De ergste economische crisis sinds de jaren 1930 slaat hard toe en dat op een ogenblik dat de arbeidersbeweging verzwakt is door 30 jaar neoliberaal offensief aangevuld met een ideologisch offensief na de val van de Berlijnse Muur. Resultaat: een nieuwe generatie van jongeren wordt veroordeeld tot werkloosheid of nepjobs aan hongerlonen.
Regering pakt werklozen aan, niet de werkloosheid
Vandaag zoekt het patronaat naar middelen om de crisis door de arbeiders te laten betalen. Dat gebeurt niet enkel met besparingen in de openbare diensten, maar ook door de arbeidscondities onder vuur te nemen. Dat blijkt onder meer uit het voorstel van onder meer minister van werk Milquet (CDH) om economische werkloosheid voor bedienden in te voeren.
Alle arbeiders staan onder druk, zeker ook jonge werkenden (naast andere groepen als vrouwen en migranten). De algemene werkloosheid in ons land is toegenomen tot 8,2%, maar dat is zonder oudere werklozen of steuntrekkers bij het OCMW. Onder jongeren onder de 25 jaar stond de werkloosheid zes maanden geleden al op 21%. In de loop van 2010 zullen er volgens de Nationale Bank 89.400 werklozen bijkomen in ons land, volgens de Europese Commissie zal de stijging bescheidener zijn: + 83.800. Daarvan zouden er ongeveer 60.000 Vlaamse werklozen zijn.
In Wallonië bleef de werkloosheid relatief stabiel: van 14,1% nam het toe tot 14,9% in december 2009. Ook in Brussel stabiliseerde de werkloosheid net boven de 20% – het niveau van Spanje of Letland. Gemiddeld was er in België een stijging van het aantal economisch werklozen met 17,5%, deze stijging was groter in Wallonië. De interim-arbeid nam op een jaar tijd af met 22,3%. Vooral onder jongeren steeg de werkloosheid, in Vlaanderen met 32,2%. De relatief snellere toename van de werkloosheid in Vlaanderen zorgt ervoor dat het verschil tussen beide regio’s stilaan kleiner wordt.
Als antwoord op de groeiende werkloosheid worden vandaag de werklozen aangepakt. De politieke verantwoordelijken eisen dat werklozen actief op zoek gaan naar jobs die er niet zijn. Zoniet dreigen ze geschorst te worden. In de eerste helft van 2009 werden in ons land 3.147 werklozen definitief en 3.928 tijdelijk geschorst. Dat kwam neer op 20 definitieve en nog meer tijdelijke schorsingen per dag!
Zou de overheid zich niet beter bezig houden met het aanbieden van degelijk onderwijs en openbare diensten? In het onderwijs, het openbaar vervoer, de sociale sector,… komt men handen te kort, maar zijn er geen middelen om extra personeel aan te werven. Het is blijkbaar eenvoudiger om de middelen van de gemeenschap uit te delen aan het patronaat dan om nuttige jobs te creëren. Als de jongeren een toekomst willen, zullen ze moeten strijden tegen het establishment.
Nieuwe jongerenmarsen voor werk
Wij denken dat het mogelijk is om de druk op te voeren. Maar daartoe moeten we ons organiseren. De syndicale betoging van 29 januari kan een eerste stap zijn maar volstaat echter niet. Op dit ogenblik komt de stem van jongeren amper aan bod. Het zal er op aankomen om samen te strijden voor iedere job. Een jongerenmobilisatie kan de noodzaak van gezamenlijke en offensieve strijd voor werk versterken.
Daarom roepen we jongeren op om zich te organiseren en om lokale initiatieven te nemen in het kader van “jongerenmarsen voor werk”. Doorheen dergelijke acties kunnen jongeren duidelijk maken dat ze hun eigen toekomst in handen willen nemen om toegang te krijgen tot degelijke jobs met degelijke lonen.
We voeren momenteel discussies met de jongerenafdelingen van de vakbonden en andere organisaties om lokale comités en acties op te zetten. Wij zien dit niet als een aanpak waarbij van bovenaf acties worden gehouden, maar pleiten voor een brede mobilisatie op straat, in de scholen, op de werkvloer,… Aarzel niet om ons te contacteren om mee te werken aan lokale jongerenmarsen voor werk.
