Verschillende kranten brachten gisteren het nieuws dat de werkloosheid zou stabiliseren. Althans dat was de titel van het artikel waarin werd uitgelegd dat niet de werkloosheid zelf, maar de werkloosheidsstijging stabiliseert. Waar in juni de werkloosheid op jaarbasis nog met 23,5% was toegenomen, was dit eind oktober “slechts” 22%. Veel redenen om te juichen, zijn er evenwel niet.
De top-10 van de Vlaamse werkloosheidsgraden
- Antwerpen: 15,04%
- Maasmechelen: 14,12%
- Ronse: 13,35%
- Genk: 13,14%
- Gent: 11,98%
- Oostende: 11,15%
- Blankenberge: 11,11%
- Mesen: 10,99%
- Turnhout: 10,93%
- De Panne: 10,44%
Op dit ogenblik gaan er dagelijks 350 jobs verloren in ons land. Bovendien komen er enkele grotere herstructureringen aan met tot 600 jobs die verdwijnen bij Janssen Pharmaceutica en ook de toekomst van Opel-Antwerpen is en blijft onzeker, los van wie daar zal “herstructureren”.
Eind oktober waren in Vlaanderen 206.903 niet-werkende werkzoekenden, dat zijn er 22,2% meer dan een jaar geleden. Aangezien de werkloosheid vanaf november 2008 sterk begon te stijgen, kunnen we ons de komende maanden aan nieuwe berichten over de “stabiliserende werkloosheid” verwachten. Tegenover september was er een beperkte afname van het totaal aantal werklozen, vooral omdat jonge afgestudeerden na de zomer aan de slag gingen.
De werkloosheidscijfers op jaarbasis maken duidelijk wie het hardste wordt getroffen door de economische crisis. Vooral mannen (die meer in de industrie werken) worden geraakt: + 31,6%, maar de aanvankelijke achterstand van vrouwen wordt steeds meer ingehaald. Voor vrouwen is er intussen sprake van een stijging op jaarbasis met 13,2%. Jongerenwerkloosheid stijgt het snelste, onder < 25 jarigen met 27%., hierdoor zijn jongeren al goed voor 22,9% van alle werklozen.
Nog een opvallend gegeven: het aantal werklozen dat 1 tot 2 jaar werkloos is, nam met maar liefst 42,1% toe. Dat betekent dat wie werkloos wordt, het moeilijker heeft om een nieuwe job te vinden. Het aantal werklozen dat meer dan 2 jaar werkloos is, neemt slechts beperkt toe. Maar naarmate de crisis langer duurt, kan ook verandering in komen. Het antwoord van minister van werk Muyters (N-VA en voorheen voorzitter van de patroonsfederatie VOKA) klinkt bekend: hij wil het activeringsbeleid voor werkzoekenden versterken. De cijfers tonen net aan dat steeds meer werklozen geen werk vinden omdat er minder werk is, maar toch wil de minister de verantwoordelijkheid op de werklozen afschuiven.
Regionaal zijn er in Vlaanderen verschillen. De provincies Antwerpen en Limburg kenden de grootste stijgingen. De grote steden worden hard getroffen. In de stad Antwerpen ligt de werkloosheidsgraad terug op 15%, het aantal werklozen steeg op een jaar tijd met 24%. Genk telt 13,14% werklozen. In Gent kwamen er zowat 20% werklozen bij en bedraagt de werkloosheidsgraad nu zowat 12%.
De zuidelijke rand rond Antwerpen wordt hard getroffen: Boom (+26,8%), Borsbeek (+53,7%), Willebroek (+34,1%) Hove (+44,2%), Rumst (+34,1%), Wijnegem (+49,1%). In Limburg worden vooral Genk (+31,9%), Maasmechelen (+42,4%) en omgeving geraakt. In Oost-Vlaanderen zijn het vooral de gemeenten rond het havengebied die worden getroffen: Wachtebeke (+46,4%), Lochristi (+38,7%) en Zelzate (+30,7%).
Alle verklaringen dat het ergste van de crisis al achter de rug is, blijken voorbarig. De werkloosheid blijft verder toenemen en de grote afdankingsrondes die er zitten aan te komen, zullen dat enkel maar versterken. Tegenover deze stijgende werkloosheid zal een activeringsbeleid geen oplossing bieden: hoe actief kan een werkloze zoeken naar werk dat er niet is? In de plaats van de werklozen verantwoordelijk te stellen, moet de werkloosheid worden aangepakt. Dat kan door het beschikbare werk te herverdelen en ouderen hun rust te gunnen zodat jongeren aan de slag kunnen.
