De jarenlange besparingen beginnen echt door te wegen
Op 10 oktober wordt in de publieke sector actie gevoerd. De oproep komt van ACOD. Er is ook solidariteit van een aantal vakbondsafdelingen uit de private sector. De actiedag van 10 oktober wordt niet overal even goed voorbereid, wat een gemengd beeld oplevert. Maar redenen om in actie te gaan, zijn er in overvloed. Dat stellen we vast in een reeks interviews die we deden met personeelsleden uit de publieke sector.
“De jarenlange besparingen beginnen echt door te wegen. Het enige wat telt, is de kostprijs en de zogenaamde efficiëntie. Het personeel staat op een gedeelde laatste plaats samen met de reizigers. De hele structuur van De Lijn wordt omgegooid met het oog op de liberalisering en privatisering van verschillende onderdelen. Daar wordt dan ook meteen bij verteld dat we concurrentieel zullen moeten zijn en dus moeten inleveren. En daarnaast zijn er nog de steeds verdergaande aanvallen op onze sociale zekerheid, die ervoor zorgen dat er bij heel wat collega’s geen perspectief meer is.
“De vierdaagse staking begin juli zit nog vers in het geheugen, de oorzaken ervan zijn niet weg. De frustratie bij heel wat collega’s rond de vierkant draaiende organisatie, hoge werkdruk, slecht materiaal, … is er nog steeds. Een groot deel zal zeker deelnemen aan de staking, maar veel enthousiasme rond de staking is er niet. Er is voorlopig geen perspectief over hoe de strijd gevoerd zal worden en hoe we tot een overwinning kunnen komen. In combinatie met een gebrek aan gemeenschappelijk vakbondsfront, zorgt dit ervoor dat er getwijfeld wordt of deze staking een verschil zal maken.
“Na de vorige vierdaagse staking, heerst er wat het gevoel dat er vooral voor in plaats van door ons beslist wordt wanneer we staken en/of een akkoord sluiten. Er is nood aan een deftig uitgewerkt en opbouwend actieplan en een brede campagne naar collega’s en gebruikers over de sectoren heen. Cruciaal hierbij zal zijn dat we dit zoveel mogelijk via personeelsvergaderingen en intersectorale militantenvergaderingen organiseren. Niet enkel vergaderingen om te luisteren, maar waar collega’s en militanten zelf kunnen beslissen of en hoe we verder gaan met de acties.
“Daarnaast zal er een degelijk eisenprogramma naar voor moeten worden gebracht, met ook specifieke eisen per sector.”
