We publiceren elke zaterdag enkele korte stukjes die deze week verschenen op blogs die (al dan niet rechtstreeks) verbonden zijn aan LSP. Het gaat om opvallende of scherpe stukjes die ons waren bijgebleven.
Aangebrande forel
(Wanneer geloofssystemen verkruimelen: vervolg op wat voorafging)
Als u dacht dat een wereldrecessie en inzakkende beurzen erg was: in de vaderlandse pers maakte de afgelopen week ook een ander heet hangijzer school. De forel van Hitler. Het Canvas-programma van kookwonder Jeroen Meus had de geweldige gedachte opgevat om, wat heette, de lievelingsschotel van de Führer te reconstrueren. Inclusief het Beierse recept voor botersaus. Eindelijk zouden we aan de weet komen of de nazileider na zijn werkuren misschien wel wat goede smaak bezat. En of hij nu ja dan nee met enige zwier en zin voor culinaire esthetiek zijn forel in een Zuid-Duitse pan wist te mikken.
De polemiek die sindsdien in de Vlaamse pers losbarstte, doorstaat met glans de vergelijking met de Boerenkrijg, de Guldensporenslag en de discussie over Brussel-Halle-Vilvoorde samen. Er werd gehakt en gehouwen. Er werd aan neuzen getrokken en geduwd. Sociale netwerken werden belachelijk gemaakt. Argumentaties werden opgetrokken, verklaringsschema’s nauwgezet in stelling gebracht,… enkel om met de voorhamer weer compleet te worden vernield. In het bijzonder de commentatoren Luc Van der Kelen en Yves Desmet lieten zich gelden.
Voor beide heren leek de forel in superieure botersaus van Hitler een welgekome afwisseling in hun journalistieke bestaan. Beeld je eens het leven in van een neoliberale opiniemaker, waarvan we beide heerschappen op hun manier toch rolmodellen mogen noemen, in volle kredietcrisis. Da’s niet gelachen. Elke tien minuten een nieuwe, hatelijke onheilstijding die van de telexen stuikt. Om kurkdroog nog wat meer banknationaliseringen, beurscrashen of uiteenklappende zeepbellen in de financiële sector aan te kondigen. Na enkele weken al een stuk minder aangenaam, die vermeende "creatieve destructie".
Zo’n onfortuinlijke samenloop van de gebeurtenissen vreet aan het systeem. Een beetje links- of rechts-liberaal wordt daar geheid kregelig van. Waarom stemmen de feiten niet meer overeen met de gevierde theorie? Hij of zij begint naar schuldigen te zoeken. Buiten zichzelf. Nee, daar valt niks te rapen, Sherlock. Rest nog: ontwijkingsgedrag. Wij kennen een beetje van sociale psychologie. De neoliberale stukjesschrijver werpt zich nu, met een ijver een nobeler zaak waardig, op de forel van Hitler. Die forel, inclusief de botersaus waarin hij ronddobbert, neemt voor enkele dagen zijn gehele denkwereld in beslag. Allemaal uren en minuten die niet aan de depressie van het kapitalisme moeten worden besteed. Heerlijk. Er even lekker uit, met een stuk forel.
Zo gebeurde het dat Luc Van der Kelen de SP.a er in het Laatste Nieuws van beschuldigde, naar aanleiding van de bankcrisis, de "bolsjewieken" terug te hebben opgericht. Met vader Tobback in de rol van Lenin, altijd logisch redenerend, en Patrick Janssens als eeuwige opruier van de massa’s, Trotski of course. De gelijkenis leek Van der Kelen, in volle kredietcrisis, frappant. Gelukkig zorgde de VRT-forel van Plat Préféré snel voor enige afleiding, of het "spook van het marxisme" had onze commentator jammerlijk te bed gesteld. In een handomdraai had Van der Kelen een ontzagwekkende berg telexen over de economische crisis van zijn bureaublad geveegd. Verrukt dat hij principieel kon inhakken op elke banalisering van het Groot-Germaanse Rijk. Hij was dan wel een neoliberaal, maar sommige principes van de goede smaak en de gerechtigheid waren Van der Kelen niet vreemd. Het zij zo, er viel zelfs iets voor te zeggen, voor dat idee van goede smaak.
Maar dat was dan weer gerekend zonder het gemoed van Yves Desmet, die ook al die telexen en spetterende koppen over de economische tsunami had moeten verteren. Jongens, jongens, dat was voor Yves geen pretje. Je zal maar jarenlang iedere criticus van de vrije markt de mantel uitvegen als "oubollige socialist" uit de prehistorie, en dan zoiets meemaken! Eerst meende Yves dat deze crisis een gevolg was van "wantrouwen". Tussen de banken. Je moet er eens op letten: als de hoofdredacteur van De Morgen finaal een mankement in ons aller vrije markt gedwongen wordt te erkennen, dan zit het bijna altijd tussen onze oren. Zelden in de realiteit zelf. Kelderde er weer eens een serie beurskoersen dan ontwaarde Yves in zijn krant de dag nadien meteen een aandoening van "overpessimisme".
Wat volgde, weten we maar al te goed. Opnieuw een stapel hatelijke telexen, die kurkdroog gewaagden van de "ergste economische crisis sinds de jaren ’30". Toen de excessen van het neoliberalisme echt niet meer onder stoelen of banken konden worden gestoken, en hij zich met elk editoriaal belachelijker leek te maken, veranderde Yves geruisloos van positie. Plots leek het, warempel, alsof hij – en niet de "oubollige socialisten" – reeds jarenlang voor de nefaste gevolgen van een ongecontroleerde vrije markt hadden gewaarschuwd. Je moet maar durven.
Vergeef het de hoofdredacteur van De Morgen dus als hij zich ook, we schrijven 28 oktober, aan de forel van Hitler heeft vergrepen. Volgens Yves was hier veel meer in het geding dan VRT-kok Jeroen Meus ooit durfde bevroeden. De forel in botersaus leerde ons dat Hitler "ook maar een mens" was. Misschien geen goed mens, maar toch: een mens. Zonder het zelf te beseffen had Meus de diepere filosofische waarheid, reeds uit de doeken gedaan door academici als Hannah Arendt, omtrent de "banaliteit van het kwaad" gevat. In een kookprogramma als "Plat Préféré" nog wel. Wie had dat kunnen denken? Meus moet het tijdens het lezen van Desmets essay – een editoriaal volstond duidelijk niet – over Hitlers forel meermaals in Keulen hebben horen donderen. Dat dàt allemaal in zijn recept zat, wist onze kok helemaal niet. Die vond het naar eigen zeggen prima dat neonazi’s likkebaardend naar zijn programma uitkeken, want "iedereen mocht een opinie hebben" over zijn Beierse kookkunst.
Maar voor Yves was dit, temidden van een ineenstortend wereldkapitalisme, dus een erezaak. Het heilige principe van de vrije meningsuiting stond op het spel. En dus vroeg hij met aandrang, jawel, "de forellenverbranders" om te stoppen met wat ze bezig waren. Naar analogie met de boekverbrandingen van de nazi’s – ja, zo stond het er echt. De forellenverbranders: klinkt als een nieuwe dramaserie op de VRT. Als slechte smaak al wordt verboden, dan kunnen ze op de VRT veel verbieden, vond onze stukjesschrijver. Voorwaar, zo zorgde Jeroen Meus toch nog voor een lichtpuntje in deze duistere economische tijden. Wanneer politieke denkkaders ineenstuiken, wordt het voor de massa’s pas echt lachen. En hoog tijd om terug te vechten.
S-woord in de VS
In de campagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen haalt McCain fors uit naar Obama die onder meer wordt verweten een "socialist" te zijn. Uiteraard klopt dat niet en probeert McCain enkel maar om opnieuw het goede oude "rode gevaar" boven te halen in zijn wanhoopsstrijd om alsnog de volgende Amerikaanse president te worden. Anderzijds bieden dit soort verwijten wel kansen voor linkse socialisten om uit te leggen wat socialisme nu eigenlijk wel betekent en waarom Obama geen socialist is. In de krant Seattle Times werd Philip Locker van Socialist Alternative aan het woord gelaten om enige duiding te geven. De titel van het artikel was veelzeggend: "S-word is suddenly hot subject".
Artikel in de Seattle Times
Oorlog voor democratie
De Amerikaanse “oorlog voor democratie” in Irak en Afghanistan leidt niet alleen tot meer geweld en dictatuur in die landen. Het treft ook de Amerikaanse soldaten zelf. Vanuit de hulpverleningssector in de VS komen berichten over de vele problemen waarmee veteranen uit Irak en Afghanistan worden geconfronteerd. 15% van de vrouwelijke VS-soldaten werd door mannelijke collega’s seksueel lastig gevallen of verkracht. De helft van de veteranen kent posttraumatische stress-stoornissen. De jongeren die terugkeren uit de hel van Irak en Afghanistan blijven lijden onder de ervaringen die ze hebben opgedaan in een oorlog die niet de hunne is.
Elitair onderwijs: Maastrichtse universiteit betaalt inschrijvingsgeld slimste studenten terug…
Hoe kan je uitgroeien tot een meer prestigieuze universiteit met slimme studenten? In Maastricht hebben ze daar iets op gevonden: de 3% best scorende studenten krijgen het inschrijvingsgeld terug. Zowat 140 studenten krijgen hun geld terug. Via deze maatregel wil de universiteit zoveel mogelijk “topstudenten” aantrekken om zo het prestige van de universiteit te versterken. Het doel van de unief is blijkbaar niet om zoveel mogelijk jongeren een kritische opleiding te geven, maar wel om een kleine elite aan te trekken waarmee dan de concurrentie met grote prestigieuze universiteiten uit het buitenland kan worden aangegaan.
Oproep van Basta: De trein, het is altijd een beetje reizen: paspoortcontroles incluis
Eind oktober 2008, oude demonen ontwaken. Zo was het Centraal Station van Antwerpen afgelopen zaterdag opnieuw het toneel van een grootscheepse razzia. Lang geleden, dat wel. Maar met alle gekende ingrediënten van weleer. Naar goeie ouwe gewoonte werd al wie een kleurtje had eruit gehaald voor identiteitscontrole. Een actie tegen o.m. diefstal, zo liet het politiecommuniqué de burger nadien weten. Diefstal bestrijden met identiteitscontroles in de hal van het Centaal Station. Of we als burgers allemaal idioten zijn ?
De controleactie getuigt, naast dit scherp inzicht in ons aller denkvermogen, eveneens van een sterk inzicht in de diverse – Antwerpse – stedelijke samenleving. Diefstal ? Daar hangt een kleurtje aan natuurlijk. Ook dat is de boodschap die met deze zeer intelligente actie gegeven werd. En dit in een stad die in de alarmerende top tien van Europese steden staat die hoognodig een beleid moet ontwikkelen om haar diversiteit op een ordentelijke manier te managen. En als vorm van onthaal kan het al helemaal tellen. Welcome to Antwerp. Maar mag ik eerst even uw identiteit contoleren. De betere citymarketing.
Met de actie werden 39 mensen zonder papieren opgepakt en 14 opgesloten. 25 mensen zonder papieren werden vrij gelaten wegens toch niet repatrieerbaar. De jacht heropend. De intimidatie als instrument in het asiel- en migratiebeleid terug vanonder het stof. Ondertussen blijft miss T-boom haar non-beleid verder zetten. Niet eens antipolitiek. Niet eens slecht beleid … Neen. Gewoon geen beleid. Haar belangrijkste want enige beleidsdaad na dik 6 maanden ministerschap: het splitsen van de kinderen zonder papieren in een groep die men nog steeds achter tralies mag steken – wat ook vrolijk gebeurt – en een groep kinderen zonder papieren die met hun ouders in een huis mogen gaan wonen en coaching naar the way out mogen ontvangen. 6 maanden non-beleid dat geen enkel probleem, noch dat van de mensen zelf, noch dat van lokale overheden, noch dat van de kinderrechten, noch dat van de dienst vreemdelingenzaken, noch dat van de overvolle opvangcentra, noch dat van lokale politiediensten die zich niet inschrijven in actieve opsporing van mensen zonder papieren, noch … heeft aangepakt, laat staan opgelost. De verrottingsstrategie dus. Die miss T-boom in het zog van haar partijstrategen zal aanhouden tot aan de verkiezingen van 2009.
Lezers, vrienden, kameraden, medeburgers … dit kan niet langer. Het regeerakkoord bood en biedt oplossingen zowel voor de mensen zelf als voor alle geledingen van de samenleving die noodgedwongen moeten omgaan met de illegaliteit waarin naar schatting 110.000 medeburgers noodgedwongen vertoeven. 110.000 mensen gedwongen uit dit land verwijderen: geen optie wegens gewoon onmogelijk. Dus politici, ga terug naar dat regeerakkoord. En doe iets. Belofte maakt schuld.
