(pd) op de satirische blog links-socialisme.blogspot.com
"En daarom bedanken wij Freddy, Lien en Jonas voor 45 jaar trouwe dienst aan het bedrijf. Wat zouden we al die jaren geweest zijn, zonder hun trouwe, steeds op de targets gefocuste en immer opmonterende aanwezigheid…? Zeer weinig! En onze aandeelhouders nog minder. Schol!"
Marianne Thyssen vond het zelf een briljant idee. Geconfronteerd met de ergste crisis in 80 jaar dienen werkende mensen – Willy Claes en zijn zitje in de directie van Carrefour niet meegerekend (Claes is reeds 25 jaar gemummificeerd, moet u weten) – liefst 45 jaar, ja 45 jaar, hun nestel af te draaien voor het kapitaal. Tot je 25e gestudeerd? Dan zal je pas op je 70e levensjaar de deur van je arbeidend bestaan achter jezelf mogen dichtslaan. Met toeters en bellen, hetzij met een vals gebit in de aktentas, dan wel voortdokkerend in een kortademig aangestuurde rolstoel.
Wees dan liefst ook niet enkele jaren werkloos in die blitse en veerkrachtige kapitalistische economie van ons. Of je mag tot je 75e die razend interessante kantoorjob creatief blijven invullen. Of met reuma, bloeduitstortingen in de onderbenen, nu en dan werktuiglijk een Viagrapil achterover drukkend, aan de lopende band van de assemblagefabriek je ding blijven doen.
Enkel een burgerlijk politicus kan op het idee komen om werkende mensen een “carrière” van 45 jaar aan te praten. Toegegeven: Roger Blanpain, professor emeritus in de economische bedpankunde, had het mogelijk ook gekund. Is het u trouwens ook opgevallen dat Blanpain als neoliberale agent-provocateur de laatste maanden concurrentie heeft gekregen? Nog wel van een andere geleerde en gestrikte medemens. Marc De Vos, professor en “algemeen directeur” (niet gelachen!) van het Itinera Institute. Zeg nooit Itinera Instituut tegen het gelijknamige – pruilmondje – Institute. Het betreft hier geen monetaristische kloosterorde. Neen, het gaat om – ga er even voor zitten – een “onafhankelijke denktank en doetank die wegen voor beleidshervorming” – even naar adem happen – “naar duurzame economische groei en sociale bescherming identificeert en promoot”. Vrij vertaald voor de werkmens: deze kinky bastards willen onze sociale zekerheid met alle mogelijke middelen ontmantelen. Kijk uit voor deze Strikmans! Gelooft even hard in de liberale vrije markt als Paus Benedictus – hallelujah – in de Onzichtbare Hand van God. Effectief: ’t collectief, laat staan een arbeidersstaat, is voor De Vos Satan.
Wij stellen onze thesis dus bij: enkel burgerlijke politici en intellectueel verdwaalde proffen kunnen verzinnen dat wij ons 45 jaar uit de naad moeten werken voor de knuppels van het kapitaal. Terwijl een politicus dat al na 20 jaar mag! Recht op volledig pensioen. Vanaf 52 jaar, mensen. Het betere brugpensioen, jazeker. Wat ze een levende schande vinden als een doodgewone bandarbeider ervan gebruik maakt. Zo’n hoogbejaarde politicus kan dan eventueel nog wat uitbollen in de beheerraad van Inbev (Dehaene) of Carrefour (waar de Heer Claes spreekwoordelijk langs de kassa passeert). Ziedaar de rood-groene politieke vertegenwoordiging van de arbeidersklasse! Wat een spektakel. Misschien kunnen we het toch beter zelf doen?
’t Zou ons niet verwonderen als we binnenkort, als het kapitalisme helemaal op de fles gaat, nog drastischer voorstellen in de maag gesplitst krijgen. Waarom stoppen na 45 jaar als we tot aan onze invaliditeit het winstsysteem kunnen overeind houden? Haal de bedlegerigen uit de homes en rusthuizen. Trommel met klaroengeschal de ouden van dagen op uit hun eenzame eengezinsflats! Drijf de mankenden, de zieken, de ijlenden en dementen samen in hangars om ze tot hun laatste levensadem voor Vadertje Kapitalist en Zijn Politici puntige feesthoedjes te laten plooien. De actieve welvaartstaat: nu ook voor post-gepensioneerden, hinkend, zingend en zwalpend op krukken. Terwijl het legertje jongere werklozen tegelijkertijd maar aangroeit…
Een wonderlijk idee zou het zijn, maar een gouden zaak voor crematoria en andere eeuwige rustplaatsen. Geef ieder kapitalistisch bedrijf of overheidsinstelling zijn geautomatiseerd bedrijfspark, euh, begraafplaats bedoelen we. Een echt kapitalistisch kerkhof. Weg met alle valse symboliek! Geachte Heer Leterme, meneer Verhofstadt en allerbeste Frankie Vandenbroucke: laat dit jullie nieuwe, gloedvolle missie zijn. Loop er niet van weg, zoals die simpele Wouter Bos in Nederland: een man die ellendig verzaakt aan de nobele saneringstaken van de heersende klasse.
Want inderdaad, op die manier hoeven jullie als politici helemaal géén pensioen meer te betalen aan ons – klasse van werkende loonslaven. Een pensioen dat in de tweede en derde pensioenpijler toch wordt vergokt op dementerende beurzen. Vandenbroucke heeft zoals steeds gelijk. Met goedkope praatjes dat de superrijken (die 10% die 50% van alle vermogen slash rijkdom bezit) het gelag zullen moeten betalen, zullen we de maatschappij niet op orde krijgen. Dat klinkt als marxisme en socialisme uit de zeer oude doos – die wij nooit hopen te worden.
Installeer na 45, 50 dan wel 60 jaar labeuren – voor de echte doorbijters – gewoon een modern crematorium, annex stemmig verlicht en ingericht kerkhof, aan de uitgang van elk kapitalistisch bedrijf. En noem het Creatieve Destructie Met een Strikje. Met Marc De Vos als zuinige ceremoniemeester en uitvaartbegeleider, en Adam Smith op de bidprentjes.
Nu nog hopen, vingers kruisen beste mensen, dat de werkende bevolking – zo’n vals gebit komt soms hard aan – tegen dan niet met brede lagen op straat, laat staan in opstand, begint te komen. The times, they are a-changing… Bob Dylan, leeft die nog?
