Linkse socialisten in het Europees parlement
Deze website brengt een column met nieuws vanuit het Europees parlement. Met de verkiezing van het Ierse linkse socialistische parlementslid Joe Higgins is onze organisatie in dat parlement vertegenwoordigd. LSP-lid Tanja Niemeier is één van de medewerkers van de fractie GUE/NGL (Europees Verenigd Links, Noords Groen Links). Ze brengt hier om de paar weken verslag uit van de werking in dat parlement.
Aan de ingang van de cafetaria waar dagelijks duizenden parlementaire medewerkers, ambtenaren en soms ook verkozenen (die ook over een eigen “members only” restaurant beschikken) een middagmaal nuttigen, worden nu tombolatickets voor Haïti verkocht. Op het einde van de week was er in de Ierse pub op de hoek van het Luxemburgplein een benefiet voor Haïti waarvoor de verkozenen per email werden uitgenodigd. De internationale hulpoproep voor de slachtoffers van de aardbeving verovert nu ook het Europees parlement.
De aardbeving heeft de hoofdstad Port-au-Prince hard getroffen, vermoedelijk zijn meer dan 200.000 mensen onder het puin begraven en 2,5 miljoen mensen hebben geen dak meer boven het hoofd. De plenaire zitting van het parlement in Straatsburg besloot om de aardbeving op de agenda te zetten van een eerste buitengewone zitting van het parlement.
Even ging het dus om meer dan de toekomstige posten in de commissie Barosso II of de weinig succesvolle doortocht van de Bulgaarse kandidaat-commissaris voor humanitaire hulp en rampencontrole, Rumiana Jeleva. Mevrouw Jeleva is de (intussen voormalige) minister van buitenlandse zaken van Bulgarije en is lid van de groep van de Europese Volkspartij (EVP) in het parlement. In de hoorzitting blonk ze uit in incompetentie en bovendien ontbrak iedere transparantie over haar persoonlijke financiële situatie.
Op de vraag hoe ze de humanitaire situatie in Gaza dacht te verbeteren, antwoordde Jeleva dat ze er binnenkort wel eens naar toe zou rijden. Beschuldigingen over haar eigen dubieuze financiële situatie in verband met haar adviesbureau en steeds opnieuw opduikende geruchten dat haar man banden zou hebben met de Russische maffia, werden amper weerlegd. Hoeft het nog verwondering te wekken dat de Europese instellingen door een groot deel van de bevolking en de jongeren als niet bepaald vertrouwenswaardig worden gezien?
De schade werd beperkt: Jeleva trok haar kandidatuur terug in en nam meteen ook ontslag als minister van buitenlandse zaken in Bulgarije. Dat was een poging om te vermijden dat de volledige commissie gezichtsverlies zou lijden en dat bovendien het ondemocratische karakter van de Europese instellingen nogmaals zou blijken.
Maar terug naar Haïti. Er wordt gezegd dat er 422 miljoen euro is ingezameld door de lidstaten van de EU en de Europese Commissie om “onmiddellijke humanitaire hulp en hulp op lange termijn” te bieden om zo het lijden van de Haïtiaanse bevolking te beperken en “hun hoop op een betere toekomst te hernieuwen”. Drie miljoen euro komt rechtstreeks uit het EU-budget. Goed zo.
422 miljoen euro – die dus niet volledig uit de EU-kas komt – klinkt mooi maar niet bepaald indrukwekkend als je weet dat het volledige budget van de EU in 2010 141 miljard euro bedraagt. Het is nog minder indrukwekkend als je weet dat de grootste stijging van de uitgaven in 2010 deze is voor “Misdaadbestrijding, terrorisme en migratiecontrole” (lees: de uitbouw van “Fort Europa”). Die uitgaven stijgen met 16,2% tot 1 miljard euro. De uitgaven van de “gemeenschappelijke buitenlandse- en veiligheidspolitiek” stijgen met 15,9%. Alle mooie woorden en de stapels documenten stemmen niet overeen met de realiteit van de Europese politiek.
In het comité “internationale handel”, die ik opvolg als medewerker van de fractie van GUE/NGL, ging het nu over onder meer Colombia. De Europese Unie wil een bilateraal vrijhandelsakkoord met de Andeslanden, waaronder Colombia. Daartoe wordt nagegaan of Colombia aan de voorwaarden voldoet om een algemeen voorkeursysteem toe te passen, dat is een systeem waarbij de heffingen bij export vanuit “ontwikkelingslanden” naar de EU worden beperkt. Eén van de onderzochte criteria daarbij is het naleven van de mensenrechten. In 2009 bezochten verschillende vertegenwoordigers van de Verenigde Naties Colombia. Ze waren allemaal bezorgd over de systematische inbreuken op de mensenrechten en vakbondsrechten. Die inbreuken worden geduld of zelfs actief ondersteund vanuit de regering-Uribe in Colombia.
Om een “objectieve” mening te kunnen opmaken, werd een hoorzitting georganiseerd waarop verschillende standpunten aan bod kwamen vanuit Colombia. De verschillende politieke groepen hebben natuurlijk verschillende belangen en hebben verschillende meningen over wie op zo’n hoorzitting aan bod mag komen.
Iedere spreker, iedere minuut spreektijd en de verdeling van de spreektijd is een politiek steekspel waarin ook de Colombiaanse regering zich mengde. Voor het regime staat er immers heel wat op het spel. Uiteindelijk waren er vier sprekers: twee vakbondssprekers, een woordvoerder van de regering en een ondernemer.
De eerste vakbondsspreker was Enrique Alveiro Franco Valderrama van de vakbond UNALTRASAP (bond van veefokkers en landbouwers). Hij bleek een woordvoerder van de regering te zijn en een klassieke vertegenwoordiger van een “gele” vakbond (een vakbond die aan de kant van de werkgevers staat). Hij slaagde er in om nog straffer te zijn dan de regeringsspreker en stelde zowaar dat er in Colombia geen sprake is van geweld tegen vakbondsleden. Verder in de hoorzitting werd duidelijk dat hij een bond met enkele honderden leden vertegenwoordigd en dat de vakbondsfederatie CGT, waartoe de bond van Valderrama behoort, hem schriftelijk had meegedeeld dat hij niet openlijk mocht spreken in naam van de vakbond.
De tweede spreker, Alberto Vanegas van de CUT (Central Unitaria de Trabajadores), bracht een ander beeld van Colombia. Hij wees er nogmaals op dat ook de Internationale Arbeidsorganisatie heeft vastgesteld dat er in 2008 wereldwijd 76 vakbondsmilitanten werden vermoord wegens hun syndicale activiteiten, waarvan 49 in Colombia. Het opzetten van een vakbond op de werkvloer gaat vaak gepaard met repressie en het is niet makkelijk om degelijke loonsvoorwaarden te bekomen. Vanegas stelde dat de bilaterale akkoorden met Colombia best worden bevroren tot de situatie duidelijk beter is geworden. Heel wat verkozenen, uit zowel alle fracties, toonden een bezorgdheid over de situatie in Colombia. Sommigen wezen er op dat een perfecte wereld niet mogelijk is en dat de regering van Uribe toch belangrijke inspanningen levert. Joe Higgins (Socialist Party, CWI) zit voor de GUE/NGL in het comité internationale handel. Hij was de enige die er op wees dat de internationale en Europese multinationals zelf deelnemen aan de inbreuken op de vakbondsrechten in Colombia en dat ook de Europese vakbondsbeweging zich daartegen moet verzetten.
Nadien mocht Joe Higgins ook spreken over het thema “Eenheidspolitiek van de EU bij de ontwikkeling en het systeem van officiële ontwikkelingshulp”. De leden van het comité werden naar hun mening gevraagd en dat werd door Joe aangegrepen. Maar nog voor hij het woord kon nemen, werd hij onderbroken door een overijverig lid van de EVP, Pablo Zalba Bidgain (Partido Popular, Spanje), die tussenkwam om zich te beklagen over de onhoudbare standpunten van Joe Higgins. Joe verklaarde dat hij er zich van bewust is dat zijn mening diametraal ingaat tegenover die van de meeste verkozenen in het comité, maar dat hij er bij blijft dat er een grote kloof is tussen de woorden en de daden van de EU.
Hierna brachten de vertegenwoordigers van de EVP en de ECR (Europese conservatieven en hervormers), waartoe onder meer de Britse Tory-partij van voormalig premier Thatcher en ook de Lijst-Dedecker behoren, een lijst van 12 amendementen naar voor op een tekst van een halve A4 bladzijde. De sociaal-democratische fractie had 14 amendementen. Het ontlokte mijn collega Paul de commentaar dat we blijkbaar goed werk hadden geleverd.
De politieke dominantie van het neoliberale gedachtegoed in het parlement is niet noodzakelijk een weerspiegeling van wat leeft buiten het parlement. Dat bleek ook uit een reactie van de non-gouvernementele organisatie “Fair Politics” die in een schriftelijke commentaar over het debat (hier vind je de tekst daarvan) tot de conclusie kwam dat Joe Higgins wat hen betreft een echte “rechtvaardige politicus” is.
De afgelopen dagen was de GUE/NGL ook bezig met het SWIFT-akkoord waarmee de Amerikaanse regering in het kader van de strijd tegen het terrorisme toegang zou krijgen tot de gegevens van bankverrichtingen van de bevolking. Sinds het verdrag van Lissabon is een dergelijk akkoord mogelijk via het Europees parlement. Dat wordt nog een interessant onderwerp. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Update
Het SWIFT-akkoord werd door het Europees parlement verworpen met 378 tegen 196 stemmen. Hierdoor kan niet zomaar persoonlijke financiële informatie worden doorgegeven aan de Amerikaanse autoriteiten. De fractie GUE/NLG voerde deze week actie tegen het SWIFT-akkoord.
> Reactie van Joe Higgins (in het Engels)
