Zaterdag waren er in de straten van Hamburg 76.000 betogers tegen het beleid van de G20. Het was een bont samengestelde betoging die doorheen de stad trok. Er werd gemobiliseerd door een breed samengestelde coalitie van linkse organisaties zoals Die Linke, Attac, migrantengroeperingen, Jugend gegen G20, Linksjugend, … Ook met de SAV, de Duitse afdeling van het CWI, namen we actief deel.
Door Angelika Teweleit – Lees ook ons verslag van de acties in de aanloop naar zaterdag
Het is moeilijk om in te schatten hoeveel mensen afgeschrikt werden door de angst voor politiegeweld en confrontaties. Wel is het zeker dat veel gezinnen uit Hamburg hun kinderen thuis hielden en niet naar de betoging lieten gaan. Tegen deze achtergrond was het opmerkelijk dat dit voor veel aanwezigen toch hun eerste betoging was. De drang om aanwezig te zijn was groter dan de angst voor politiegeweld.
Het grootste aantal betogers was gemobiliseerd door de campagnes tegen de G20 en door de antikapitalistische bewegingen. Het was een voorbeeld van hoe we de strijd tegen het globale kapitalisme kunnen voeren: met massamobilisatie en een bredere politisering. Dat is een andere optie dan de tactieken van de autonomen die vooral uit zijn op confrontaties met de politie en daarbij een schijnradicaliteit propageren die compleet voorbijgaat aan het bewustzijn van gewone werkenden en hun gezinnen. Niet alle werkenden zijn linkse activisten, maar we moeten wel zo breed mogelijke lagen kunnen aanspreken en mobiliseren vanuit hun dagelijkse realiteit waarin de gevolgen van het asociale beleid gevoeld worden.
Op de betoging waren er grote delegaties van migrantenorganisaties, vooral veel Koerden. Zij waren met tienduizenden en droegen ook symbolen van de YPG uit Rojava mee, de organisatie die mee vooraan staat in de strijd tegen IS. Een aantal symbolen van de Koerden zijn recent verboden in Duitsland, maar daar werd geen rekening mee gehouden. De massale aanwezigheid op de betoging maakte een succesvolle vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid mogelijk.
De gevestigde media deden er alles aan om potentiële betogers af te schrikken. Ze brachten spectaculaire verhalen en beelden uit de wijk Schanzenviertel waar ’s nachts gereld werd. Toen de grote betoging op zaterdag alsnog erg groot was, werd het aantal deelnemers naar beneden geschreven in verschillende media. Nochtans is het cijfer van 76.000 zeker niet overdreven. We moeten het duidelijk stellen: deze massale betoging was het ware gezicht van het verzet tegen de G20.
Wij waren met SAV-leden uit heel Duitsland aanwezig op het protest en werden versterkt door leden uit Israël, Oostenrijk en Australië. We verkochten ongeveer 400 exemplaren van ons maandblad ‘Solidarität’. We hadden een geluidswagen die we deelden met de Linksjugend uit Hamburg Altona en Barmbek en de Revolutionäre Linke. Samen vormden we een blok als ‘Jugend gegen G20’ waarbij we strijdbare en socialistische slogans riepen. Er waren heel wat toespraken waarin het kapitalisme in vraag gesteld werd.
Willekeur van de politie
Ook bij deze betoging liet de politie zich opmerken. Een klein deel van de betoging werd aangevallen. Dit gebeurde kort voor het eindpunt en zonder enige reden. Een geluidswagen die enkel muziek speelde en van waarop kleurrijke zeepbellen geblazen werden, werd gestopt. De mensen in het blok achter de wagen protesteerden en gingen zitten, waarop het waterkanon werd ingezet. Het is een zoveelste voorbeeld van brutaal en willekeurig politiegeweld, zoals we al de hele week zagen in Hamburg.
