Socialisten veroordelen terrorisme en de militaire repressie van Rusland

De gijzelnemers die 1.200 kinderen, ouders en leraars in Beslan gijzelden, hebben een nieuwe graad van barbarij bereikt. Jonge kinderen kregen geen toegang tot voedsel en water. Een aantal van hen werd neergeschoten door de gijzelnemers, zelfs voor de bloedige gevechten waarmee de gijzeling eindigde. Er kwamen minstens 335 mensen om en velen zijn nog ‘vermist’. De dramatische belegering en de massa-begrafenissen hebben een vernietigende impact op de kleine stad.

Socialisten veroordelen de onmenselijke tactieken die gebruikt werden door de gijzelnemers, leden van een islamitische Tsjetsjeens-nationalistische groepering geleid door de krijgsheer Shamil Basayev. Deze methoden betekenen geen stap vooruit voor de strijd van het Tsjetsjeense volk tegen de militaire repressie van Rusland.

De woedende reacties, zowel in Rusland als internationaal, maken het mogelijk dat Poetin nog meer middelen zal inzetten in de ‘strijd tegen het terrorisme’. De dictatoriale leider Poetin zal nog harder optreden tegen de separatistische bewegingen en zal de democratische rechten in Rusland verder aan banden leggen.

Op internationaal vlak kan de horror van Beslan tijdelijk de positie van Bush en Blair versterken op het vlak van hun militaire agressie en de beperkingen van de democratische vrijheden. Bush zal Beslan wellicht zien als een cadeau voor zijn verkiezingscampagne, waarin hij de rol wil spelen van ‘hoofdcommandant’ in de ‘oorlog tegen het terrorisme’.

Poetin reageerde snel om de gijzeling toe te schrijven aan het ‘internationale terrorisme’ en aan ‘al-Qaeda’. Zijn veiligheidsdiensten beweren dat er minstens tien Arabische strijders waren onder de gedode gijzelnemers, maar tot nu toe is daar geen enkel bewijs van geleverd. Door te verwijzen naar het ‘internationale terrorisme’ hoopte Poetin om de aandacht af te leiden van de brutale oorlog die hij voert in Tsjetsjenië.

Terwijl de tactieken van de gijzelnemers op geen enkele wijze aanvaardbaar zijn – zeker het feit dat ze zich richten op ‘gemakkelijke doelwitten’ zoals kinderen – moet gezegd worden dat deze tactieken voortkomen uit de barbaarse Russische militaire repressie in Tsjetsjenië.

Eén van de Tsjetsjeense zelfmoordactivisten, een vrouw en zogenaamde ‘zwarte weduwe’, stelde bij de gijzelingsactie: “De Russische soldaten vermoorden onze kinderen in Tsjetsjenië, en daarom komen wij nu jullie kinderen vermoorden.” Een andere gijzelnemer zei: “Mijn volledige familie is vermoord. Ik heb al mijn kinderen begraven. Ik woon in een bos en heb nu niets meer om voor te leven.”

Er zijn bewijzen dat een aantal jonge vrouwen die betrokken waren bij de actie onder druk gezet werden om deel te nemen. Maar in het algemeen zijn het de brutale methoden van Poetin in Tsjetsjenië en zijn weigering om zelfs een beperkte autonomie te verlenen, die hebben geleid tot het aangroeien van de rangen van terroristische groeperingen in Tsjetsjenië. Die bieden geen enkele weg vooruit aan, maar weerspiegelen wel de woede en de wanhoop van veel Tsjetsjenen die bereid zijn om tot de dood te vechten in plaats van het aanvaarden van de Russische overheersing.

Vlak voor de gijzelingsactie in Beslan, stortten twee Russische vliegtuigen neer, wellicht na aanslagen van Tsjetsjeense zelfmoordactivisten. Tegelijk ontplofte een bom in de metro van Moskou. Deze aanslagen hebben de publieke steun voor een hard optreden tegen terroristen vergroot. Natuurlijk willen de mensen bescherming tegen terroristische aanslagen.

Het is echter de ‘sterke staat’ van Poetin die leidt tot nationale opstanden en tot terrorisme. Poetin heerst samen met een nieuwe heersende klasse van maffia-kapitalisten uit de oliesector en de oligarchen uit de gassector. Poetin versterkt het staatsapparaat en is in sterke mate afhankelijk van de veiligheidsdiensten.

Poetin is voorstander van een nieuwe vorm van Russisch imperialisme waarbij hij probeert de macht en de invloed te herstellen nadat deze verdween toen het voormalige stalinistische regime ineen stuikte na 1989. Recent beschuldigde hij de vijanden van Rusland ervan dat ze proberen “een stuk uit onze taart” te snijden door het steunen van separatistische bewegingen in bvb. de Kaukasus.

Poetin is tegen onafhankelijkheid en zelfs tegen iedere vorm van beperkte autonomie, en dit in Tsjetsjenië maar ook in gelijk welke andere nationale entiteit. Hij denkt dat als er één land onafhankelijk kan worden, er een uitgebreide reeks van eisen voor autonomie of afscheiding zal geformuleerd worden.

De Kaukasus werd begin 19e eeuw gekoloniseerd door de Russische tsaren omwille van de enorme mogelijkheden op vlak van landbouw. Vandaag is de regio erg belangrijk geworden voor de productie van olie en gas, en ook op vlak van gasleidingen (zoals de leiding naar de Zwarte Zee en de Kaspische Zee). Nadat Poetins voorganger, Boris Jeltsin, tussen 1994 en 1997 een oorlog voerde in Tsjetsjenië, lanceerde Poetin een tweede oorlog in augustus 1999.

Poetin speelt een gevaarlijk spel van verdeel-en-heers in de Kaukasus. Terwijl hij onverzettelijk de onafhankelijkheid tegenwerkt in Tsjetsjenië, heeft hij op cynische wijze afscheidingsbewegingen gesteund in Abchazië en Zuid-Ossetië met het oog op het creëren van politieke instabiliteit in Georgië.

Begin jaren 90 maakten de Russische veiligheidsdiensten zelf gebruik van Shamil Basayef, momenteel de belangrijkste vijand in Tsjetsjenië, om de afscheidingsbeweging in Abchazië te ondersteunen tegenover Georgië dat toen net onafhankelijk was geworden.

Bovendien zijn de militaire krachten die door Rusland in Tsjetsjenië worden ingezet, gekend voor hun corruptie. “Het conflict biedt mogelijkheden voor persoonlijke verrijking [voor het leger] op ieder niveau, van het omkopen bij wegblokkades tot de illegale verkoop van wapens tot de controle over de lokale olieproductie.” (Financial Times, 6 september). Er is een zwarte markt voor de verkoop van wapens, met in begrip van luchtafweergeschut. Hierdoor hebben veel guerrilla groeperingen toegang tot wapens.

Poetin wordt ook geconfronteerd met een groeiende economische en sociale crisis in Rusland zelf. Hij gebruikt de bedreiging van een ‘terroristische oorlog tegen Rusland’ om de aandacht af te leiden van het groeiende ongenoegen. De terugkeer naar het kapitalisme is een ramp gebleken voor de meerderheid van de Russen. De armoede en ongelijkheid zijn fel toegenomen. Poetins laatste ingreep omvat een besparing op de gezondheidsdiensten, onderwijs en de pensioenen. Het is niet verwonderlijk dat hij dan de aandacht wil afleiden.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie