Afgelopen maand bracht Abbas Bayat, de voorzitter van Sporting Charleroi, enkele voetballessen in het programma Studio 1 op de RTBF. Toen de journalist van het programma vragen stelde bij de sportieve prestaties van de club de afgelopen tien jaar, antwoordde Bayat met een uitleg over hoe een voetbalploeg en een bedrijf in het algemeen moet worden geleid. De verklaringen van Bayat leidden tot een golf van protest.
De zakenman lag al onder vuur bij de supporters omwille van de wijze waarop hij beslissingen neemt. Bayat stelde in de uitzending: “de voorzitter is de baas en kan dus aan gelijk wie zeggen wat die moet doen als ondergeschikte. In bedrijven geldt er geen democratie.” Toen hij trainer Craig tijdens een wedstrijd de huid vol had gescholden, verklaarde Bayat achteraf: “Ik ben diegene die de lonen betaalt. Als ik iets wil zeggen aan mijn werknemer, dan heb ik daar toch het recht toe?” Daar valt weinig tegen in te brengen, voetbalclubs zijn inderdaad private bedrijven. Daarbij geldt de regel dat wie geld aanbrengt, beslissingen kan nemen. Bayat zegt dat op brutale wijze, maar het klopt wel.
Voor Bayat is Sporting Charleroi een onderneming die moet opbrengen. Toen de supporters zich tegen zijn arrogante en dictatoriale houding keerden, stelde de geldschieter van de ploeg dat die supporters “geïsoleerde gekken” waren. Dat het ongenoegen algemeen door de supporters werd gedragen, was de eigenaar blijkbaar ontgaan. Het toonde alvast zijn misprijzen tegenover de supporters. Die reageerden met slogans tegen Bayat en met een quasi leeg stadion.
Steeds meer wordt het voetbal gedomineerd door de wetten van de markt. De populariteit van de sport trekt investeerders aan die hun winsten en populariteit willen vergroten door tijdelijk een deel van hun middelen, op hun voorwaarden, ter beschikking van een ploeg te stellen. Buitenlandse spelers worden aangekocht als investeringen die later tegen een hogere prijs kunnen worden doorverkocht. Een aantal grote clubs in het buitenland zijn intussen beursgenoteerde bedrijven. De voetbalmarkt ondergaat de logica van het kapitalisme met een concentratiebeweging: een kleiner wordend select groepje clubs heeft steeds meer middelen terwijl andere failliet gaan. Meer en meer clubs op alle niveaus, zelfs enkele met een rijke geschiedenis, zijn failliet gegaan of staan aan de rand van het bankroet. Denk maar aan Excelsior Moeskroen in eerste klasse, FC Antwerp in tweede klasse en FC Bleid in derde klasse,…
We mogen de toekomst van de voetbalploegen niet overlaten aan enkele miljardairs. Bayat doet alsof Sporting Charleroi van hem alleen is omdat hij de Zebra’s 10 jaar geleden van het bankroet heeft gered. Wij zijn het daar niet mee eens. Onze sport dient niet om winsten te maken, de controle over het beheer van de clubs moet in handen komen van de spelers, werknemers, supporters en wijkbewoners.