Gedurende de hele week – en vooral aan de vooravond van de grote betoging – stonden de media vol angstberichten over linkse amokmakers die de stad zouden vernielen. Beelden van brandende auto’s en blokkades en een geplunderde winkel in het Schanzenviertel hebben veel mensen verontrust. Dergelijke acties geven de politie en de staat een rechtvaardiging om hun geweld op te voeren. Wie betrokken was bij deze acties valt moeilijk te zeggen, maar het is wel duidelijk dat het de staat erg goed uitkwam dat deze beelden overal de ronde deden.
Het protest had nog veel groter kunnen zijn indien de vakbonden ernstig gemobiliseerd hadden. Nu waren er slechts enkele vakbondsafdelingen, zoals GEW Hamburg en enkele lokale jongerenafdelingen van vakbonden, die actief mobiliseerden. Erger nog: de vakbondsleidingen riepen samen met burgerlijke krachten op tot een afzonderlijke betoging op 2 juli waarmee de beweging verdeeld werd. Het is pijnlijk voor de vakbondsleiding dat de opkomst op 2 juli veel lager was dan op 8 juli. Op die laatste betoging waren er ook heel veel vakbondsleden, maar niet georganiseerd onder de vlaggen van hun vakbond.
Geweld in Schanzenviertel
De SAV distantieert zich van de plunderingen en het in brand steken van auto’s. Dergelijke acties treffen gewone mensen van de werkende klasse. Het is contraproductief en het vervreemdt de werkenden van ‘de linkerzijde.’ Het demobiliseert brede lagen van de bevolking die nochtans wel bereid zijn tot verzet. Mensen die kleine winkels plunderen kunnen bezwaarlijk links genoemd worden, zelfs indien ze dit zelf wel zo voorstellen. De autonomen die met beelden van brandende auto’s naar de ‘Welcome to Hell’ betoging mobiliseerden, hebben een politieke medeverantwoordelijkheid voor de gang van zaken. Het biedt de staat de mogelijkheid om een beeld te scheppen van horror in Hamburg. Het spreekt voor zich dat veel deelnemers aan de plunderingen niet tot de autonome scène behoren, maar jongeren waren die van de gelegenheid gebruik maakten om een nieuwe smartphone of ander materiaal te stelen. Het is ook niet ondenkbaar dat de politie nogmaals provocateurs heeft ingezet.
De laatste dagen zagen we een nieuwe graad van politiegeweld en -willekeur. Een woordvoerder van de hulpdiensten liet vallen dat het leek alsof de politie de macht in de stad had overgenomen. Er was langs de kant van de overheid sprake van een “opstandbestrijding zonder opstand.” Het begon met het verhinderen van een protestkamp op het begin van de week, gevolgd door een brutale aanval op de autonome ‘Welcome to hell’ betoging op donderdagavond en dan een orgie van willekeurig geweld in de nacht van vrijdag op zaterdag. We zagen met eigen ogen hoe de politie zaterdagavond onschuldige mensen oppakte toen die vreedzaam samenkwamen. Deze mensen werden in zijstraten gedreven. Zonder enig geweld van die mensen en zonder directe aanleiding werd pepperspray bovengehaald.
Ook de opstelling tegen journalisten is harder geworden. Een aantal kritische journalisten kregen geen accreditering voor de G20, ook journalisten kregen te maken met pepperspray en met een arrogante opstelling van de politie.
De gelegenheid wordt ook aangegrepen om een campagne tegen links te voeren. CDU-politici eisen dat linkse centra gesloten worden. Sigmar Gabriel van de SPD roept op tot een internationaal onderzoek tegen ‘links geweld’. Er zijn pogingen om ‘linkse extremisten’ gelijk te stellen met neonazi’s en islamisten. We moeten deze propaganda beantwoorden en een tegencampagne organiseren waarbij we het ware beeld van het protest in Hamburg bekend maken en tegelijk ingaan tegen de criminalisering van links die gepaard gaat met een aanval op onze democratische rechten. De vakbonden moeten daar ook een rol in spelen.