Zondag 14 december organiseert het Antwerps middenveld onder deze slogan een grote manifestatie . Noteer alvast; meer info volgt later.
Ecofascisten gesignaleerd…
Voormalig VMO’er Eddy Hermy heeft er een nieuwe hobby bij. Om de zoveel jaar lanceert de man wel een nieuwe extreem-rechtse formatie. Zijn nieuwste initiatief is de N-SA, de nieuwe SA of Nieuw-Solidaristisch Alternatief. Misschien kan zijn volgende groep OSS (oude SS) worden gedoopt? In ieder geval probeert Hermy om een aantal jongeren rond zich te verzamelen om een radicale en politieke extreem-rechtse groep te vormen. Vreemd genoeg worden daar ook de eco-fascisten toe gerekend die zich keren tegen de economische groei. Alsof het de vooruitgang is die verantwoordelijk is voor de ecologische problemen! Het is net het gebrek aan vooruitgang dat het probleem vormt en met name het feit dat de enorme technologische mogelijkheden vandaag niet worden ingezet in het belang van de meerderheid van de bevolking, maar ten dienste van de winst van een kleine minderheid. Voor de N-SA’ers is het probleem niet het kapitalisme, maar wel de “overconsumptie” en daarom wordt gepleit tegen economische groei. Moesten deze eco-fascisten een beetje consequent zijn, ze zouden geiten en schapen gaan kweken in het Tillegembos om van daaruit “solidaristisch” te consuminderen. Een ernstig alternatief daarentegen verzet zich tegen de kapitalistische productiewijze en pleit voor een democratische planeconomie waarbij de behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal staan en niet de winsten van een klein groepje kapitalisten die een bedreiging vormen voor onze levensstandaard en ons leefmilieu.
Koken met Hitler
De VRT besliste om de uitzending waarin het favoriete gerecht van Adolf Hitler werd bereid dan toch niet uit te zenden. Met de uitzending zou de VRT de figuur Hitler vanuit een andere en weinig gewone hoek belichten. Vreemd genoeg dachten de televisiemakers dat forel het lievelingsgerecht van Hitler was, terwijl de man vegetarisch was. De aflevering met de forel van Hitler kwam naast afleveringen met gerechten die graag werden verorberd door Salvador Dali, Jacques Brel,… In die culturele kringen is Hitler natuurlijk een buitenbeentje, de schilderkunsten van de man werden nooit echt geapprecieerd door het brede publiek. Hitler werd enkel bekend met zijn megalomane en anti-humane projecten waarbij onder meer de Joden, communisten, linkse socialisten, zigeuners,… eraan moesten geloven. Maar natuurlijk kon de VRT moeilijk een kookprogramma maken waarin enkele communisten en Joden op de barbecue werden gelegd. Wij hebben serieuze bedenkingen bij dit soort programma’s waarbij het misdadige karakter van het naziregime als iets banaal wordt gezien – een detail in de geschiedenis als het ware. De Franse neo-fascist Le Pen lag terecht onder vuur voor die visie (dat de holocaust een detail in de geschiedenis was). De VRT mag wat ons betreft ook onder vuur liggen voor deze visie.
Dedeckeriaanse toestanden
Bij de Lijst-Dedecker is er nu al ruzie in de provincie Limburg. De drie regionale afdelingen liggen met elkaar overhoop en de nationale leiding is moeten tussenkomen om de afdelingen allemaal het zwijgen op te leggen. Zo gaat dat in liberale formaties waar "freedom of speech" enkel een gepatenteerde merknaam is (dat probeerde LDD’er Jurgen Verstrepen ooit te beweren!). De Limburgse liberalen werden het zwijgen opgelegd en Dedecker zoekt naar buitenstaanders om de Limburgse lijst van zijn partij aan te voeren. Een gouden tip dus voor al wie carrière wil maken bij Dedecker: wacht lang genoeg vooraleer je aansluiting zoekt bij de brulaap uit Oostende!
De Lange Zwabber brug op Panorama
Klik hier om het video filmpje te bekijken
