We publiceren een pamflet dat gemaakt is door LSP-syndicalisten in het ACV en het ABVV in de non-profit.
De motor van de Witte Woede is sinds december 2003 herstart met de militantenconcentratie in de Magdalenazaal. Ondertussen is er veel gebeurd, maar weinig stappen vooruit gezet. Er zijn twee grote nationale betogingen geweest om onze eisen kracht bij te zetten, er waren de dinsdagacties in maart en de sociale verkiezingen in tal van organisaties van de Non-Profit. De afgelopen maanden zijn er tweemaal gesprekken geweest met de federale regering, maar de gewenste resultaten blijven echter achterwege. De Vlaamse regering blijft zelfs weigeren iedere onderhandeling te starten.
Wat de vakbonden in het begin van dit jaar al zeiden, is dus uitgekomen. De federale en Vlaamse regering wil de confrontatie met de Non-Profit liever uitstellen tot na de verkiezingen van juni. Op 13 juni vragen alle partijen en politici ons weer om voor hen te stemmen. Er worden weer grote beloftes gedaan en hier en daar hoor je zelfs zeggen dat ze meer aandacht willen hebben voor de gezondheids- en welzijnszorg. Groen! zegt in de Standaard dat er 25.000 extra jobs nodig zijn in de Non-Profit. Dit is dezelfde eis die ook in de nieuwe eisenbundel staat. Hoe komt het dat ze dezelfde eisen naar voor schuiven, maar tegelijk ieder gesprek met de sector weigeren?
Enkele maanden geleden stond er in de Morgen nog te lezen dat de wachtlijsten in de gehandicaptensector deels te verklaren waren door het groot aantal ‘oneigenlijke’ gehandicapten dat op de wachtlijsten staat. De uitspraken van Somers en Byttebier in dit artikel zorgde voor grote protesten vanuit de gehandicaptensector (kijk maar naar de betoging van 26/3) en voor een massale opkomst tijdens de nationale Non-Profitbetoging een week later. Na de werklozen horen nu blijkbaar de mensen met een handicap ook al tot de profiteurs.
In Knack stond te lezen dat er 26.000 bejaarden op een wachtlijst staan. Zou het hier ook over ‘oneigenlijke bejaarden’ gaan? Er zijn dus niet enkel ellenlange wachtlijsten in de gehandicaptensector, maar ook in de bejaardenzorg en kinderopvang. De Non-Profit voert al vijftien jaar actie voor een kwaliteitsvolle zorg voor iedereen in deze samenleving. Daarnaast komen de vakbonden op 3 juni weer op straat om betere loon- en arbeidsvoorwaarden te eisen voor iedere werknemer binnen de Non-Profit. Wij eisen concrete antwoorden op onze vragen. De nationale Non-Profit betoging van vandaag moet een duidelijk schot voor de boeg van de beleidsmakers zijn.
Welke weg vooruit met de beweging?
Indien het na de verkiezingen even stil blijft langs regeringszijde zullen ongetwijfeld vanaf september de acties hernomen worden en verharden. Nationale betogingen hebben hun nut om alle krachten te bundelen maar ons beperken tot regelmatige ‘wandelingen’ in Brussel is een doodlopend straatje. De enige weg vooruit is het organiseren van daadwerkelijke stakingen met piketten aan de instellingen waardoor de bezoekers, patiënten of bewoners en de collega’s die nog niet betrokken zijn in de beweging, direct in contact komen met onze strijd en waardoor we meer tijd krijgen om er zoveel mogelijk mensen bij te betrekken. Lokale acties kunnen de basis van de beweging vergroten, gecombineerd met nationale acties geeft dit een veel sterker effect. Een ander middel om de impact te vergroten is het organiseren van actieve solidariteit binnen andere sectoren. De staat van de gezondheids- en welzijnszorg gaat immers iedereen aan!
Stop anti-sociaal Europa!
De afgelopen week heeft vooral het LBC intensief campagne gevoerd rond de ‘Richtlijn-Bolkestein’. Op 5 juni (Brussel 14u Noordstation) organiseren de vakbonden een nationale betoging hiertegen. Indien deze richtlijn er door komt, zal dit een enorme ravage aanrichten in alle sectoren maar zeker in de Non-profit!
