Maar afbraak sociaal werk gaat wel door
Maandenlang al voeren personeelsleden, cliënten en sympathisanten actie tegen de vermarkting van het sociaal werk in Antwerpen. De daklozenopvang van ‘De Vaart’ was een symbooldossier: multinational G4S wilde dit overnemen.
Het stadsbestuur deed er alles aan om G4S binnen te halen. Sociaal werk overlaten aan multinationals die enkel oog hebben voor de winst, betekent immers dat er steeds minder sprake is van ‘sociaal werk’. Het wordt vervangen door een beleid van repressief de gevolgen van het asociaal beleid uit het straatbeeld houden.
Winst maken op de kap van daklozen ligt gevoelig. De woede na het schandaal van de hoge vergoedingen bij Samusocial in Brussel bevestigde dit. Waar de PS-kopstukken zelf graaiden, wil de Antwerpse N-VA dit uitbesteden aan een private partner. Het resultaat is hetzelfde: graaien op kap van de zwaksten.
Voor G4S was dit project belangrijk: het was een entree in het sociaal werk en kon de basis leggen voor de uitbouw van een sterke marktpositie in een sector die zich pas begint te openen voor multinationals. Het stadsbestuur meende dat G4S ‘efficiënter’ zou zijn: minder individuele begeleiding van daklozen en meer collectieve openingen van het centrum zodat de daklozen minder in het zicht lopen.
Het protest en de breed gedragen afkeer tegen het gegraai op de kap van de allerzwaksten, heeft ongetwijfeld een rol gespeeld in het uiteindelijke resultaat. Een lokale partner van G4S trok zich terug en het volledige dossier werd ingetrokken. Hierdoor kan het CAW (Centrum Algemeen Welzijn) de daklozenopvang opnieuw in handen nemen. Dit is een belangrijke stap vooruit, maar er zitten nog heel wat addertjes niet eens ver onder het gras verstopt.
De aanpak van de daklozenopvang wordt gewijzigd. De methode die G4S wilde toepassen, moet nu door het CAW worden doorgedrukt. De vroegere begeleiders zijn weg, de jarenlang opgebouwde vertrouwensbanden zijn gebroken. Het maakt dat een commerciële benadering ook zonder uitbesteding aan G4S een opgang kent. Verder is er het probleem van de aanpassing van het personeelsstatuut. Contracten van onbepaalde duur kunnen binnenkort mogelijk erg gemakkelijk beëindigd worden indien het project in kwestie aan een andere organisatie of bedrijf wordt toegekend. De onzekerheid voor het personeel wordt dus sterk opgevoerd. Tenslotte gaat de procedure van ‘tendering’ van andere projecten gewoon door. Mogelijk kan G4S of een ander bedrijf via die weg binnenkort toch in het sociaal werk binnen geraken.
De commercialisering van het sociaal werk is dus nog niet gestopt. Maar dat G4S naast de daklozenbegeleiding grijpt, is een symbolische nederlaag voor het stadsbestuur en het beleid van commercialisering. We kunnen daar gebruik van maken om met hernieuwd zelfvertrouwen de strijd verder te zetten. Waarom niet starten met een breed gedragen petitiecampagne gekoppeld aan acties en grotere mobilisaties tegen de projecten die nu dreigen uitbesteed te worden, tegen de afbraak van het personeelsstatuut en voor meer middelen voor een publieke zorgsector.
