AB Inbev kondigt de 5e besparingsronde in 5 jaar tijd aan. En dat hoewel in de CAO van juni 2009 door de directie werd “gegarandeerd” dat er tot 2011 geen herstructurering meer zou komen. Wordt er door AB Inbev geen winst gemaakt misschien? Nee, integendeel!
Lees ook:
- Braziliaanse vakbondsmilitanten van AB Inbev solidair met acties in België
- Blokkade van Inbev gaat zevende dag in – verzet tegen afdankingen houdt aan
- Inbev Leuven: interview met twee ABVV-militanten
- Artikel over de herstructurering in 2006
In 2009 werd 2,8 miljard euro winst gemaakt. De 13 leden van het directiecomité konden zichzelf dan ook 73 miljoen dollar uitkeren (loon + bonussen) in de eerste helft van 2009. Een verhoging van 92% in vergelijking met de eerste helft van 2008! (Trends, 20/8/2009). En nu komen ze het geld zoeken bij de arbeiders, bedienden en kaderleden van Inbev…
Bezuinigen door lagere bierverkoop?
De directie stelde vrijdag dat ze 10% van de ongeveer 8000 jobs in Europa wil wegsaneren. Het argument daarvoor was de gedaalde bierverkoop de laatste jaren. In het derde kwartaal van 2009 lag de bierconsumptie, in hectoliter, voor Inbev wereldwijd 3,2% lager dan het jaar daarvoor. Maar de nettowinsten stegen wel van 837 miljoen dollar naar 1,13 miljard dollar!
Crisis? Nog niet echt, zou je denken. AB Inbev maakte iets minder omzet, zij het niet minder winst, maar won ook marktaandeel in landen als de VS, Engeland, België,…
Bonuscultuur niet alleen bij de banken…
De echte reden voor de aanhoudende herstructureringen is dat men de schulden, aangegaan door de overname van Anheuser-Bush, versneld wil afbouwen.
Daarbovenop lijkt de directie van AB Inbev een onverzadigbare honger naar bonussen te hebben! In 2007 ving CEO Carlos Brito 4,25 miljoen euro. Daarvan: 0,85 miljoen euro als salaris en 3,4 miljoen euro als bonus! De bonussen van de directieleden worden deels in aandelen uitbetaald, zoals bij veel banken. Deze politiek zet natuurlijk aan tot blinde saneringen om zelf zijn schaapjes op het droge te hebben, terwijl de werknemers stelselmatig mogen bloeden.
Om een versnelde schuldafbouw te bekomen werd het directiecomité tegen 2014 voor 9,3 miljoen aan aandelenopties voorgespiegeld. Aan 10,32 euro per aandeel. Deze bonuscultuur leidt tot bezuinigingen die een onmenselijke druk zetten op het personeel. Oudere werknemers worden onder druk gezet om op brugpensioen te gaan en vervangen door interimmers. Werk wordt uitbesteed aan “goedkopere” onderaannemers en met minder personeel moet hetzelfde werk worden gedaan!
Geen ontslagen, geen cent van de werknemers! Zoek het geld bij Brito en compagnie!
Wij maakten een kleine berekening: met de inkomensstijging van de internationale directie tijdens de eerste helft van 2009 kan je 804 werknemers een jaar lang in dienst houden, tegen een maandelijks brutoloon van 2500 euro. En het is dat aantal werknemers dat men in Europa wil ontslaan. Dat Brito het geld zoekt waar het zit: in zijn eigen portefeuille en die van zijn directieleden.
Is het mogelijk om zich met succes te verzetten tegen de besparingen van de bazen? Het voorbeeld van Bayer in Antwerpen toont aan van wel. Ook daar wou men de arbeiders laten inleveren en dreigde men zelfs met een “sluiting”. Ook daar werd nog riant winst gemaakt. De vakbonden en de werknemers trokken aan een zeel en sloegen de aanval op lonen en arbeidscondities af. Daarvoor werden ze in onze media, 100% aan de kant van de patroons, natuurlijk niet beloond. Maar de sociale achteruitgang kwam er niet door.
De directie wil terug naar de zogenaamde core-business van Inbev, brouwen en verkopen. Het is dan ook duidelijk dat deze herstructurering zeker niet de laatste zal zijn en deze aankondiging maar een deel van het hele herstructureringsplan is. De kans is groot dat afdelingen die vandaag nog niet geraakt zijn later hun deel van de koek zullen krijgen. Wij denken dan ook dat het personeel en de verschillende Inbev-vestigingen in België – Leuven, Jupille, Hoegaarden – één front moeten vormen. Bij Bayer werden er ook gemeenschappelijke pamfletten opgesteld en verdeeld door de Duitse en Antwerpse vakbondsdelegaties.
Op die manier worden de vestigingen niet tegen elkaar opgezet, zoals bij Opel – helaas – het geval was. Men zou ook bijvoorbeeld een solidariteitsbetoging kunnen organiseren in Leuven met alle Belgische Inbev-vestigingen om de sympathie bij de lokale bevolking, andere syndicalisten,… voor de getroffen werknemers, en hun gezinnen, om te zetten in een actieve steun. Wie vandaag ontslagen wordt, hoe snel gaat die nog werk vinden, met de huidige crisis? Sociaal zijn deze jobverliezen volledig onverantwoord.
De directie mag dan al stocks hebben aangelegd. Het is duidelijk dat ze niet happig zal zijn om de riante winsten die nog altijd worden gemaakt aan haar neus voorbij te zien gaan.
Wij denken dat de beslissing van de vakbonden bij Inbev om niet te onderhandelen en de volledige intrekking van de herstructurering te eisen de enige goeie is. Zeker als dit gekoppeld wordt aan een degelijk actieplan om te vechten voor elke job.
