossier Bouhouche.

Ook wekt men graag de indruk als zou nu alles er veel eerlijker aan toe gaan, er géén druk meer is van buitenaf (of binnenuit?) in vergelijking met de loden jaren 1980…

Dat zal dan toch recent moeten zijn; nemen we  bijvoorbeeld de studie over de moord op Lahaut (1950), studie door CEGESOMA toch nog tot een goed einde gebracht en gepubliceerd in 2015 (we verwezen hier al naar in een artikel in november 2015 en in een artikel begin 2016). Welnu uit de  geschiedenis van het tot stand komen van dit onderzoek zelf blijkt dat tussen 2009 en 2011 door een overheidsdienst bij toenmalig premier Leterme werd tussengekomen om het onderzoek niet te financieren. Dus 60 jaar (zestig!!!) na de feiten zijn er nog steeds krachten in dit land aanwezig om de waarheid in sommige dossiers te dwarsbomen.

En dan moet u nog in gedachten houden dat de zaak Lahaut nog klein bier is in vergelijking met de ‘Bende‘. Bent u, zoals wij, ook benieuwd naar het volgende lijk dat uit de kast gaat vallen? En dan vooral hoe men dat lijk (in dit dossier soms letterlijk te nemen) dan weer gaat laten verdwijnen?

Niet getreurd: we hebben eindelijk een ‘meldpunt’ gekregen, maar alleen omdat de druk van de publieke opinie te groot werd.

Wilfried  Mons 

 

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie