20 jaar na de ramp in Hillsborough

In april 1989 kwamen 96 mensen om in het voetbalstadion van Hillsborough. De meeste slachtoffers waren jonger dan 30, een derde jonger dan 20. De jongste dode was een jongen van 10. De officiële doodsoorzaak was zuurstoftekort door de drukte. De echte reden was een combinatie van een falend politie-optreden en kapitalistische inhaligheid.

Door Peter Glover

Op de 20ste verjaardag van het drama wachten de families en vrienden van de slachtoffers nog steeds op gerechtigheid. Paul Routlegde schreef terecht in The Mirror: “Moest de ramp plaats gevonden hebben op Wimbledon of Ascot, of op een koninklijke polo-wedstrijd, dan zou dat geleid hebben tot het meest intensieve onderzoek dat mogelijk is. Het feit dat er hier geen dergelijk onderzoek kwam, maakt duidelijk dat het een kwestie van klassen is.”

Twintig jaar geleden wachtte ik samen met andere fans van Liverpool op de bus om naar de wedstrijd te gaan tegen Notthingham Forest in het kader van de halve finale van de beker. De wedstrijd zou plaatsvinden op het terrein van Sheffield Wednesday, Hillsborough.

De fans van Liverpool zaten op een kleinere tribune (Leppings Lane – LL). Er was een grote vraag naar tickets, zelfs voor de wedstrijd werd gesteld dat de tribune LL niet zou voldoen aan de vereisten. Een vriend die er al eerder kwam, zei me dat deze tribune verschrikkelijk is. Hij zei me om niet langs de centrale ingang te gaan, maar andere ingangen te zoeken omdat de centrale ingang te druk zou zijn. Ik zorgde ervoor dat ik goed op tijd was om de drukte te vermijden.

Het was duidelijk dat de toegang tot de tribune een kokhals vormde waarbij in geval van nood deze toegang een reëel gevaar betekende. De politieverantwoordelijke voor het gebeuren, David Duckenfield, leek geen idee te hebben hoe hij de massa moest begeleiden. Hij opende de centrale toegang, maar een aantal verkeerde beslissingen zoals het feit dat iedereen op hetzelfde ogenblik in het vak wou, zorgde ervoor dat er paniek ontstond waarbij uiteindelijk 96 supporters omkwamen. De politie had geen duidelijk overzicht van hoeveel mensen waar stonden.

Tijdens het onderzoek werd ik ook ondervraagd en ik zei aan de agenten dat er verschillende agenten voor het vak stonden en probeerden om supporters die weg wilden raken tegen te houden. De gebeurtenissen zijn intussen goed gekend. Maar de woede van de Liverpool-supporters is vooral gericht tegen het gerechtelijke systeem en het feit dat niemand verantwoordelijk is gesteld voor het falende veiligheidsbeleid die dag. Het lijkt erop dat een aantal hooggeplaatste politieverantwoordelijken beschermd worden.

De politie van West Midlands kreeg de verantwoordelijkheid over het onderzoek, maar dat leverde niets op. Het onderzoek lijkt deel uit te maken van de doofpotoperatie en bevat tal van feitelijke fouten. Zo stelt het onderzoek dat alle doden voor 15u15 vielen, terwijl verklaringen van agenten bevestigden dat de 15-jarige Kevin Williams pas rond 16u overleed. Een vrouwelijke agente die bij Kevin was toen hij overleed, moest haar notitieboekje aan de politie afgeven. Haar verklaring werd veranderd en dat gebeurde ook met andere verklaringen.

Het onderzoek naar de ramp, the Taylor-rapport, werd in twee keren gepubliceerd. Het eerste rapport bracht heel wat kritiek op de politie, het uiteindelijke rapport was heel wat gematigder in de kritieken en legde nadruk op de nood aan stadia met enkel zitplaatsen. De verklaringen voor dit rapport werd niet onder eed afgelegd, wat de waarde ervan beperkt.

Het onderzoek naar de doden in Hillsborough vormen een voorbeeld van een gerechtelijke doofpotoperatie. Er werd geprobeerd om een grote nadruk te leggen op het alcoholgebruik van de slachtoffers. De lijst van slachtoffers werd voorgelezen met vermelding van het alcoholgehalte in het bloed. Dat gebeurde zelfs bij de tienjarige jongen die was omgekomen.

Die nadruk op alcohol had als doel om de indruk te wekken dat dit een belangrijke doodsoorzaak vormde. De politie wilde de indruk geven dat de supporters oncontroleerbare zatlappen waren die de moedige agenten verrasten. De slachtoffers waren volgens de conclusies van de politie omgekomen door een “ongeluk”. Niemand was daarvoor verantwoordelijk.

Een heropening van het onderzoek in 1997 leverde evenmin iets op. Het nieuwe onderzoek onder leiding van een hooggeplaatste magistraat was evenmin objectief als de vorige onderzoeken. De leugens van de politie werden bovendien overgenomen door de media die het hadden over supporters van Liverpool die op plundertocht gingen onder de slachtoffers. Een krant stelde zelfs dat sommige supporters zich enkel keerden tegen de politie en zelfs tegen diegenen die de slachtoffers wilden helpen. Dit werd overgenomen in de zogenaamde kwaliteitskranten.

20 jaar na de ramp worden de supporters nog altijd afgedaan als de verantwoordelijken voor de ramp. Dat dient enkel om de echte verantwoordelijken uit de wind te zetten. En dat zijn diegenen die weigerden te investeren in veilige tribunes en er enkel op uit waren om zoveel mogelijk supporters een ticket te verkopen, los van de omstandigheden waarin ze de wedstrijd zouden volgen. Dat zijn ook diegenen die verantwoordelijk waren voor het falende politie-optreden en die dit nadien probeerden toe te dekken.


Zie ook de website van de Hillsborough Justice Campaign: www.contrast.org/hillsborough/

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie