Stop het sociale bloedbad!

Officieel is België niet langer in recessie. Maar het zijn enkel de aandeelhouders en patroons die er beter van worden. Paul Krugman, in 2008 Nobelprijswinnaar economie, stelde dat het einde van de recessie “beter dan niets” is, maar geen einde maakt aan “de nachtmerrie”. Voor de arbeiders en hun families zit het ergste van de nachtmerrie er nog aan te komen. Met hun nieuwe recordbonussen zullen de bankiers wellicht zachter slapen.

Door Boris Malarme

Men spreekt over het einde van de crisis, maar dagelijks verdwijnen er nog 350 jobs in België. Iedere dag krijgen 115 werklozen een sanctie opgelegd door de RVA. De werkloosheid is dit jaar met 11% toegenomen en in 2010 zal het nog erger worden. Onder jongeren is de werkloosheid op een jaar tijd verdubbeld. De bazen zetten jongeren, interimmers, arbeiders met een tijdelijk contract en andere vormen van onzekere contracten, zonder pardon op straat.

Wallonië telt 25 werkzoekenden voor iedere vrijgekomen vacature. Toch gaat de jacht op de werklozen er onverminderd door. Volgens de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) zal het aantal volledig werklozen in de 30 rijkste landen toenemen van 37 miljoen tot 57 miljoen. In België zal hun aantal oplopen tot 800.000 in 2011. De grote bedrijven, banken en financiële instellingen werden gered met gemeenschapsmiddelen. Om onze jobs te redden, zouden er geen middelen zijn. Integendeel, de arbeiders en hun gezinnen moeten besparen omdat de regeringen en het patronaat willen dat zij voor de crisis betalen.

Het tussentijds rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) voor 2009-2010 maakt duidelijk dat de lonen in de private sector in ons land met 3,5% zullen toenemen. Dat is minder dan de levenduurte en de verwachtingen voor Duitsland (3,7%) en Nederland (5,6%). Maar daling van onze koopkracht volstaat niet voor het patronaat. De crisis wordt aangegrepen als excuus om verder te gaan. Op haar inhaligheid staan geen grenzen. In naam van de werkgelegenheid wil ze onze lonen aanpakken zodat zeker niet wordt geraakt aan haar winsten.

De regering en minister Milquet (CDH) willen iets doen aan de jongerenwerkloosheid, maar ze komen niet verder dan de oude neoliberale recepten van lastenverlagingen voor de bedrijven. De cadeaus aan het patronaat (met verminderingen van de werkgeversbijdragen en loonsubsidies) lopen op tot 8,4 miljard euro in 2009 en 8,9 miljard in 2010. Dit leidt niet tot het redden van jobs, het sociale bloedbad wordt steeds groter. Als maatregel om jongeren aan “jobs” te helpen, is enkel het voorstel van defensieminister De Crem concreet: die wil jongeren aantrekken voor het leger. De eerste zes maanden krijgt zo’n jongere zeven euro soldij… per dag! Na deze periode kunnen de jongeren ingezet worden als kanonnenvoer in Afghanistan of elders. Jongeren zonder perspectief op werk zullen de eerste doelwitten zijn voor deze “vrijwillige” legerdienst.

De middelen bestaan opdat iedereen een echte job zou hebben. Ze zitten bij de grote bazen en de aandeelhouders. De arbeiders en hun syndicale organisaties moeten campagne voeren om iedere job te verdedigen. Daartoe is er nood aan een strijdbaar anti-crisisprogramma dat vertrekt van de belangen van de meerderheid van de bevolking. Het opzetten van lokale jongerenmarsen voor werk zou een eerste stap kunnen zijn om jongeren te betrekken in een dergelijke campagne. Het zou helpen om de krachtsverhoudingen in ons voordeel om te buigen

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie