Wij gebruiken 10 oktober om een campagne van langere duur op te starten. We beperken ons niet tot het verdedigen van sociale verworvenheden, we komen ook op voor nieuwe rechten
Op 10 oktober wordt in de publieke sector actie gevoerd. De oproep komt van ACOD. Er is ook solidariteit van een aantal vakbondsafdelingen uit de private sector. De actiedag van 10 oktober wordt niet overal even goed voorbereid, wat een gemengd beeld oplevert. Maar redenen om in actie te gaan, zijn er in overvloed. Dat stellen we vast in een reeks interviews die we deden met personeelsleden uit de publieke sector.
‘‘De situatie in de lokale besturen en de openbare diensten is rampzalig. Het personeel wordt constant onder druk gezet. De directies voeren al jarenlang een strak beheer op basis van budgettaire beperkingen. Het leidt tot meer werkdruk die nu al onhoudbaar is, maar morgen nog erger kan worden als we er niet tegenin gaan.
“Er zijn heel wat aanvallen op de pensioenen, tijdskrediet, … De aanval op de pensioenen is momenteel de hardste. De regering wil het pensioenstelsel van de publieke sector breken. Traditioneel waren de lonen in de publieke sector altijd lager dan die in de privé, maar daar stond dan weer een aantrekkelijker pensioen tegenover. Met de aanval die nu voorligt, zullen we langer moeten werken tegen een lager loon en een lager pensioen.
“De woede is zeker groot onder de collega’s en dit op alle diensten. Er zijn veel redenen om te staken. Onder veel collega’s is er geen discussie over het ‘waarom’ van de staking. De vraag die wel gesteld wordt, is hoe we al die woede kunnen omvormen tot een beweging. Bij de delegees van de lokale administraties in Brussel is er een duidelijke stakingsoproep. Jammer genoeg is het tot ACOD beperkt. Dat is spijtig omdat het de beweging verzwakt.
“Sinds de aankondiging van 10 oktober vertellen alle gevestigde media ons dat de staking niets zal uithalen. De regeringspropaganda heeft een zeker effect op de militanten, zeker als de verdediging van het personeel niet of weinig aan bod komt. Dat is een van de problemen: we nemen onvoldoende de tijd om geduldig uit te leggen.
“Het is jammer dat het ordewoord voor de staking niet vooraf met het personeel werd bediscussieerd. De vakbonden zouden een echte informatiecampagne kunnen voeren. We hebben de middelen hiervoor. Vreemd genoeg was de vakbondsleiding nu totaal onvoorbereid op de aanvallen in de media. Nochtans konden die in de huidige context toch gemakkelijk voorspeld worden? We zullen wellicht een prijs betalen voor die fout. Om te informeren, sensibiliseren en mobiliseren moet tijd uitgetrokken worden. Het is de taak van een vakbond om ook geduldig te bouwen.
“Bij gebrek aan algemeen materiaal hebben we een pamflet voor onze sector gemaakt en verdeeld. Op 10 oktober zullen we waar mogelijk stakersposten opzetten. Wij zullen 10 oktober gebruiken om een campagne van langere duur op te starten. We willen ons niet beperken tot het verdedigen van sociale verworvenheden, we komen ook op voor nieuwe rechten. In de gezondheidszorg hebben we eisen voor meer loon en meer collega’s om degelijke zorg aan te bieden. Op 10 oktober willen we die eisen populariseren als start van een echte campagne. We hielden in september een bijeenkomst van alle delegees uit de gezondheidszorg in Brussel. De offensieve campagne werd daar bediscussieerd en er was een groot enthousiasme voor een dergelijk type van strijdbare campagne die stelselmatig wordt opgebouwd.
“Ondanks de beperkingen rond de staking van 10 oktober willen we er alles aan doen om die dag aan te grijpen om de mobilisatie terug op gang te trekken en te bouwen aan een krachtsverhouding, ook op ons niveau. De wil om te strijden voor andere openbare diensten is er. We zullen dat proberen te organiseren en te onderbouwen met offensieve eisen.”
