In de maand mei hield staatssecretaris Theo Francken enkele meetings. Hij trok onder meer naar de UGent en de VUB om er zijn repressieve asielbeleid toe te lichten. Hiermee mobiliseerde hij de eigen reactionair-rechtse achterban. Onder die achterban ook extreemrechtse studenten zoals die van NSV, traditioneel een kweekvijver van het Vlaams Belang maar ook gecharmeerd door Theo ‘Trump’ Francken.
De meetings versterkten het zelfvertrouwen van rechtse jongeren die overgingen tot een intimidatiecampagne tegen linkse studenten en al wie het niet met hun visie eens is. Zo verspreidde de ondervoorzitter van N-VA, Dylan Vandersnickt, een wansmakelijke cartoon waarop een linkse studente aan de VUB verkracht werd. Een andere linkse student kreeg in de cartoon een kogel door zijn hoofd gejaagd, een niet mis te verstane bedreiging. Pas toen deze intimidatie ruimte mediabelangstelling kreeg, moest N-VA noodgedwongen afstand nemen van Vandersnickt.
De meetings van Francken werden telkens verstoord door tegenstanders die de ingang blokkeerden (VUB) of vanuit de zaal protesteerden (Ugent). Deze acties werden beantwoord met typische NSV-slogans als “linkse ratten, rol uw matten.” Francken gaf extreemrechtse alle ruimte en moedigde hen aan. Niet verwonderlijk dat de eigen troepen zich nadien gesterkt voelden om een stap verder te gaan met openlijke intimidatie die zich niet tot het internet beperkte.
Mobilisatie is daar het beste antwoord op. Bij een eerste meeting van Francken aan de Ugent in april was er een betoging die honderden jongeren op de been bracht. Dat vonden wij een uitstekend initiatief. Het toont aan dat de aanhangers van Francken zeker geen meerderheid van de studenten vertegenwoordigen en dat het asociale beleid op protest botst dat gesteund wordt door bredere lagen. Een betoging biedt bovendien de mogelijkheid om campagne te voeren en in discussie te gaan met studenten en anderen over de noodzaak van protest en over alternatieven op het beleid zoals verzet tegen de oorlogspolitiek, de imperialistische plunderingen en het besparingsbeleid bij ons. Zo kunnen we vermijden dat het protest zich beperkt tot een klein groepje dat geïsoleerd in een vijandige meeting zit of een blokkade die onvoldoende begrepen wordt door de studenten van de campus zelf. Mobilisatie kan bovendien het zelfvertrouwen van rechts breken.
De rechtse studenten zullen volgend academiejaar ongetwijfeld verder in het offensief gaan. Sluit je nu al aan bij de Actief Linkse Studenten om de benadering die we hierboven beschrijven te versterken en te bouwen aan sterke mobilisaties!
