Barcelona 1937. Reactie op Britse professor die uithaalt naar Orwell

Militieleden van de POUM worden opgepakt bij de slag om Guadarrama.

 

80 jaar geleden vonden de ‘meidagen’ in Barcelona plaats. Deze vormden een belangrijk keerpunt in de Spaanse burgeroorlog. In The Observer van 7 mei verscheen een aanval van professor Paul Preston op Orwell’s ‘Eerbetoon aan Catalonië.’ Een reactie door Peter Taaffe.

De aanval van Paul Preston op George Orwell en zijn verhaal van de gebeurtenissen in Barcelona in 1937 (Observer 7 mei) is een schandalige verdraaiing van de feiten en moet beantwoord worden.

Het boek van Orwell bracht een relatief accuraat beeld van de pogingen van de POUM om de verworvenheden van de Spaanse Revolutie te verdedigen en uit te breiden tegen de kapitalistisch-stalinistische contrarevolutie die binnen de burgeroorlog gevoerd werd.

De POUM maakte een grote fout door tot de Catalaanse regering toe te treden en de klassenonafhankelijkheid hiermee op te geven. De pogingen van de regering van het ‘Volksfront’ om de telefooncentrale – een symbool van arbeiderscontrole – in mei 1937 over te nemen, botsten op massaal verzet.

De pogingen van de regering om de telefooncentrale in handen te krijgen, zette de arbeiders van Barcelona ertoe aan om zich te bewapenen en barricades op te werpen. Heel de stad was al gauw in hun handen.

De kapitalistische historicus Anthony Beevor, die eerlijker is dan Preston, merkte op: “De anarchisten hadden een overweldigende numerieke meerderheid, ze hadden bijna 90% van Barcelona en de voorwijken in handen.” (zie onze bespreking van Beevors boek over de Spaanse Revolutie).

Hij voegde eraan toe: “Deze positie werd  niet gebruikt omdat de anarchisten wisten dat het doorzetten van deze strijd zou leiden tot een volledige burgeroorlog binnen de burgeroorlog, waarbij ze als verraders zouden afgedaan worden, zelfs indien de nationalisten geen gebruik konden maken van de situatie.”

Contrarevolutie

Er was echter al een ‘burgeroorlog in de burgeroorlog’ bezig met de aanvallen van de contrarevolutie op de verworvenheden van de arbeidersklasse. Dergelijke processen zien we in alle revoluties, waarbij bochten naar links leiden tot pogingen tot contrarevolutie en een verdere vooruitgang van de revolutie.

Dit was een klassiek voorbeeld hiervan waarbij een kleine vastberaden revolutionaire partij zoals de POUM de massa’s voor zich had kunnen winnen. De partij besloot echter om niet openlijk op te komen voor een militant en bewust beleid van verzet en vervollediging van de revolutie. De POUM-leiders wendden zich tot diplomatie achter de schermen met de leiders van de CNT (anarchisten). Dit liet het initiatief aan de contrarevolutie die de POUM en de anarchistische organisatie, de ‘Vrienden van Durruti’, afdeed als ‘provocateurs.’

De contrarevolutie werd aangemoedigd en georganiseerd door de stalinisten. Het leidde tot het einde van de Spaanse Revolutie. Alle horror van de stalinistische barbarij kwam naar Spanje met geheime gevangenissen, martelingen, het vermoorden van POUM-leiders Nin en Adrade en gelijkaardige acties tegen anarchisten en andere arbeiders. Preston erkent dit overigens.

De gebeurtenissen in Barcelona vormden een hoogtepunt in de revolutie. De ‘burgeroorlog’ nam nadien een puur militair karakter aan. De massa’s raakten dan ook steeds meer onverschillig over de uitkomst van de burgeroorlog.

In plaats van de verdraaiingen van professor Preston te volgen, is het beter om de werken van Leon Trotski over de Spaanse Revolutie te lezen of Felix Morrow’s boek ‘Revolution and Counter-Revolution in Spain.’

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie