Vandaag betoogden zo’n 20.000 mensen door de straten van Genk om te betogen voor werk. De betoging kwam er na de aankondiging van de directie om 3.000 jobs te schrappen.
Geert Cool
Na de jobs die verdwenen bij Renault, Philips, Sabena,… worden we eens te meer geconfronteerd met massa-ontslagen. Daar moet krachtig op gereageerd worden en de woede is dan ook enorm. Woede die in actie moet omgezet worden zodat het geen wanhoop wordt. De betoging vandaag kan een belangrijke eerste stap zijn in het uitbouwen van de solidariteit tot actief verzet tegen de massale afdankingen.
Op de betoging waren er vooral vakbondsdelegaties, voornamelijk van ACV en ABVV die sterk aanwezig waren. Er waren delegaties van tientallen andere bedrijven. De brandweer was er, de havenarbeiders die enkele weken terug nog in actie kwamen tegen de liberalisering van de havenarbeid, arbeiders uit de metaalsector (Sidmar, VW, Opel,…),…
Van hieruit kan de strijd georganiseerd worden voor het behoud van 9.000 jobs in Ford Genk, we mogen ons immers niet neerleggen bij de beslissing van Ford.
Vreemd genoeg waren er ook tal van traditionele politici, van SP.A over CD&V tot N-VA en zelfs VLD-minister Patrick Dewael kwam even kijken tijdens de optredens achteraf. Die haasten zich om te zeggen dat ze de overblijvende 6.000 jobs willen redden… maar de 3.000 die verdwijnen, daar hebben ze zich al lang bij neergelegd. De traditionele partijen hebben ook niet bepaald uitgeblonken in het ondernemen van enige acties tegen bedrijven die massaal afdanken.
Na de betoging was er nog een reeks optredens van ‘Bekende Vlamingen’ en muziekgroepen. Dit werd georganiseerd door de organisator van Pukkelpop (de SP.A’er Chokri Massahine) en de organisator van TW (de VLD’er Herman Schueremans). Jammer genoeg was dit een vrij a-politieke bedoening en soms zelfs vrij cynisch (we hoorden één van de groepjes zingen dat we ons van alle problemen in de wereld niets moeten aantrekken en maar "blijven lachen"…). Ook mochten we op het terrein geen politieke stand opzetten. Alleszins is duidelijk dat geen krachtsverhouding wordt opgebouwd door de solidariteit te beperken tot bekende mensen die een liedje zingen. Dat kan een belangrijke steun zijn, maar het moet ingekaderd worden in een strijd die gevoerd wordt tegen de afdankingen.
De Linkse Socialistische Partij (LSP) was aanwezig met een grote groep leden en sympathisanten. We verspreidden er ons pamflet en hadden kranten, badges,… In de betoging vormden we een levendige delegatie. Zoals we schreven in ons pamflet: "Betogen alleen zal niet volstaan om Ford tot andere inzichten te brengen. Een solidariteitsstaking in andere assemblage bedrijven, een regionale 24-urenstaking in Limburg en een nationale betoging voor werk zijn nodig om alle arbeiders, in heel het land, stelselmatig te mobiliseren. Enkel op de solidariteit van de arbeiders en hun gezinnen kunnen we rekenen, niet op het gekonkelfoes van de politici."
