Publieke meeting in Barcelona met 600 aanwezigen herdenkt Russische Revolutie

De afgelopen dagen was er een bijzonder succesvolle zomerschool van het Committee for a Workers’ International (CWI), de internationale organisatie waarvan LSP de Belgische afdeling is. Het was een historische zomerschool: op de laatste dag werd formeel gestemd over de eenmaking tussen het CWI en Izquierda Revolucionaria, een organisatie met afdelingen in de Spaanse staat, Mexico en Venezuela. We komen daar nog uitgebreid op terug. Tijdens de zomerschool was er een publieke meeting in het centrum van Barcelona. Hieronder een verslag.

De internationale meeting van Izquierda Revolucionaria en het CWI was erg geslaagd. Er waren meer dan 600 aanwezigen: werkenden, jongeren en activisten van zowel onze organisatie als de rest van de linkerzijde vulden de centrale zaal van de Cocheras de Sants. De sfeer was bijzonder energiek: wij verdedigen de erfenis van Oktober 1917 en staan voor een hedendaags revolutionair internationalistisch marxisme.

De sprekers waren, in volgorde van spreken, Ana Garcia, de algemeen-secretaris van de Sindicato de Estudiantes, Paul Murphy, een socialistisch parlementslid in Ierland die net een historische overwinning behaalde tegen de poging om hem en anderen te vervolgen wegens de succesvolle strijd tegen de waterbelasting, Juan Ignacio Ramos van Izquierda Revolucionaria, Peter Taaffe van de Socialist Party (Engeland en Wales) en Kshama Sawant, socialistisch gemeenteraadslid in Seattle (VS) en een bekende figuur van de Amerikaanse linkerzijde.

Het is niet gemakkelijk om de impact van de sprekers te omschrijven. Ze hadden het twee uur lang over zowel historische elementen met een nadruk op de Oktoberrevolutie van 1917 als over de strijd vandaag. De sprekers benadrukten de enorme erfenis van de bolsjewieken, van de ideeën van Lenin en Trotski en van de tienduizenden anonieme activisten die vandaag de strijd voor een socialistische wereld verderzetten.

Als wij vandaag de revoluties van 1917 in Rusland herdenken, is dit omdat ze een gids tot actie vormen. Toen de werkenden en jongeren in Rusland de macht grepen, de kapitalisten onteigenden, land aan de boeren gaven, rechten aan vrouwen en het recht op zelfbeschikking van naties verdedigden, toonden ze in daden en niet enkel in woorden dat het mogelijk is om tot echte verandering te komen en het kapitalisme omver te werpen.

De overwinning van oktober 1917 schokte de wereld en inspireerde werkenden en jongeren. Het bracht hoop op grote schaal. Het idee van socialisme verliet het terrein van de theorie en werd een praktische taak. Deze revolutie was de meest democratische, participatieve en genereuze in de geschiedenis.

Er werd op de meeting ook verwezen naar de val van de Sovjet-Unie en de stalinistische regimes in Oost-Europa. Deze val opende de weg voor een brutale kapitalistische contrarevolutie. De bureaucratie had het internationalisme van de werkenden opgegeven voor de anti-marxistische theorie van socialisme in één land. De arbeidersdemocratie werd aan de kant geschoven om plaats te maken voor een autoritaire staat waarin de bolsjewieken van Lenin meedogenloos vervolgd en uitgemoord werden. De revolutie werd verraden. Delen van deze bureaucratie verdedigden het kapitalistisch herstel en werden onderdeel van een nieuwe kapitalistische klasse.

Bij de val van het Oostblok riep de burgerij wereldwijd de overwinning uit. De leidingen van de oude traditionele linkse organisaties, de oude communistische partijen en de sociaaldemocratie maar ook de vakbondsleidingen, maakten een bocht naar rechts en de meesten aanvaarden de logica van het neoliberalisme. In deze storm van reactie en van neergang van de strijd, hielden de marxisten stand. We wisten dat de schijnbare triomf van het kapitalisme slechts tijdelijk zou zijn en dat een nieuwe crisis alle illusies zou doorprikken.

De sprekers op de meeting benadrukten allemaal hoe het kapitalisme de afgelopen tien jaar de ergste recessie sinds 1929 kent. Het internationale evenwicht van het systeem is gebroken: massale werkloosheid, ongelijkheid, oorlogen met duizenden doden en vluchtelingen, de ecologische catastrofe, … kennen een opmars.

De samenleving bepaalt het bewustzijn, stelde Marx. De crisis heeft de processen van klassenstrijd versneld en heeft geleid tot een opgang van strijd zoals we die de afgelopen decennia niet meer zagen. Het bewustzijn van miljoenen werkenden en vooral van de jongeren is samen met de sociale polarisatie versterkt. Het kapitalisme is teruggeworpen in een periode van onzekerheid en pessimisme.

De ervaring van deze jaren heeft ook getoond dat als we echte verandering willen, woorden en toespraken niet volstaan. Het voorbeeld van Griekenland is belangrijk. Syriza en Tsipras genoten de steun van de werkenden. Maar het ontbrak Tsipras aan een revolutionair beleid. Hij aanvaardde uiteindelijk de logica van het kapitalisme en onderwierp zich schaamteloos aan de trojka waarna hij zelf besparingen moest doorvoeren.

