Het is een trieste waarheid dat de titel van meest populaire politicus in Vlaanderen al twee legislaturen te beurt viel aan een staatssecretaris voor Asiel en Migratie. Waar Maggie De Block al vrij krasse uitspraken deed en voor een asociaal beleid stond, is Theo Francken haar lichtjaren voor in het discrimineren van oorlogs- en economische vluchtelingen.
door Sander (Gent)
Blame the victims…
Maar de racistische monoloog die hij hiervoor uit zijn twittermouw schudt, is bijlange na niet het gevaarlijkste aan deze verkondiger van het asociale woord. Hij probeert het debat enkel te focussen op veiligheid, ‘zekere grenzen’ en een naar Vlaams Belang neigend immigratiebeleid, zodat de werkelijke wortels voor de steeds slechtere omstandigheden waar het merendeel van de werkenden vandaag de dag in verkeert, niet aan bod komen. Toeval is dit niet. De basis voor het asociale beleid van deze regering en het daaruit voortvloeiend steeds openlijker racisme moet bij het kapitalisme gezocht worden.
Sinds zijn aanstelling als staatssecretaris voor Asiel en Migratie haalt Francken bijna dagelijks de media met straffe uitspraken. Van vluchtelingen in het Maximiliaanpark die hij met geweld wil #opkuisen tot NGO’s die op de Middellandse Zee duizenden mensen van de verdrinkingsdood redden te beschuldigen van mensenhandel. Telkens er wordt gepraat over mensen die de economische ellende of oorlog in hun land willen ontvluchten, is hij er als de kippen bij om hen en al wie hen helpt te demoniseren.
Als Francken door de premier teruggefloten wordt, is het doorgaans enkel om zijn brutale toon. Het brutale beleid daarentegen wordt niet betwist. Francken is een doorwinterde neoliberaal die enkel gelooft in de mechanismen van de vrije markt. Oorlogen, vluchtelingenstromen en economische crisissen zijn onvermijdelijke onderdelen van dit systeem. De slachtoffers van dit systeem worden zelf verantwoordelijk gesteld voor hun problemen. Dat is de essentie van de stigmatiseringspolitiek van Francken en co.
… om over sociale afbraak te zwijgen
Het afbreken van de welvaartsstaat en het privatiseren van zowat alles dat ten dienste van de mensen zou moeten staan, gebeurt nu bijzonder snel maar is al jarenlang de norm. Het wordt stilaan een karikatuur: terwijl er miljarden zijn om straaljagers te kopen, wordt bespaard op gezondheidszorg.
Al wie niet in de neoliberale pas loopt, wordt onderworpen aan dezelfde brutale demonisering als die van Francken tegen vluchtelingen. Elke vakbondsactie bijvoorbeeld krijgt te maken met hysterische reacties door de regering en de traditionele media. Er wordt zelfs overgegaan tot openlijke repressie, het betwisten van het stakingsrecht en het individueel vervolgen van militanten. Het beleid van sociale afbraak verwerpen, gebeurt niet straffeloos.
De hypocrisie van de regeringsleiders bereikt ongekende hoogtes. In de jaren 1990 haalden de traditionele politici hard uit naar het 70-puntenplan van het Vlaams Blok. Ondertussen zijn bijna de helft van deze punten doorgevoerd door alle traditionele partijen. Het maakt dat het Vlaams Belang vandaag moeite heeft om zich te profileren.
Racisme is inherent aan een systeem dat enkel een kleine minderheid bevoordeelt; een kleine minderheid die de eigen positie verdedigt en versterkt door de overgrote meerderheid van de bevolking harder uit te buiten. Om dit mogelijk te maken, is verdeeldheid nodig: de meerderheid wordt tegen elkaar opgestookt met alle mogelijke middelen.
Het is vanzelfsprekend dat Theo Francken hierin een gevaarlijk element is. Maar het probleem zit dieper dan zijn franke tweets of zijn oproepen die regelrecht tegen de mensenrechten ingaan. Een systeem in verval brengt politici als Francken en Trump voort.
Om racisme voorgoed een halt toe te roepen, is een samenleving nodig waarin economische en politieke besluitvorming in de handen van de meerderheid van de bevolking ligt. Een samenleving die inherent het welzijn van iedereen in zich meedraagt. En dat begint op straat, strijdend voor de rechten van de volledige werkende bevolking.
Mars tegen Francken in Antwerpen
Op 26 oktober is er in Antwerpen een mars tegen Francken. Na de oproep van Blokbuster en ALS volgde een tweede oproep uit de hoek van Comac. Wij juichen toe dat dat jongeren van de PVDA actief mobiliseren in de strijd tegen racisme en extreemrechts. We hebben dan ook voorgesteld om samen actie te voeren. De afspraak wordt hierdoor donderdag 26 oktober om 17u30 op het De Coninckplein.
