Unizo-topman Karel Van Eetvelt maakt zich klaar voor de onderhandelingen over een nieuw interprofessioneel akkoord in het najaar. Dat doet de extremist naar goede gewoonte met een reeks provocatieve uitvallen naar de arbeiders en hun gezinnen. Als het Van Eetvelt afhangt komt er geen cent voor loonsverhogingen, ook niet voor de minimumlonen.
In De Tijd van vandaag krijgt Van Eetvelt ruimte om zijn standpunten nog eens duidelijk te stellen: er mag geen cent naar loonsverhogingen gaan, maar wel naar lastenverlagingen voor de bedrijven. Indien er geen geld is voor lastenverlagingen, moeten de arbeiders maar langer werken. Daarmee herhaalt Van Eetvelt zijn eerdere provocatieve voorstel om de werkweek op te trekken tot 48 uur zonder een compensatie van de lonen.
Het nieuwste argument om dezelfde eisen op tafel te leggen, wordt gevonden bij de economische crisis. Het klopt dat er herstructureringen plaatsvinden en heel wat KMO’s failliet gaan, maar een vraag die Van Eetvelt niet stelt is: waarvoor zijn de recordwinsten van de afgelopen jaren aangewend? De reden voor de economische crisis vandaag ligt volgens de patronale woordvoerder uiteraard niet bij de kleine toplaag die zichzelf verrijkt heeft op de casino’s van het kapitalisme en de speculatie. Neen, “Een markteconomie is gebaseerd op vertrouwen. Als dat vertrouwen zoek is, draait alles in de soep.” Het probleem is dus een gebrek aan vertrouwen?
Om dat vertrouwen te herstellen, wil Van Eetvelt nieuwe lastenverlagingen en een verdere ondermijning van de koopkracht. Dat waren overigens ook zijn eisen toen het economisch wel nog goed ging. Het heeft niet geholpen om de economische crisis tegen te houden, maar nu zou het wel helpen om deze crisis te stoppen?
Een verhoging van de koopkracht is volgens Van Eetvelt niet mogelijk. “Ik heb veel liever dat zoveel mogelijk consumenten kunnen blijven consumeren omdat ze nog werk hebben, in plaats van nu een ‘push’ te geven in de hoop dat de conjunctuur volgend jaar wel zal heropleven. Daar geloof ik niets van.” Blijkbaar heeft ook Van Eetvelt zelf een gebrek aan vertrouwen en is hij overeenkomstig zijn eigen redenering bijgevolg medeverantwoordelijk voor de actuele crisis.
Hogere lonen zijn voor Van Eetvelt uitgesloten, alle beschikbare middelen moeten gaan naar nieuwe lastenverlagingen voor de bedrijven. Maar niet getreurd: “Er is een alternatief. Maar dat ligt vreselijk moeilijk. Je kan iets doen aan het aantal uren dat mensen presteren. In plaats van de kosten te verlagen, zorg je er dan voor dat er meer gepresteerd wordt tegen dezelfde kostprijs.” Langer werken voor een zelfde loon zou producten goedkoper moeten maken. Of zou het enkel de winsten vergroten? Volgens Van Eetvelt moet langer werken de norm worden, maar niet noodzakelijk op een lineaire wijze. Het zou wel kunnen door onder meer “op te houden met het alsmaar uitbreiden van allerhande verlofregelingen.” Dat zal ook bij de toeristische sector geen populair standpunt zijn.
Voor Van Eetvelt hebben de werknemers al genoeg gekregen. “De andere kant heeft alles al gehad. Het zijn de hardste roepers.” En dan bedoelt Van Eetvelt niet dat hij aan onze kant zou staan… Hij stelt dat er geen enkele ruimte is voor een verhoging van de koopkracht, “dat is voor later, als de economie weer beter draait”. Zelfs voor de minimumlonen is er geen ruimte, Van Eetvelt: “No passaran. Die gaan met 0 procent omhoog.” Met andere woorden: de minimumlonen gaan er in reële cijfers op achteruit. “Ik verwacht dat onze vakbonden nu absoluut kiezen voor werkgelegenheid en de rest van hun agenda vergeten. (…) En laat de vakbonden ophouden met te zeggen dat er nog niets gedaan is. Komaan zeg. De index blijft gegarandeerd.”
Als het van figuren als Van Eetvelt afhangt, zullen we de komende jaren fors moeten inleveren. Wie daartegen wil ingaan, is volgens de patronale extremist aan het “zagen”. We moeten ons maar gewillig laten uitpersen als citroenen zodat de welgestelde vrienden van Van Eetvelt verder de zakken kunnen vullen. Wel opvallend in het interview met Van Eetvelt: de man beweert niet langer dat de klachten over de koopkracht gebaseerd zijn op “hysterie”. Nu is zijn standpunt dat we maar vrede moeten nemen met de dalende koopkracht en hopen op betere economische tijden.
