LSP-kandidaat aan het woord: Jon Sneyers

Jon Sneyers is een student uit Leuven die bij de Europese verkiezingen op de LSP-lijst staat. We vroegen hem naar zijn motivatie voor deze verkiezingsdeelname.

Waarom sta je op de LSP-lijst?

Ik ben samen met m’n vriendin Tina (die ook op de Europese LSP-lijst staat, als 2de opvolger) lid geworden van LSP in de lente van 2003, naar aanleiding van de betogingen tegen de oorlog in Irak en de anti-NSV betoging in Leuven.

Wat is voor jou het belangrijkste thema bij deze verkiezingen?

Voor een bijna afgestudeerde student – zoals ik – zijn onderwijs en werkgelegenheid uiteraard belangrijke thema’s. Het fundamentele thema van deze en alle verkiezingen is voor mij de kwestie hoe we onze maatschappij economisch willen organiseren: blijven we bij de kapitalistische winstlogica of streven we naar een ander, socialistisch systeem? Zowat alle partijen, inclusief Groen! en SP.A, kiezen voor dat eerste. De LSP is bij deze verkiezingen de enige niet-stalinistische partij die een socialistische maatschappij wilt opbouwen.

Waarom vormen de Bologna-akkoorden een bedreiging voor ons onderwijs?

Niet alleen zullen inschrijvingsgelden ten gevolge van de Bologna-akkoorden flink de hoogte ingaan, ook zullen economisch minder ‘interessante’ (lees: rendabele) richtingen het heel moeilijk krijgen. Enkel de extreem-intelligenten en rijkeren zullen een volwaardig diploma kunnen bemachtigen, de grote meerderheid van de bevolking zal uit de boot vallen.

Huisvesting is één van de thema’s die LSP benadrukt in deze campagne. Is dat ook belangrijk voor studenten?

Er wordt veel te weinig werk gemaakt van sociale woningen en een betaalbare woningmarkt. Ook studentenkoten worden steeds duurder. Blijkbaar is de enige oplossing die de traditionele partijen hebben ofwel de armen wegsturen (naar het voorbeeld van Rotterdam), ofwel de rijken ‘aantrekken’ – wat neerkomt op investeren in degenen die het het minste nodig hebben.

Waarom tenslotte protesteren tegen het asociale Europa?

Op zich heb ik niets tegen internationale samenwerking, integendeel. De Europese Unie zoals die sinds haar oprichting bestaat is echter een instrument van de kapitalistische klasse om asociale maatregelen door te voeren. De gevolgen zijn gekend: liberaliseringen, privatiseringen, internationale concurrentie op arbeidsvoorwaarden, massa-ontslagen en afbouw van openbare diensten.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie