Herman Van Rompuy: wie had ooit gedacht dat “onze Herman” het tot Europees president zou schoppen? De kranten wisten over niets anders meer te schrijven. Hadden zo’n drastische carrièrewending duidelijk niet verwacht. Zelfs in Washington, Londen en Den Haag moesten ze vrede nemen met een grijze, diep-katholieke Belg als vleesgeworden compromis, in het kluwen van de Europese natiestaten. Een Belg! Dat hij een dichter was, in de eerste plaats, kon slechts matig de gemoederen bedaren. Zo was Gezelle ook ooit begonnen.
Satirische column door Peter Delsing, overgenomen vanop links-socialisme.blogspot.com
Als president van de EU verwachten we dat Haiku Herman orde op zaken gaat stellen in Griekenland. Bandietenstaat met verdachte rekeningen. Eens hij dat voor mekaar heeft, staat – wat ons betreft – geheel Oost-Europa op de agenda. Te beginnen met de Baltische staten. Of die nu binnen of buiten de eurozone liggen, zouden we niet meteen kunnen bevestigen. Maar een EU-president moet ambitieus zijn. En wat denkt Haiku Herman te doen aan de 21% jongerenwerkloosheid in de eurozone? Da’s een probleem voor overmorgen, mensen, in zijn drukke agenda. Even geduld aub. Morgen eerst, op het “to do”-lijstje: Griekenland en Oost-Europa. De Grieken en hun dubbele boekhouding, tussen 9u en 12u ’s ochtends. Dan snel een broodje binnenspelen, de buitenlandse kranten doornemen en ter verpozing een haiku aan de eeuwigheid toevertrouwen. In de namiddag zal de president dan Oost-Europa, in zijn gekende rustige stijl, op orde brengen. En waar lag Haïti ook weer? Google Earth!
Laat ons even terugkeren naar verleden donderdag, even na het middaguur. Penetrante ringtune: het Scalakoor, gedrapeerd op een beat van Milk Inc. De moderne CD&V: burgerlijk-degelijk en toch niet duur. Hemelse gezangen stijgen op uit Van Rompuy’s blinkend grijze Nokia. Welke melkproducent zou er nu weer aan de lijn hangen?
(in het Engels)
– “Hallo, met Herman Van Rompyou. Met wie heb ik het genoegen te spreken?”
– “Hi Haiku, geweldig je aan de lijn te hebben. Je praat met Barack Obama, president van de Verenigde Staten. Hoe staan de zaken ervoor, Haiku? Alles okay met de familie en kids? Om meteen ter zake te komen, ha. Heb je even 5 minuten om een aantal dingetjes te overlopen, betreffende onze doorlopende NAVO-samenwerking en de relatie tussen de wereldgemeenschap en China?”
– “Ah, meneer Obama. Maar mijn echte naam is Herman. Herman Van Rompyou. Niet Haiku.”
– “Wat zeg je, mister Van Rompyou? Je echte naam is niet Haiku? Werd er ook met uw geboorteakte geknoeid misschien? (buldert van het lachen) Dan hebben mijn medewerkers weer eens vergeten om de puntjes met elkaar te verbinden. Doet me denken aan die zaak met de Ondergoed Terrorist. Mmm.”
– “Om het op te helderen, meneer president: Haiku is slechts een bijnaam. Hij werd uitgevonden door de pers, aangezien ik mij op onbewaakte momenten wel eens overgeef aan de edele kunst van het dichten. In de Japanse haikuvorm. Haha! Ahum. U mag mij ook Herman noemen.”
– “OK, Herman. Laat ons eens zien… In de bloeiende vallei van ons wederkerig verlangen naar vrede en welvaart voor alle volkeren zou ik de Europese leiders het volgende willen vragen. Laat ons de mogelijkheden die de toekomst biedt niet beperken tot de horizon die we kennen. Als we samen opmarcheren, schouder aan schouder, naar onze duidelijk omlijnde doelstellingen, kunnen we wonderen verrichten. Hoop en sobere rede zijn de solide fundamenten van de menselijke onderneming. Kortom Haiku: ik zou meer troepen nodig hebben in Afghanistan. Wat heeft de EU ons te bieden op dit terrein?”
– “Euh, aha. Meneer de president, daarvoor moet ik eerst even rondbellen, denk ik. Met mevrouw Merkel en meneer Sarkozy. En met Pieter De Crem. We zitten ook met Griekenland… En de Baltische staten.”
– “OK, bedankt. Ik hoop op concrete engagementen, dat zal u begrijpen. Wij zijn reeds strategische partners voor zo lang. Ja, we kunnen het! En verder, meneer president Haiku: in het kader van de goedkope muntpolitiek van China en de verscherpte internationale concurrentie hebben wij beslist om extra belastingen op hun goederen te heffen. Kinderspeelgoed, staalplaten, badeendjes, batterijen, jeansbroeken, namaakeditorialen van Guy Tegenbos, enerverende wekkerradio’s,… Krijgen van onze douanediensten allemaal een fikse importheffing, ingaande vanaf maart 2010. Kunnen we rekenen op Europese steun in deze arena, die ons als strategische partners zozeer aanbelangt?”
– “Euh wel. Zeker meneer Obama. Maar wat die wekkerradio’s betreft zou ik toch even moeten afchecken met de heer Brown. En met mevrouw Merkel en met de Nicolas en zijn Carla. En ook met de heer Karel De Gucht, van onze Commissie Internationale Handel, die als geen ander de belangen van onze Europese wekkerradio’s verdedigt, zij het niet van de arbeiders die hen produceren.”
– “Hahaha! Prettig met je gesproken te hebben, Haiku. Ik hoop dat we de basis kunnen leggen voor een vruchtbare samenwerking in de toekomst. Tot wiens actuele horizon we ons nooit mogen en kunnen limiteren. Ja, we kunnen het!”
– “Hihi. Wijze woorden, meneer de president. Ik zou op onze samenwerking en mijn telefoonrekeningen dan ook een toost willen uitbrengen, evenals een bescheiden haiku ten berde willen brengen:
Onze economie verkleurt in crisis
Heden zwalpen wij op de kapitalistische Titanic
Constructief blijven arbeiders, ik ga even bellen”
