Actualiteit van de week
De wet op de concurrentiekracht bepaalt dat de lonen in België niet sneller mogen stijgen dan in de buurlanden. Onrechtstreeks zullen de besparingen in Nederland, Duitsland en Frankrijk haar effect op ons land, en dus ook op onze levensstandaard, niet missen. Het zal deze paarse regering nog meer onder druk brengen om tot besparingen over te gaan. In zijn beleidsverklaring legde Verhofstadt de nadruk weliswaar op werk, werk, werk. In plaats van op besparingen, besparingen, besparingen als in Nederland. Met de verkiezingen voor de deur wil paars immers deze stap niet zetten. Maar de 800 miljoen lastenverlagingen zullen door iemand betaald moeten worden, de extra premies op ploegenarbeid ook. De sociale zekerheid, en dus de arbeidersgezinnen, zullen hierdoor het hardst getroffen worden. In periodes van economische crisis is er slechts één grote betaler van de crisis, en dat is duidelijk niet het bedrijfsleven dat met cadeaux bedolven wordt.
Maar ondertussen houdt de regering de schijn op. In plaats van 200.000 jobs, worden het er slechs 60.000, gesubsidieerd daarbovenop. Maar in ieder geval hebben ze nog de "perceptie" mee, niet in het minst gevoed door de bijzonder rechtste oppositie van de Christen democraten, die van de regering een "harde" aanpak willen. Dit verklaard, na het sociaal drama bij Ford, dat het terug regeringspartijen zijn die als overwinnaar uit de laatste peilingen komen. Maar ooit zal de realiteit de perceptie inhalen. Als dat gebeurt, zullen het vooral de sociaal democraten zijn die er als verliezer zullen uitkomen. Zij zijn het die "de mensen" een rad voor ogen draaien. De VLD heeft immers een rechtse flank te onderhouden en stelt de zaken duidelijker dan de "socialisten", met uitspraken à la Daems over het "sociaal profitariaat".
De vernieuwingsoperatie van de Spa met de aanstelling van het "Smetteken" in de Brusselse regering, alias Pascal Smet, blijft voor beroering zorgen. Het is niet uitgesloten dat door de inertie van de vastgeroeste Brusselse politiek, Smet kan scoren. Alhoewel het te vroeg is om het uit te spreken, wordt hij nu reeds de nieuwe "Steve Stevaert" genoemd. Dat heeft alles te maken met zijn aanleg tot populisme. Zijn ideëen voor een openluchtzwembad in Brussel en een autoluwe binnenstad zijn geen toonbeelden van radicaliteit, en zullen de talrijke sociale problemen in het Brusselse niet oplossen. Maar met het conservatisme van de rest van de ploeg als tegenstander, zou hij wel eens kunnen uitbreken. Of hij er echter in zal slagen stemmen terug te halen bij het Blok, dat in Brussel de grootste Vlaamse Partij is, is te betwijfelen. Zijn kwaliteiten als uitvoerder van anti-sociale maatregelen heeft hij immers meer dan bewezen in zijn voormalige job als manager van de hervorming (lees verstrenging) van de asielwetgeving. De armsten in de samenleving zullen er door zijn beleid in ieder geval niet beter op worden.