Wat houdt deze ultraliberale natte droom allemaal in? Het gaat over een heel pakket van maatregelen die zogezegd het vrij verkeer van diensten, van bedrijven en zelfstandigen in Europa moet garanderen. Dat is een mooie omschrijving voor sociale en fiscale dumping! Enkele principes van dit gedrocht zijn: de invoering van het ‘Oorspronglandbeginsel’. D.w.z. dat werkenden onderworpen zijn aan de loon-en arbeidsvoorwaarden van het land van oorsprong en niet langer aan de arbeidsvoorwaarden van het land waar de diensten geleverd worden. In mensentaal: een Letse staatsburger zal bijvoorbeeld aan een Lets loon werken in een Vlaamse kinderkribbe. Als je weet dat de gemiddelde uurloonkost (loon+sociale lasten) per werknemer in dat land 3,42 Euro bedraagt… Zo een maatregel zou onze loon-en arbeidsvoorwaarden totaal onderuit halen. De resultaten van 15 jaar Witte Woede zou met een vingerknip te niet gedaan worden!
Maar het wordt nóg beter… Alle bestaande regels, erkenningsprocedures, programmacriteria en personeelsnormen moeten volgens Bolkestein afgeschaft worden! Het afschaffen van de personeelsnormen heeft maar 1 doel: meer werk met minder volk… dat moet toch kunnen?????? Ook moet de Non-Profit volledig vrijgemaakt worden voor privatisering en dus winstgevend worden: say again? Ook moeten de vaste prijsbepalingen verdwijnen: zoals het LBC-pamflet treffend zegt: "Adieu tarieven artsen-ziekenfondsen. Vrije honoraria ook in gemeenschappelijke kamers. Adieu inkomengebonden tariferingsystemen." Wij kunnen hier maar 1 ding op zeggen:Bolkestein en Europa-bureaucraten: steek uw richtlijn in uw ultra-liberaal g..!
Welk politiek alternatief?
Zoals we in ons vorig pamflet stelden, gedragen alle traditionele politieke partijen zich als omgekeerde Robin Hoods: "stelen van de armen om aan de rijken te geven." Zij gaan allemaal mee in het neoliberale verhaal van het ontmantelen van de sociale zekerheid, besparingen in het onderwijs, privatiseringen…
Een nieuwe arbeiderspartij is nodig!
Wat de werknemers nodig hebben is een nieuwe arbeiderspartij die consequent hun belangen verdedigt. Een partij waarvan de mandatarissen hun positie gebruiken om de sociale strijd vooruit te helpen in plaats van hun eigen carrière na te jagen en zich te gedragen als de ideale schatbewaarders van de rijken. Een partij die niet aan praatbarakkenpolitiek doet maar op het terrein zelf, de school, de wijk, de werkvloer actief het verzet tegen de sociale afbraakmachine organiseert en ondersteunt… echter zo een partij bestaat nog niet.
En de LSP?
De leden van de Linkse Socialistische Partij willen echter niet bij de pakken blijven zitten totdat zo een partij ontstaat. Leden van de LSP zijn o.a. als delegee, vakbondsmilitant, scholier of student actief in de beweging van de Non-Profit maar ook op vele andere terreinen; de anti-oorlogsbeweging, de strijd tegen racisme en fascisme, het verzet tegen de privatiseringen en bedrijfssluitingen… echter deze bewegingen kennen geen ééngemaakte politieke vertaling. Daarom heeft de LSP beslist om in afwachting van een brede arbeiderspartij haar eigen organisatie verder uit te bouwen en op te komen met de verkiezingen om zo een fundamenteel andere stem te laten horen: een democratisch én strijdbaar socialistisch alternatief. Voor de Europese verkiezingen komen we in beide landsgedeelten op (in Wallonië onder de naam ‘Mouvement pour une Alternative Socialiste’/ MAS) Wij verwachten geen doorbraak in de politieke verkiezingen: daarom is onze organisatie nog te klein en beschikken we over een zéér beperkt budget. Het stilzwijgen van de media over de kleine partijen is ook niet echt bevorderlijk om onze bekendheid te vergroten. In de voorbije sociale verkiezingen behaalden LSP’ers in zowel ACV als ABVV goede tot zeer goede scores: we hebben nog nooit over zoveel delegees beschikt als nu! In sommige bedrijven zorgden onze leden voor spectaculaire resultaten… Zo ook werd onze werking in de Non-Profit versterkt. Je zal dus gegarandeerd nog van ons horen!
