Als onderdeel van een breder platform organiseerde ‘Justice Sans Frontières’ zaterdagmiddag een protestactie om aandacht te vragen voor het aanhoudende geweld tegen de Rohingya-minderheid in Birma (Myanmar). Honderdduizenden Rohingya – dit weekend hadden de media het over 270.000 of bijna één op vier van de totale bevolking – zijn op de vlucht voor de systematische vervolging door Boeddhistische extremisten in Birma. Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi zit momenteel in de regering. Haar medeplichtig zwijgen is overgegaan in actieve ondersteuning van genocide.
Verslag en foto’s door Liesbeth
Op het Luxemburgplein waren er een duizendtal betogers. Die klaagden de stilzwijgende houding van Europa en de internationale gemeenschap aan. De demonstranten stelden dat deze instellingen niets doen aan de situatie van de Rohingya. Ze riepen slogans als “Europe: où es-tu?, Europe: que fais-tu?”
De Rohingya moslimbevolking wordt al decennialang vervolgd door Boeddhistische fundamentalisten en door het leger. De Rohingya wonen vooral in de deelstaat Rakhine (Arakan) en maken met 1,1 miljoen mensen 4% uit van de 55 miljoen inwoners van Birma. Er waren al tienduizenden Rohingya gevlucht in de jaren 1990. In de eerste vrije verkiezingen van 2012 werden de Rohingya er door de Boeddhistische partijen van beschuldigd de oorzaak van alle sociale problemen en de financiële crisis te zijn. De polarisatie leidde tot een nieuwe opleving van het geweld tegen de Rohingya.
Rakhine ligt in het westen van Myanmar, vlakbij Bangladesh. De Rohingya zijn verwant met de moslims in Bangladesh. Bij de onafhankelijkheid van Birma in 1948 vielen er al duizenden doden. Er was een opstand van de Rohingya om niet bij Birma maar bij Oost-Pakistan (nu Bangladesh) gevoegd te worden. Bij de onafhankelijkheidsoorlog in Bangladesh in 1971 vluchtten heel wat Bengalen naar Rakhine.
De Boeddhistische meerderheid in Birma weigert de Rohinya te erkennen. Het regime stelt dat het om gevluchte Bengali gaat, om illegale vluchtelingen. Het zijn tweederangsburgers die geen identiteitspapieren hebben, niet vrij kunnen reizen, geen gezondheidszorg genieten en niet meer dan twee kinderen mogen hebben. Ze worden te pas en te onpas uit hun huizen gezet en hebben geen recht op hun cultuur, hun land en oogsten. Op deze manier belanden ze steeds dieper in armoede en ontbering. Mensen die Rohingya willen helpen, worden ook bestraft.
Momenteel is er een escalatie van het geweld. Mondjesmaat bereiken verhalen en beelden van verkrachting, marteling, platbranden van dorpen, moskeeën en ga maar door de Westerse wereld. De Birmese regering ontkent dat er sprake is van genocide en weigert journalisten toe te laten. De VN heeft het over etnische zuiveringen en ‘misdaden tegen de mensheid.’ Aung San Suu Kyi bleef jarenlang zwijgen over het geweld en zoekt Europese steun voor de ‘democratisering’ van het land. Het medeplichtig zwijgen blijkt nu onderdeel te zijn van een even racistische opstelling tegen de Rohingya als de rest van het machthebbers in Birma. Ze stelt dat het niet om burgers van Myanmar gaat en stapt mee in het verhaal dat er sprake is van illegale migranten.
De voorbije weken zijn er honderden doden gevallen bij geweld door het leger. Zo werd een dorp omsingeld en 130 mensen werden hierbij doodgeschoten. Mensen worden letterlijk het land uitgedreven. Wie naar Bangladesh kan vluchten, komt daar in vluchtelingenkampen terecht. Tussen Birma en Bangladesh ligt de rivier Naf. Grenspatrouilles houden vluchtelingen tegen of sturen ze terug. Het leger jaagt bootjes met vluchtelingen weg. Sommigen proberen zwemmend de overkant te bereiken, maar velen verdrinken. Lijken, ook van vrouwen en kinderen spoelen aan. Zo ontstond de ‘nieuwe Ayran’ van Myanmar.
Zowat 20.000 vluchtelingen zitten vast in het stukje niemandsland tussen de rivier die Myanmar van Bangladesh scheidt en de officiële grens tussen beide landen vormt. Ze zitten er zonder eten en drinken. Het Birmese leger heeft mijnen gelegd aan de grens. In de kampen in Bangladesh is het al niet veel beter: er is te weinig voedsel en water. Het aantal vluchtelingen is op enkele weken opgelopen tot 270.000. Er kwamen al honderden mensen om door ondervoeding, malaria en diarree. Vanuit India worden Rohingya teruggestuurd. In Thailand worden ze opgepakt en gebruikt als slaven of doorverkocht aan Maleisiërs die hen gebruiken als slaven in de landbouw. De VN heeft het over de ‘meest onderdrukte bevolkingsgroep ter wereld.’
Human Rights Watch toonde aan dat dorpen systematisch in brand gestoken worden. De overheid ontkent en zegt dat de dorpelingen het zelf deden of dat het om geweld door een separatistische rebellenbeweging ging. Het geweld is systematisch en gericht op het volledig uitschakelen van een bevolkingsgroep. Met bijna één op vier Rohingya die het land op enkele weken tijd ontvlucht is, wordt de genocide gecombineerd met een vreselijke humanitaire ramp.
Tegenover deze ramp is solidariteit nodig. We moeten dit bekendmaken en de slachtoffers steunen. We eisen het onmiddellijke einde van het geweld, verdedigen het recht op zelfbeschikking van de Rohingya en alle andere bevolkingsgroepen in Birma, we eisen menswaardige opvang van alle vluchtelingen. We mogen hier niet over zwijgen: neen aan de genocide tegen de Rohingya! Internationale solidariteit voor een wereld zonder armoede, oorlog en vervolging!