De klassenstrijd kent soms spectaculaire opstoten en neergangen. Doorheen die verschillende fasen van strijd kunnen we de marxistische krachten opbouwen. We moeten niet alleen actief tussenkomen in bewegingen, we moeten ook een consequent socialistisch programma verdedigen. Kshama Sawant legde uit hoe de campagne voor een minimumloon van 15 dollar per uur gewonnen werd in Seattle. Ze had het ook over de strijd die we samen met anderen voeren tegen het reactionaire beleid van Trump. Kshama legde uit hoe een verkozen positie kan gebruikt worden om de organisatiegraad en het bewustzijn van bredere lagen van de werkenden te verhogen. Hetzelfde zien we met Paul Murphy en de strijd tegen de waterbelasting die op harde repressie van de staat botste. De manier waarop de Socialist Party samen met anderen een massacampagne heeft gevoerd tegen de criminalisering van protest maakte het mogelijk om de aanvallen af te wenden: de jury verklaarde dat de activisten van Jobstown niet schuldig waren. Deze belangrijke overwinning toont hoe marxisten succesvol kunnen ingaan tegen repressie en reactie.

Peter Taaffe vatte de centrale ideeën van het bolsjewisme samen, met een nadruk op het belang van een revolutionaire partij om de situatie te veranderen. Dit is ook vandaag een centrale uitdaging: revolutionaire organisaties opbouwen doorheen geduldige tussenkomsten in de klassenstrijd en in nieuwe politieke fenomenen die ontstaan als gevolg van de crisis van dit systeem en de afwezigheid van grote linkse partijen. De Socialist Party (Engeland en Wales) pleit voor een regering geleid door Corbyn om een socialistisch programma tegen besparingen door te voeren. Dat is de enige manier om vooruit te gaan en om de hoop van miljoenen mensen op het einde van de Tories en de besparingen een concrete invulling te geven.

Ana Garcia had het over de rol van jongeren in alle gebeurtenissen in de Spaanse staat de afgelopen jaren. De kinderen van de crisis zien dat dit systeem hen niets te bieden heeft. Ze erven enkel de rechten die hun ouders en grootouders door strijd afgedwongen hebben. Jongeren stonden centraal in de sociale opstand die de PP aan banden legde en aanleiding gaf tot een grote crisis in het post-Franco regime. De Sindicato de Estudiantes speelt een grote rol in deze strijd en verdedigt daarin een revolutionair anti-kapitalistisch programma. We baseren ons op de kracht van de jongeren om dat programma te versterken.

Ana legde uit hoe de Sindicato de Estudiantes 25 scholieren- en studentenstakingen organiseerde waarbij de scholen leegliepen om te protesteren tegen de regering. Miljoenen jongeren willen een verregaande verandering die niet mogelijk is binnen de logica van dit systeem. We willen gratis en degelijk onderwijs, maar ook gezondheidszorg, werk en betaalbare huisvesting. Om dat af te dwingen, moeten we strijden voor socialisme. De Sindicato de Estudiantes verdedigt dan ook de ideeën van het marxisme en van de bolsjewieken.

De verdediging van het recht op zelfbeschikking in Catalonië was doorheen de hele meeting aanwezig. Het werd opgenomen in de opening van de meeting door Borja Latorre en werd vooral door Juan Ignacio Ramos verdedigd. Izquierda Revolucionaria stelt dat de Catalaanse bevolking het recht moet hebben om te beslissen en dit hangt niet af van de vraag of de Spaanse staat dit al dan niet aanvaardt. Het recht om zelf te beslissen moet afgedwongen worden door mobilisatie en massastrijd.

We kunnen ons niet onderwerpen aan de Catalaanse burgerij of rechtse nationalisten zoals die van de PdeCat die vooraan staan in het opleggen van besparingen en repressie. Wij staan voor een socialistisch Catalonië, een socialistische republiek waarin de werkenden en jongeren van Catalonië zich verenigen met die uit de rest van de Spaanse staat om samen echte democratie te bekomen en dus socialisme door te voeren. Een belangrijke stap hiertoe is het bestrijden van de reactionaire regeringen van Rajoy in Madrid en van Puigdemont in Catalonië. Dit vereist massastrijd en een breuk met de sociale vrede die door de vakbondsleiders wordt verdedigd.

Deze meeting herdacht de 100ste verjaardag van de Russische Revolutie, maar het was ook de verjaardag van een andere belangrijke revolutie: drie jaar van gewapende strijd tegen het fascisme in de straten, loopgraven en fabrieken van Catalonië, Baskenland en andere delen van de Spaanse staat. Deze heldhaftige strijd blijft een bron van inspiratie. De meeting bracht hulde aan de honderdduizenden die het leven lieten onder de dictatuur en die nog altijd niet erkend worden.

Alle sprekers benadrukten dat de objectieve materiële voorwaarden voor socialisme bestaan. Het zijn niet de objectieve omstandigheden die tot gemiste kansen leiden, maar het gebrek aan revolutionaire leiding. Dat is onze taak: bijdragen aan het opbouwen van de subjectieve factor waarbij we de hand reiken naar al wie de samenleving wil veranderen. De meeting eindigde met een krachtige versie van De Internationale die door de meer dan 600 aanwezigen in tientallen talen werd gezongen.

De sprekers op de meeting (van links naar rechts): Peter Taaffe, Kshama Sawant, Juan Ignacio Ramos, Tony Saunois (die de meeting voorzat), Ana Garcia, Paul Murphy en Borja Latorre (die de meeting samen met Tony voorzat)
Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie