De Olympische Spelen gaan vandaag gebukt onder een neoliberale ideologie, die dit evenement als een machtige machine voor haar marketingdoeleinden gebruikt. Het budget voor de Spelen in Athene loopt op tot enkele miljarden euro’s. Hiervan staat 1,2 miljard – 5 keer meer dan in 2000 in Sydney – ter beschikking van de veiligheidsdiensten. De Griekse hoofdstad werd omgevormd tot een echte politiestaat, onder controle van de NAVO.
Stéphane Delcros
Dit is een buitensporig hoog bedrag, wanneer je kijkt naar de moeilijke situatie waarin een groot deel van de bevolking leeft. De autoriteiten hebben de Roma-zigeuners, die zeer talrijk zijn in Athene, “gesmeekt” zich verderop – uit het zicht – te installeren. Het zou inderdaad enorm gênant zijn als de miljoenen bezoekers en sporters zouden opmerken dat Griekenland liever miljoenen investeert in de bouw van een dak voor het Olympisch stadion – bij wijze van architecturaal hoogstandje – dan deze minderheid te helpen door hen bijvoorbeeld een degelijke woonst te geven. In de plaats van de krotten zonder stromend water of elektriciteit waar ze nu in wonen.
Zo vergaat het ook de bedelaars, vluchtelingen en drugsverslaafden die ronddwalen in de buurt van de Spelen. Zij worden ofwel weggewerkt uit het gezichtsveld, ofwel opgesloten in een nieuwe gevangenis die speciaal voor deze gelegenheid werd gebouwd.
De hypocrisie stopt daar natuurlijk niet. Op aanvraag van de verantwoordelijken van de stad Athene werd de wetgeving omtrent prostitutie en pooierschap versoepeld, om prostitués naar de hoofdstad te lokken. Dit met de bedoeling dat toeristen en atleten gemakkelijker van hen gebruik zouden kunnen maken! Dit is een schandalige opwaardering van de kapitalistische uitbuiting van de vrouw. Het contrasteert nogal flagrant met het ideaal van “zuiverheid” en “fair play” dat door de organisatoren van de Spelen te Athene wordt opgehangen.
De vreugde rond het “feest van de sport” werd begin augustus getemperd door de dood van 13 arbeiders bij de bouw van een installatie voor de Spelen. De arbeiders werkten soms meer dan 15 uur per dag, kreunend onder de zware officiële druk om de werken tijdig te voltooien ondanks de vertragingen. Hierdoor gingen ze ook minder geconcentreerd te werk en riskeerden ze meer, soms zelfs dodelijke, ongelukken.
Je kan het niet over de Spelen hebben zonder de “10 geboden”, opgelegd door de sponsors aan de toeschouwers, te vermelden. Zo was het bijvoorbeeld verboden eigen drank en voedsel mee te nemen, aangezien multinationals als Coca-Cola en Mc Donalds het monopolie hadden op de terreinen. Het was ook verboden kleren te dragen van een merk dat de Spelen niet sponsorde en het was zelfs verboden reclame te maken voor zo’n merk..
De doping-affaires – en meer bepaald het feit dat de 2 Griekse sprinters Thanou en Kenteris, die geweldig geapprecieerd worden in hun land, niet aanwezig waren op de anti-doping controle – kon aan de aandacht worden onttrokken. De individualistische, neo-liberale ideologie maakt van de sporter een “ster”, een voorbeeld voor de jeugd. De atleet wordt geëxploiteerd door de sponsors. Hij of zij wordt meegesleurd in een eindeloze zucht naar de overwinning, ten koste van alles. Als je dit samen bekijkt met de steeds grotere hang naar winst, eigen aan het neoliberalisme, begrijp je al snel waarom sport momenteel zo vaak synoniem is met “doping”.
Onder het mom van een “Olympische wapenstilstand” en “vriendschap tussen de volkeren” proberen de organisatoren van de Spelen een boodschap van “hoop, vrede en gelijkheid” onder mensen te lanceren. Het grootste sportieve evenement op onze planeet is nochtans een weerspiegeling van onze maatschappij. De neoliberale ideologie is er alomtegenwoordig ten koste van de sport zelf, die op de tweede plaats wordt gezet. Tijd om de Olympische Spelen uit handen van het kapitaal te halen en onder een systeem van wereldsocialisme de werkelijke “gelijkheid” te realiseren.
