De rechten van onderdrukte gemeenschappen, en meer van de werkende mensen in het algemeen, worden aangevallen door Trump, en de LGBTQI+ gemeenschap is hier geen uitzondering op. De belangrijke stappen die vooruit gezet werden onder de Obama-administratie, zoals transvriendelijke toiletblokken in scholen, kwamen al in de eerste weken van Trump’s presidentschap onder vuur. Bij het ingaan van het Pride-seizoen dit jaar is het echter inspirerend én essentieel dat de evenementen politieker worden als respons op de aanvallen op onze gemeenschap, waarbij sommige evenementen formeel zijn omgezet in protesten. We kunnen de Pride gebruiken als lanceerplatform voor een vernieuwde LGBTQI+ – beweging, die vecht voor haar bevrijding, en dit in solidariteit met alle werkende mensen die in strijd gaan tegen deze gevaarlijke rechtse administratie.
Tara Brown, Socialist Alternative (USA) – overgenomen vanop campagnerosa.be
Een brede aanval
Trump voerde z’n anti-LGBTQI+ – agenda al snel uit. In Maart schafte hij de bescherming voor lgbtqi+- werknemers bij federale aannemers en leveranciers af, en trok de in 2014 door Obama ingevoerde Fair Pay and Safe Workplaces order in. Deze wet stipuleerde een aantal regels voor werknemers voor bedrijven die werken voor de overheid, met onder meer een verbod op discriminatie op basis van seksuele geaardheid of genderidentiteit. Trump dreigt ook miljarden dollars steun aan het National Institute of Health terug te trekken, dat onder andere onderzoek doet om mensen met HIV/AIDS te helpen.
LGBTQI+ jongeren strijken Trump ook tegen de haren, en ze zullen solidariteit nodig hebben in hun gevecht met minister van Onderwijs Betsy DeVos. De familie DeVos financierde het lobbywerk voor een in 2012 in Michigan goedgekeurde richtlijn genaamd ‘het recht op expressie van religieuze rechten voor studenten’, in de praktijk een richtlijn die pestgedrag in de hand werkte. Nu heeft Betsy DeVos als hoofd van het Departement Onderwijs federale macht, waardoor alle LGBTQI+ – jongeren een hoger risico lopen om gepest te worden, en het daarbij horende hogere risico op depressie en suïcide. Betsy DeVos steunde al het terugdraaien van Obama’s transinclusie interpretatie van Title IX, waardoor de dagelijkse veiligheid en rechten van transgenderstudenten die een toiletruimte aangepast aan hun noden willen gebruiken onder druk komen te staan.
Recente overwinningen van onze beweging worden, zoals bescherming van trans studenten, worden actief en in sneltempo teruggedraaid. Hoewel Trump tijdens z’n campagne liet uitschijnen dat het hem niet uitmaakte wie welk toilet gebruikte, vertellen zijn ministerkeuzes en daden een ander verhaal. Het is duidelijk dat zijn reactionaire agenda erop gericht is om heel wat rechten, waaronder deze rond toiletvoorzieningen, te ondermijnen. In navolging van de opkomst van de Trump administratie voerden minstens 16 staten terug restrictievere wetten in, , waaronder een beperktere toegang voor transpersonen tot toiletten en andere gender-gesegregeerde faciliteiten. Deze aanvallen worden op poten gezet door dezelfde rechtse, bekrompen mensen die ook staat per staat reproductieve rechten ondermijnen. Alle soorten vooroordelen worden versterkt door deze regering, en het aantal haatmisdrijven stijgt in heel de VS.
Lessen van de strijd tegen Reagan
Het is niet de eerste keer dat de LGBTQI+ – beweging het moet opnemen tegen een bekrompen, bevooroordeelde, rechtse president. Onder Ronald Reagan toonde de LGBTQI+ -beweging hoe je overwinningen kan boeken in een vijandige omgeving. Reagan ‘kon de ‘homo -levensstijl’ niet goedkeuren’, terwijl z’n communicatiedirecteur Pat Buchanan AIDS ‘ de wraak van de natuur op homomannen’ noemde. Reagan bracht z’n homofobie in de praktijk door onder andere vier jaar lang niets te ondernemen rond de dodelijke epidemie van HIV/AIDS in de jaren ’80.
Een internationale massabeweging van LGBTQI+ -arbeiders vocht terug. Een essentieel deel van de beweging was ACP UP, (AIDS Coalition to Unleash Power), die verkeerde aannames over de verspreiding van HIV systematisch rechtzette, en de dodelijke stilte van de regering aankloeg. Tijdens de actie op 11 october 1988, “Seize Control of the FDA,” bezetten honderden activisten de gebouwen van de FDA lang genoeg om de gewone gang van zaken te verstoren, en om het hele gebouw vol affiches en banners van ACT UP te hangen. Hierop stonden slogans als “The Government Has Blood on Its Hands. One AIDS Death Every Half Hour,” ( ‘De regering heeft bloed aan de handen. Elk half uur sterft er iemand aan AIDS’) en “We Recognize Every AIDS Death as an Act of Racist, Sexist, and Homophobic Violence.” (‘Wij beschouwen elke AIDS dood als een daad van racistisch, seksistisch en homofoob geweld’). De beweging bracht de problematiek onder de aandacht bij het grote publiek, en forceerde zo de Reaganadministratie om het onderzoek naar HIV/AIDs te versnellen, of om anders verder massaverzet en massa-actie te riskeren.
Onze strijd verenigen
Deze bewegingen van onderuit stelden ons in staat om een reeële dreiging te vormen voor het establishment, en om hierdoor grote overwinningen te boeken. Uiteraard stelt de Trum administratie nieuwe uitdagingen. Om Trump te verslaan moeten we verschillende gevechten verenigen: de strijd tegen het stopzetten van financiering voor Planned Parenthood is essentieel, en hierin moeten de LQBTQI+ – gemeenschap en de vrouwenbeweging zich verenigen. De verkiezing van Trump vormt een rechtstreekse bedreiding voor de rechten van LGBTQI+ -mensen, vrouwen, en de werkende klasse in het algemeen, en we hebben maximale eenheid in actie nodig om deze rechtse aanval te kunnen weerstaan.
Hoewel we brede eenheid nodig hebben, zal de LGBTQI+-beweging pas op haar sterkst zijn als ze zich niet beperkt tot wat aanvaardbaar is voor het rechtse establishment van de Democratische Partij. Zowel tijdens de Obama administratie als nu is de werkloosheidsgraad bij transgenders 3 keer zo hoog, en zijn problemen als hoger risico op seksueel en politiegeweld, slechtere toegang tot gezondheidszorg, hogere graad aan dakloosheid en slechtere mentale gezondheid wijdverspreid binnen de LGBTQI+ – gemeenschap.
De recente ontwikkelingen in de transgenderrechtenbewering hebben al geleid tot belangrijke ontwikkelingen rond zichtbaarheid en veiligheid, en ze vernieuwde de vechtlust van de gehele LGBTQI+ -beweging. Terwijl Democratische leiders vaak een afwachtende, voorzichtige houding aannemen in de strijd voor transrechten, is een nieuw, geradicaliseerd deel van de LGBTQI+ – beweging opgestaan, vaak geleid door jonge trans activisten. Op onafhankelijke basis zetten zij belangrijke stappen vooruit, hoewel ongelijkheid, discriminatie en geweld een probleem blijven voor onze gemeenschap.
We hebben een politiek programma nodig dat onze sociale en economische moeilijkheden erkend met duidelijke eisen, en dat onze zelfverklaarde medestanders oproept om samen in verzet te gaan voor echte vooruitgang. Het was de massabeweging voor huwelijksrechten die Obama’s steun hiervoor afdwong.
Obama onthield zich toen California z’n beruchte voorstel 8, dat het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht tijdelijk verbood, erdoor kreeg, en sprak zich pas uit voor gelijke huwelijksrechten toen hierrond voldoende commotie ontstond. Politici van het establishment luiteren vaak pas naar een beweging eens deze te groot en te luid is om te negeren. We moeten ons van onderuit blijven organiseren, om Democratische politici onder druk te blijven zetten, en om terug te vechten tegen de rechterzijde. Dit moeten we doen met radicale eisen die de hele werkende klasse ten goede komen.
Pride Politiseren
Het is belangrijk dat de Pride evenementen een activistischer karakter krijgen, wat de beweging kan stimuleren en tegengewicht kan bieden aan de steeds verdergaande commercialisering van de evenementen de laatste jaren. We moeten de Pride dit jaar aangrijpen om een bredere beweging tegen Trump op te zetten, en om eisen naar voor te schuiven die niet meer defensief, maar offensief zijn. We moeten verder gaan dan de strijd voor aanvaarding, en vechten voor sterke antidiscriminatiewetten, wetten tegen pesterijen, gratis en toegankelijke (mentale) gezondheidszorg voor LGBTQI+ jongeren, gratis en toegankelijke mogelijkheden voor geslachtsverandering, en echte oplossingen voor dakloosheid bij LGBTQI+ – personen.
Het verzet tegen vooroordelen moet ook internationaal zijn, en op veel plaatsen wordt de Pride gepolitiseerd tot een verzet tegen een rechtse regering. In Brazilië werd het brutale geweld tegen LGBTQI+ – personen nog verergerd onder de reactionaire interim-regering van Temer. De Braziliaanse LGBTQI+ – en vrouwenbeweging vecht terug door het politiseren van Pride parades, waaronder deze voor Carnaval, dat meer en meer het karakter van protest tegen vooroordelen krijgt ondanks z’n katholieke wortels. De verschrikkelijke onderdrukking van de LGBTQI+ gemeenschap in Tsjetsjenië leidde tot wereldwijde verontwaardiging en protest.
De krachtigste manier om de LGBTQI+ -gemeenschap te beschermen tegen toekomstige aanvallen is een door een brede arbeidersbeweging, die LGBTQI+ -bevrijding ondersteunt en maximale eenheid in actie bouwt in onze collectieve strijd.
De strijd voor universele gezondheidszorg, bijvoorbeeld, kan miljoenen werkenden verenigen in de strijd tegen Trump, en zal de LGBTQI+ – gemeenschap extra ten goede komen. We kunnen ons verenigen rond eisen als een degelijk minimumloon, betaalbare huisvesting, en gratis hoger onderwijs. Aan de andere kant kan dan een brede beweging met ons meevechten tegen bekrompen anti-LGBTQI+ – wetten, en voor rechten rond toiletvoorzieningen en bescherming op de werkvloer en op school. Wil jij ook bouwen aan een sterke beweging voor LGBTQI+ rechten, en rechten voor werkenden, in een beweging geleid door arbeiders en jongeren van alle geslachten en seksuele oriëntaties, sluit dan aan bij campagne ROSA.
Zaterdag 12 augustus: met ROSA campagne naar de Pride in Antwerpen
Ongelijkheid en haat zijn inherent aan het kapitalisme. Het is gebaseerd op verdeel- en -heersstrategieën, en op de hiërarchische structuren van kerk en familie, zodat de superrijke elite z’n disfunctionele en verschrikkelijk ongelijke systeem kan verdedigen. Een einde aan homofobie, misogynie en haat betekent een einde aan het kapitalisme, en in de plaats een socialistische maatschappij gebaseerd op gelijkheid, democratie en solidariteit.
