Van 12 tot 15 november vindt in Parijs het tweede Europees Sociaal Forum (ESF) plaats. Het eerste ESF vond vorig jaar in Firenze plaats en was een enorm succes, zeker omwille van de deelname van jongeren, arbeiders en vakbondsmilitanten in de slotbetoging.
Karl Debbaut
De massale opkomst toen – er waren bijna één miljoen betogers – gaf aan hoe kan gemobiliseerd worden tegen het neo-liberaal beleid en tegen het kapitalisme. Dit jaar zal het ESF ingaan op de enorme internationale anti-oorlogsbeweging en de heropkomst van de Europese arbeidersklasse als een krachtige en vastberaden tegenstander van de Europese regeringen en de EU.
Er moet echter ook vooruit gekeken worden en, zoals aangegeven wordt in het document ‘Wat is het Europees Sociaal Forum’, discussiëren hoe een ander Europa mogelijk is en de wijze om dat te bereiken aangeven.
Het voorbije jaar kon zowat iedere neo-liberale hervorming van de Europese heersende klasse rekenen op verzet. In Frankrijk waren er miljoenen betogers en werd gestaakt tegen de pensioenhervormingen van de regering-Raffarin. In Oostenrijk leidde de druk van de arbeiders voor verzet tegen gelijkaardige maatregelen tot een oproep voor een algemene staking.
Na een aantal jaren van anti-sociale hervormingen in Zweden, leidde de poging om het land te overtuigen om deel te nemen aan de Euro tot een nederlaag van het establishment in een referendum over de Euro. In Duitsland groeit het verzet tegen Schröder’s ‘Agenda 2010’, een brutale aanval op de werkloosheidsuitkeringen, de gezondheidszorg, de bescherming van arbeiders tegen ontslagen,…
Politieke strategie
Het ESF zal heel veel activisten uit actiegroepen, NGO’s en vakbonden samenbrengen. Het is een interessant forum om ervaringen uit te wisselen en ideeën op te doen met honderden activisten die actief betrokken waren in de anti-oorlogsbeweging of sociale bewegingen.
Het ESF zal een strategie en een politiek programma moeten naar voor brengen op basis waarvan strijdbewegingen kunnen gewonnen worden. Hoe kunnen we bijvoorbeeld de beweging tegen de bezetting van Irak versterken? Hoe kunnen we die beweging opbouwen op de werkvloer? Hoe kunnen arbeiders opnieuw de controle terugwinnen over hun vakbonden die in een aantal landen gecontroleerd worden door een bureaucratie die als ‘partner’ van de regering optreedt?
Toen het ESF in de groeiende fase van de anti-oorlogsbeweging de vraag naar "wat nu?" beantwoordde met de oproep voor internationale betogingen op 15 februari kwam er een schitterende reactie. Zo’n 30 miljoen mensen betoogden wereldwijd in de grootste internationale solidariteitsdag ooit. Natuurlijk was de opkomst het resultaat van meer factoren dan de oproep van het ESF, maar het was toch belangrijk dat er een internationale oproep kwam.
Nieuwe arbeiderspartij
De meerderheid in het ESF is voorstander van het uitsluiten van politieke partijen, met het argument dat ze zo willen voorkomen dat partijen de autoriteit van het ESF gebruiken. Volgens ons is dat een fout. We moeten een antwoord bieden op de partijen die een neo-liberaal beleid voeren en maatregelen doorvoeren als de privatisering van openbare diensten, besparingen in het onderwijs, pensioenhervormingen,…
Er zullen nieuwe arbeiderspartijen nodig zijn om de strijdbewegingen van verschillende lagen van arbeiders en jongeren samen te brengen op anti-kapitalistische basis om de samenleving fundamenteel te veranderen. Deze ideeën moeten besproken worden op het ESF.
Het CWI (de internationale organisatie waar LSP deel van uitmaakt) zou binnen dergelijke nieuwe arbeiderspartijen opkomen voor een socialitisch programma. We zouden alle verworvenheden uit vroegere strijdbewegingen verdedigen en opkomen voor nieuwe toegevingen van de heersende klasse in nieuwe strijd.
Socialistisch programma
Het kapitalisme is een systeem gebaseerd op de uitbuiting van de grote meerderheid van de arbeiders en jongeren door een kleine minderheid die de economie controleert. Onze doelstelling is het overnemen van de sleutelsectoren van de economie in publieke handen als deel van een socialistische, democratisch geplande economie waarbij de middelen voor de behoeften van iedereen kunnen gebruikt worden.
De anti-globaliseringsbeweging speelde een belangrijke rol in het versterken van het bewustzijn van miljoenen mensen over de brutaliteit van het kapitalisme en de heersers in dit systeem. De aanhoudende stroom aanvallen van het establishment op de werk- en levensomstandigheden van brede lagen van de bevolking maakt duidelijk dat dit systeem niet langer in staat is om onze samenleving op economisch, sociaal of ecologisch vlak te ontwikkelen. Het is tijd dat de antiglobaliseringsbeweging een alternatief naar voor brengt en volgens ons moet dat een socialistisch alternatief zijn.
